Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ», αριθμός 421 που κυκλοφορεί (19 Νοέμβρη – 3 Δεκέμβρη)
Μετά την επίθεση στο Σαρλί Εμπντό (Charlie Hebdo) τον περασμένο Γενάρη, που άφησε πίσω της 12 νεκρούς, το Παρίσι έζησε τον εφιάλτη της 13ης Νοέμβρη με πάνω από 130 νεκρούς μέχρι στιγμής κι εκατοντάδες τραυματίες.
Η απερίγραπτα αιμοσταγής και βάρβαρη, εν ψυχρώ δολοφονία τόσων αθώων, απλών εργαζομένων και νεολαίας, δείχνει το πόσο αντιδραστικοί και φρικτά παρανοϊκοί είναι οι Τζιχαντιστές του Ισλαμικού κράτους – που «πολεμούν» στο όνομα του Θεού.
Την ίδια στιγμή δεν μπορούμε να μην καταγγείλουμε με οργή την υποκρισία και τον κυνισμό των κυβερνήσεων της ΕΕ! Γιατί όταν οι Τζιχαντιστές δολοφονούν μαζικά στην Τουρκία, το Λίβανο, στη Συρία, το Ιρακ, τη Νιγηρία κλπ κλπ, ή όταν χάνονται χιλιάδες ζωές προσφύγων στο Αιγαίο, οι «ανεπτυγμένοι» και «πολιτισμένοι» της Ευ- ρώπης εκφράζουν τη στεναχώρια τους και απλά μετρούν αριθμούς. Το ίδιο και όταν οι δικές τους βόμβες διαλύουν χώρες και δημιουργούν εκατόμβες νεκρών – τότε μιλούν για «λάθη» ή «παράπλευρες απώλειες».
Αυτό που στην πραγματικότητα έδειξε η 13η Νοέμβρη στο Παρίσι είναι πως ακόμα και τα πιο ισχυρά κράτη της Ευρώπης δεν είναι σε θέση να προστατέψουν τους λαούς τους από τη μανία των Τζιχαντιστών, παρότι διαθέτουν πανίσχυρους μηχανισμούς παρακολούθησης των πάντων και καταστολής.
Ακόμα, αυτό που έδειξε η προσπάθεια να ταυτοποιηθούν οι δράστες είναι ότι το «θέμα» δεν περιορίζεται στη Γαλλία. Όλα δείχνουν πως η επίθεση σχεδιάστηκε από πυρήνα τζιχαντιστών στο Βέλγιο, ενώ είχαν διεισδύσει και ετοίμαζαν και άλλα τρομοκρατικά χτυπήματα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, με πρώτη την ίδια τη Γερμανία.
***
Πώς απαντάνε οι «μεγάλοι» της Ευρώπης στην επίθεση που δέχονται;
Ετοιμάζουν τις πολεμικές τους μηχανές για να εξαπολύσουν ένα νέο «σοκ και δέος» ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος. Και ξεχνούν ότι το Ισλαμικό Κράτος είναι δημιούργημα του προηγούμενου «σοκ και δέους» που είχαν εξαπολύσει ενάντια στο Ιράκ το 2003. Οι παρεμβάσεις των ιμπεριαλιστών στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και των μουσουλμανικών χωρών γενικότερα στις προηγούμενες δεκαετίες ήταν αυτές που έθεσαν τις βάσεις για την παράνοια της θρησκευτικής μανίας που έχει πάρει μαζι- κά χαρακτηριστικά.
Και δεν είναι βέβαια μόνο αυτό: οι ιμπεριαλιστές (Αμερικάνοι, Βρετανοί, Γερμανοί, Γάλλοι κλπ) όχι μόνο δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για την εμφάνιση και την ισχυροποίηση του ισλαμικού φονταμενταλισμού αλλά τον βοήθησαν και πρακτικά στα πρώτα του βήματα.
Στην πραγματικότητα δημιούργησαν ένα τέρας που δεν έχουν τρόπο να ελέγξουν. Ο πόλεμος ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος θα δημιουργήσει απλά νέες στρατιές Τζιχαντιστών.
***
Την ίδια στιγμή οι ακροδεξιοί βρίσκουν ευκαιρία να ξεσπαθώσουν ενάντια στους πρόσφυγες.
Το γεγονός ότι ένας ή ίσως περισσότεροι από τους δολοφόνους του Παρισιού πέρασαν στην Ευρώπη μαζί με τις εκατοντάδες χιλιάδες των προσφύγων, μέσω Ελλάδας, αξιοποιείται πλήρως από τους ακροδεξιούς και τους Νεοναζί για να ενισχύσουν την απήχησή τους προβάλλοντας το αίτημα του κλεισίματος των συνόρων στα εκατομμύρια των προσφύγων από τους πολέμους που δημιούργησαν οι ίδιες οι πολιτικές των «μεγάλων» της Ευρώπης και των ΗΠΑ στη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Οι πρόσφυγες βέβαια φεύγουν για να σωθούν ακριβώς από το Ισλαμικό Κράτος και τον πόλεμο… Λίγο απασχολεί αυτό τους ακροδεξιούς. Όπως καθόλου δεν τους απασχολεί το γεγονός ότι οι επιθέσεις της 13ης Νοέμβρη σχεδιάστηκαν από πυρήνα ή πυρήνες Τζιχαντιστών, όχι στη Συρία, αλλά στις Βρυξέλες, το Παρίσι και το Αννόβερο! Κι ότι, επομένως θα συνέβαιναν έτσι κι αλλιώς, όπως εξάλλου είχαν απειλήσει οι Τζιχαντιστές.
***
Για να δώσει απάντηση σ’ αυτό το πρόβλημα η Αριστερά οφείλει να πάει στη ρίζα του. Κι αυτό είναι το ίδιο το σύστημα. Γιατί είναι το κυνηγητό του κέρδους και της παγκόσμιας κυριαρχίας που χαρακτηρίζει το μεγάλο κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστές, που οδηγεί στην εκμετάλλευση και την εξαθλίωση των λαών των φτωχών χωρών, στις δικτατορίες και τους πολέμους. Και είναι ακριβώς η αποτυχία της μαζικής Αριστεράς (που είχε σταλινικά, φιλοσοβιετικά ή φιλομαοϊκά, χαρακτηριστικά) στην περιοχή της Μ. Ανατολής, του Αραβικού κόσμου και των Μουσουλμανικών χωρών, που επέτρεψε στους φανατικούς ισλαμιστές να βγουν από το περιθώριο της κοινωνίας και να αναλάβουν τον εφιαλτικό ρόλο που σήμερα παίζουν. Μόνο παλεύοντας εναντίον και ανατρέποντας το σημερινό καπιταλιστικό σύστημα θα μπορέσει να μπει τέλος στην παράνοια, στους πολέμους και στη γενική βαρβαρότητα στην οποία βλέπουμε να οδηγείται το καπιταλιστικό σύστημα διεθνώς.
