Κατάργηση του γενικού κατώτατου ορίου μισθού που σήμερα ανέρχεται στα 589.44 ευρώ για τον άγαμο εργαζόμενο χωρίς προϋπηρεσία.
Διαφοροποίηση των εργατικών αμοιβών ανά κλάδο, γεωγραφική περιοχή, εταιρεία κτλ. ακόμη και κάτω από την εθνική γενική συλλογική σύμβαση, ανάλογα με τα ιδιαίτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών και μισθούς των 75 ευρώ σε ζώνες της Β.Ελλάδας προκειμένου να μην μετεγκατασταθούν οι επιχειρήσεις στα Βαλκάνια.
Αυτά είναι τα βασικά σημεία των απαιτήσεων των βιομηχάνων. Την ίδια ώρα που τα κέρδη τους αυξάνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, που επιδοτούνται τα 20 από τα 26 ευρώ μεροκάματο αν προσλάβουν ανέργους, που παίρνουν δανεικά και αγύριστα, που μειώνεται η φορολογία τους, αυτοί ζητούν από τους εργαζόμενους ουσιαστικά να μην έχουν συλλογική αλλά ατομική σύμβαση. Αρα να μην έχουν ούτε συνδικάτα αφού δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης και αντικείμενο διεκδίκησης.
Μήπως αντί για το 2006 είμαστε στις αρχές της δεκαετίας του 30 όταν πρωτοκαθιερώθηκαν διεθνώς οι συλλογικές διαπραγματεύσεις για τους όρους εργασίας και αμοιβής;
