Προκήρυξη της συνδικαλιστικής παράταξης “Ανεξάρτητη Παρέμβαση”, που δρα στο συνδικάτο εργαζομένων της ΕΘΕΛ (μπλε λεωφορεία)
Τη στιγμή που ο Σ. Καυκαλάς, στέλεχος του αντιδικτατορικού αγώνα ξυλοκοπείται από ομάδα αστυνομικών… ακριβώς δίπλα κάποιοι τυγχάνουν διαφορετικής μεταχείρισης. Πρόκειται για δικούς μας «συναδέλφους» οι οποίοι «περιθάλπονται» από τις δυνάμεις των ΜΑΤ.
Πράγματι οι «συνάδελφοι αυτοί δέχτηκαν επίθεση από ομάδα «αντιεξουσιαστών». Όχι βέβαια γιατί κρατούσαν την ελληνική σημαία – όπως ισχυρίζονται. Υπήρχαν εκατοντάδες πολίτες με την ελληνική σημαία εκείνη την ημέρα στην Πλ. Συντάγματος, οι οποίοι ούτε επίθεση δέχτηκαν, ούτε τραμπουκίστηκαν, ούτε εκδιώχτηκαν με οποιονδήποτε τρόπο. Προφανώς, έχει γίνει γνωστό και πέρα από τον κλάδο μας, ότι οι επικεφαλής αυτής της ομάδας των «συναδέλφων» είναι ρατσιστές και ακροδεξιοί. Δεν δικαιολογούμε την επίθεση εναντίον τους σε καμία περίπτωση. Για εμάς η απάντηση στην ακροδεξιά και τον φασισμό πρέπει να δίνεται από το μαζικό κίνημα των εργαζομένων και της νεολαίας. Όχι μέσα από τις βίαιες επιθέσεις αυτόκλητων «ηρώων» που μιλούν στο όνομα των εργαζομένων και της νεολαίας, χωρίς να έχουν πραγματική σχέση με τους εργαζόμενους και τη νεολαία.
Ας γίνουμε όμως λίγο πιο αναλυτικοί. Στις 28 και 29 Ιούνη, το κέντρο της Αθήνας έζησε μια ανείπωτη βία, με μανιακούς ΜΑΤατζήδες, και μοτοσυκλετιστές «Δ» να χτυπούν αδιάκριτα και βάρβαρα «ότι κινούνταν». Κανένας δεν μπορούσε να γλιτώσει, ακόμα και μικρά παιδιά ή γυναίκες, ακόμα και άνθρωποι που απλά καθόταν για να φάνε ή να πιουν ένα καφέ δέχτηκαν πρωτόγνωρη βία. Ακόμα και οι τουρίστες στην πλατεία Μοναστηρακίου πήραν μία γεύση από τα ελληνικά γκλομπ και τα χημικά.
Πώς γίνεται σ’ αυτές τις συνθήκες οι δικοί μας συνάδελφοι να αντιμετωπίζονται με τόση οικειότητα και τόση προστατευτικότητα από τα ΜΑΤ;
Γιατί τα ΜΑΤ δεν ενδιαφέρθηκαν να σώσουν τους δεκάδες και εκατοντάδες πολίτες, των οποίων η ζωή κινδύνεψε;
Γιατί τα ΜΑΤ δεν ενδιαφέρθηκαν για τους εκατοντάδες πολίτες που κατέφευγαν μισολιπόθυμοι στο ιατρικό κέντρο στο μετρό του Συντάγματος – αντιθέτως φλόμωσαν το μετρό με δακρυγόνα, παρά τις αγωνιώδεις κραυγές διαμαρτυρίας των γιατρών;
Πώς γίνεται οι δικοί μας συνάδελφοι να μπορούν να εισχωρούν ανεμπόδιστοι στο προαύλιο της Βουλής, ένα σημείο κυριολεκτικά άβατο για όλους τους υπόλοιπους χιλιάδες διαδηλωτές;
Στις 28 και 29 Ιουνίου τα ΜΑΤ συγκρούστηκαν με όλη την κοινωνία για να προστατέψουν τους ψεύτες και τους κλέφτες που ψήφιζαν υπέρ της ισοπέδωσης της ζωής εκατομμυρίων Ελλήνων. Οι μόνοι άλλοι που έτυχαν της προστασίας των ΜΑΤ ήταν οι ακροδεξιοί συνάδελφοί μας!
Έχουμε γράψει ξανά ότι τα στελέχη του Συνδέσμου Οδηγών κρύβονται πίσω από την ελληνική σημαία για να μην φανεί η γύμνια τους – η ανυπαρξία συνδικαλιστικών θέσεων. Τώρα, η γύμνια τους αυτή δεν κρύβεται με τίποτα! Αποκαλύφθηκαν για μια ακόμα φορά, όμως αυτή τη φορά κατάφεραν να στιγματίσουν και να ρεζιλέψουν όλο τον κλάδο μας. Έναν κλάδο με μεγάλη ταξική ιστορία και αγώνες.
Συνάδελφοι, το εργατικό κίνημα και οι ταξικοί αγώνες δεν έχουν σχέση με την ακροδεξιά!
Και όταν αγωνίζεσαι είσαι είτε με τα ΜΑΤ είτε με τους εργάτες. Και με τους δυο, δεν γίνεται. Ο καθένας διαλέγει στρατόπεδο. Και το στρατόπεδο που διαλέγει, λέει πολλά…
