Την ώρα που ο πλανήτης ασφυκτιά από την άνοδο της θερμοκρασίας και τη μαζική χρήση ορυκτών καυσίμων, ο «πόλεμος» της κλιματικής αλλαγής μαίνεται και σε άλλα επίπεδα.
Όσο αυξάνονται οι άνθρωποι παγκόσμια που ανησυχούν για το περιβάλλον, όσο δυναμώνουν τα περιβαλλοντικά κινήματα όπως αυτό των μαθητών στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, τόσο και οι εταιρείες που ευθύνονται για την καταστροφή του περιβάλλοντος «επενδύουν» στην επικοινωνιακή τους «αντεπίθεση».
Οι μεγάλες πολυεθνικές ενέργειας, κατασκευών, τροφίμων, η αυτοκινητοβιομηχανία κ.α., θέλουν να συνεχίσουν με κάθε τρόπο να βγάζουν τεράστια κέρδη ρυπαίνοντας σα να μην υπάρχει αύριο. Στο πλευρό τους λοιπόν έχουν «στρατολογήσει» μια σειρά συντηρητικούς πολιτικούς και ιδρύματα, και ξοδεύουν τεράστια ποσά προκειμένου να προωθήσουν την άποψη ότι η κλιματική αλλαγή είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας, ή έστω ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο σοβαρά όσο προειδοποιούν οι επιστήμονες (ή τουλάχιστον αυτοί που δεν βρίσκονται στη λίστα μισθοδοσίας αυτών των εταιρειών).
Τεράστια ποσά για τεράστια ψέματα
Δεν πρόκειται φυσικά για κάτι καινούργιο. Οι αρνητές της κλιματικής αλλαγής έχουν ξεκινήσει την προετοιμασία τους εδώ και χρόνια. Σύμφωνα με μελέτη του κοινωνιολόγου Robert Brulle του Πανεπιστημίου Ντέξελ που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Guardian το 2013, κάθε χρόνο δαπανάται στις ΗΠΑ σχεδόν ένα δισεκατομμύριο (!) δολάρια για να υποστηριχθεί δημόσια η άποψη ότι η κλιματική αλλαγή δεν υπάρχει, αλλά και για να μπει φρένο στην προσπάθεια μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.
Ο καθηγητής Brulle συνέταξε μια λίστα με τους 91 κύριους οργανισμούς που ανέλαβαν να διαδώσουν την ιδέα ότι η κλιματική αλλαγή είναι μύθος. Βασικοί χρηματοδότες τους σύμφωνα με την έρευνα, είναι συντηρητικοί δισεκατομμυριούχοι, που έχουν λόγους να μη θέλουν να παρθούν μέτρα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, μια και σχετίζονται με τις ρυπογόνες βιομηχανίες. Το 79% των οργανισμών αυτών ήταν καταγεγραμμένοι ως «φιλανθρωπικές οργανώσεις», απολαμβάνοντας έτσι και σημαντικές φοροαπαλλαγές! Η χρηματοδότηση που λάμβαναν κατά μέσο όρο ήταν 900 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο, δηλαδή συνολικά 7 δις δολάρια κατά τη διάρκεια οκτώ χρόνων (2003 – 2010, όσο δηλαδή διήρκεσε η έρευνα). Σύμφωνα με τον Brulle:
«Κάπως έτσι πλούσιοι άνθρωποι, ή επιχειρήσεις μεταφράζουν την οικονομική τους δύναμη σε πολιτική και πολιτισμική δύναμη. Έχουν τα κέρδη τους και με αυτά προσλαμβάνουν κόσμο για να γράψει βιβλία που λένε ότι η κλιματική αλλαγή δεν υπάρχει. Προσλαμβάνουν κόσμο για να βγαίνει στην τηλεόραση και να λέει ότι η κλιματική αλλαγή δεν υπάρχει».
Η κλιματική αλλαγή με ονοματεπώνυμα
Δεν είναι πλέον «νέο» ότι εκατό εταιρείες παγκοσμίως ευθύνονται για τι 70% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου από το 1988 και μετά. Ένα από τα τελευταία νέα όμως, είναι το άρθρο – παρουσίαση από την ιστοσελίδα «The Colonial Atlas» μιας σειράς ονομάτων μεγάλων επιχειρηματιών από ολόκληρο τον κόσμο, που κατέχουν τη μερίδα του λέοντος των ευθυνών για την κλιματική αλλαγή.
Ανάμεσά τους βρίσκονται οι ιδιοκτήτες εταιρειών εξόρυξης πετρελαίου και φυσικού αερίου όπως η Total, η BP, η Repsol, η Shell, η Chevron, η Gazprom, η Lukoil, η Petrobras, κα. Βρίσκονται επίσης ιδιοκτήτες εξορυκτικών εταιρειών όπως η Glencore και η Rio Tinto, εταιρειών μεταφορών όπως η Maersk και εταιρειών παραγωγής ενέργειας όπως η RWE. Τα ονόματα των εταιρειών και των ιδιοκτητών τους παρουσιάζονται πάνω στον παγκόσμιο χάρτη, ο οποίος είναι αρκετά διαφορετικός από αυτόν που ξέρουμε. Κάθε χώρα παρουσιάζεται με μέγεθος αντίστοιχο της «συμβολής» των εταιρειών της στην κλιματική αλλαγή. Έτσι, ήπειροι όπως η Αφρική και η Νότια Αμερική δείχνουν συρρικνωμένες, ενώ οι ΗΠΑ και οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες καταλαμβάνουν έκταση μεγαλύτερη από την πραγματική.
