Του Τάκη Γιαννόπουλου
Τη μέρα που γράφεται αυτό το άρθρο οι εργαζόμενοι στην Ελληνική Χαλυβουργία συμπληρώνουν 73 μέρες απεργίας αντιστικόμενοι στους εκβιασμούς της εργοδοσίας για απολύσεις, μειώσεις μισθών και εκ περιτροπής εργασία.
73 μέρες αγώνα με καθημερινή περιφρούρηση του εργοστασίου, πορείες, εκδηλώσεις, δημιουργία απεργιακού ταμείου και ένα πρωτοφανές κύμα υλικής και ηθικής συμπαράστασης από κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Η εργοδοσία του Μάνεση ποντάρει στην εξάντληση των απεργών στον Ασπρόπυργο και στη μη συμμετοχή στην απεργία των εργαζομένων στις άλλες εγκαταστάσεις του ομίλου στο Βόλο και στο Βελεστίνο.
Στις 10 Γενάρη εξήγγειλαν άλλες 15 απολύσεις εργαζομένων με αποτέλεσμα το συνολικό νούμερο των υπό απόλυση εργατών να φτάνει στους 65 σε ένα σύνολο 380 εργαζομένων.
Όμως οι εργαζόμενοι παρά την κούραση, την τρομοκρατία και τις απειλές συνεχίζουν.
Στην ανακοίνωσή του το σωματείο μία μέρα μετά το δεύτερο κύμα απολύσεων αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Είμαστε όλοι απολυμένοι. Στη δουλειά θα γυρίσουμε όλοι νικητές. Δεν υπάρχει άλλος γυρισμός!
Ο Μάνεσης αγωνίζεται για τα κέρδη τους αλλά και για την τάξη του, είναι ο λαγός των βιομηχάνων γι’ αυτό και μένει αδιάλλακτος. Πιέζει για νέα προνόμια. Οι κυβερνήσεις χρόνια τους κάνουν τα χατίρια και χαρατσώνουν εμάς.
Θέλουν να μας γονατίσουν για να λένε στους υπόλοιπους εργάτες: “οι χαλυβουργοί μέσα στη φωτιά και το σίδερο, συμφώνησαν να πληρώνονται με 500 ευρώ. Εσύ θες παραπάνω;»
Λογάριασαν χωρίς εμάς. Και εμείς ξέρουμε καλά ότι παλεύουμε για τους εαυτούς μας αλλά και για τη δική μας τάξη, όλους τους εργάτες. Πίσω δεν κάνουμε, το οφείλουμε στα παιδιά μας..»
Συντονισμός των αγώνων
Η απεργία του Μετάλλου στο Βόλο στις 12/1 και η παναττική απεργία των Εργατικών Κέντρων Αθήνας, Πειραιά, Ελευσίνας και Λαυρίου στις 17/1 θα παίξουν σημαντικό ρόλο στο ηθικό των εργαζομένων και στην τελική έκβαση της αναμέτρησης.
Η μεγαλύτερη δυνατή ενότητα όλων των εργαζομένων καταρχήν των επιχειρήσεων που βρίσκονται ήδη στον αγώνα είναι καθοριστική. Οι εργαζόμενοι στην Χαλυβουργία, στην αλουμινοβιομηχανία Λουκίσα στο Περιστέρι, των πολυκαταστημάτων Νotos.com, στο ΑΛΤΕΡ, την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, την ΕΡΤ και τα ΜΜΕ γενικά, κ.α όλοι μαζί μπορούν να πετύχουν ότι δεν μπορεί ο κάθε χώρος από μόνος του.
Αν αυτοί οι αγώνες κρατήσουν, συντονιστούν και νικήσουν θα δώσουν το έναυσμα για επέκταση των αγώνων και σε άλλους κλάδους του ιδιωτικού τομέα ειδικά καθώς η τρόϊκα μαζί με την κυβέρνηση έχουν βάλει τώρα στο στόχαστρο τους μισθούς και τα δώρα του ιδιωτικού τομέα.
Οι εργάτες της Χαλυβουργίας 73 μέρες τώρα δείχνουν για μια ακόμη φορά τα απίστευτα αποθέματα ταξικής αντοχής και μαχητικότητας που διαθέτει το εργατικό κίνημα, σε αντιδιαστολή με την τύφλα όλων εκείνων που λένε ότι «οι εργάτες δεν τραβάνε», «οι απεργίες δεν αποδίδουν», «οι εργάτες κοιμούνται» κοκ
Αν το παράδειγμα των 380 εργατών του Ασπρόπυργου το ακολουθήσουν και άλλοι κλάδοι εργαζομένων κανένας Μάνεσης, κανένας Παπαδήμος και καμία Μέρκελ δεν θα μπορούν να σταθούν σε χλωρό κλαρί.