Οι «100 άνθρωποι που σκοτώνουν τον πλανήτη», όπως παρουσιάζονται στο δημοσίευμα, εκτός των άλλων ελέγχουν σχεδόν το σύνολο των δικαιωμάτων εξόρυξης των ανεκμετάλλευτων μέχρι σήμερα πηγών ορυκτών καυσίμων του πλανήτη. Και εφόσον δεν έχουν σκοπό να παραιτηθούν από αυτά τα δικαιώματα, την ώρα που οι φωνές που απαιτούν μέτρα ενάντια στην κλιματική αλλαγή πληθαίνουν, αυτοί οι σεβαστοί επιχειρηματίες έχουν κάθε λόγο να διαστρέφουν την αλήθεια.
«Μόρια αμερικανικής ελευθερίας»
Μέσα σε αυτό το κλίμα «απενοχοποίησης» των ορυκτών καυσίμων, ανακαλύπτονται διαρκώς νέοι, ευφάνταστοι και συνάμα γελοίοι τρόποι να παρουσιαστούν οι εξορύξεις σαν κάτι όχι μόνο απαραίτητο, αλλά και σωτήριο. Το φυσικό αέριο μάλιστα, παίρνει πλέον στις ΗΠΑ του Τράμπ μεταφυσικά χαρακτηριστικά. Πρόσφατα, αξιωματούχοι του τομέα ενέργειας της χώρας, σε ανακοίνωση για την αύξηση των εξαγωγών φυσικού αερίου, το αποκάλεσαν «αέριο της ελευθερίας»… Σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, η επέκταση των εγκαταστάσεων εξόρυξης φυσικού αερίου στο Τέξας, σημαίνει ότι περισσότερα «μόρια αμερικανικής ελευθερίας» μπορούν να παραχθούν και να κυκλοφορήσουν στην παγκόσμια αγορά! Για την ελευθερία των πολιτών να αναπνέουν καθαρό αέρα βέβαια δεν γίνεται ούτε λόγος…
Μεγάλα κέρδη, μεγάλη υποκρισία
Η λογική «ρυπαίνω και δεν πληρώνω» δεν είναι κάτι καινούριο για τον καπιταλισμό. Όλες τις τελευταίες δεκαετίες, οι εταιρείες ενέργειας καταστρέφουν τον πλανήτη και παριστάνουν πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Η λογική «ρυπαίνω αλλά πληρώνω» έχει επίσης αποτύχει παγκόσμια, μια και οι εταιρείες βρήκαν απλά ένα νέο πεδίο κερδοσκοπίας, και συνέχιζαν να ρυπαίνουν κανονίζοντας να πληρώνουν ελάχιστα. Φαίνεται ότι σήμερα επικρατεί η λογική «ρυπαίνω και πουλάω τρέλα», που φέρνει τη μάχη της κλιματικής αλλαγής σε νέα επίπεδα.
Οι ίδιοι επιχειρηματίες, πολιτικοί, ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης, προσπαθούν να μας πείσουν είτε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, είτε ότι για το πρόβλημα φταίμε όλοι εμείς. Έτσι, οι ευθύνες των 100 εταιρειών που ευθύνονται για το 70% της εκπομπής αερίων το θερμοκηπίου εξισώνονται με τα 6 δις κατοίκων του πλανήτη που ευθύνονται για το 30%. Τόσοι καλοί να υπολογίζουν τα κέρδη τους, τόσο κακοί να υπολογίζουν το κόστος τους
Ο μόνος τρόπος να γίνουν άμεσα οι επείγουσες κινήσεις που χρειάζεται για να αναστραφεί η καταστροφική πορεία για το περιβάλλον είναι να περάσουν στα χέρια της κοινωνίας κατ’ αρχήν αυτές οι 100 εταιρείες κολοσσοί, να γίνουν δημόσια ιδιοκτησία και να λειτουργήσουν κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο και διαχείριση. Μόνο έτσι μπορεί να επιβληθεί η άμεση και ριζική στροφή του συνόλου της βιομηχανικής παραγωγής, με εγκατάλειψη των ορυκτών καυσίμων και στροφή στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Έτσι μπορεί να επιβληθεί η ριζική στροφή στους τρόπους μετακίνησης με εισαγωγή επαρκών, πράσινων και δωρεάν δικτύων ΜΜΜ σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Μόνο έτσι μπορεί να οργανωθεί ο ριζικός ανασχεδιασμός της γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής, με στροφή στις οικολογικές καλλιέργειες και στις κτηνοτροφικές μονάδες τοπικής κλίμακας και βασισμένες στα παραδοσιακά είδη σπόρων και κτηνοτροφικών ζώων. Όλα αυτά όχι απλά δεν θα μειώσουν τις θέσεις εργασίας (όπως λένε προπαγανδιστικά οι εχθροί των μέτρων αυτών), αλλά θα δημιουργήσουν νέες.
Η ελίτ των πλουσίων αυτού του πλανήτη και το σύστημα τους, έχουν αποδείξει ότι για να βγάλουν και την τελευταία ρανίδα κέρδους είναι διατεθειμένοι να καταστρέψουν τη γη. Γι’ αυτό και εμείς πρέπει να τους ανατρέψουμε προκειμένου να επιβιώσει το ανθρώπινο είδος.
