Άργησε να εμφανιστεί στο προσκήνιο, αλλά τελικά εμφανίστηκε ο υπουργός Παιδείας, προαναγγέλλοντας την ίδρυση «μη κρατικών» πανεπιστημίων και τις διαγραφές φοιτητών όπως προβλέπει ο νόμος που πέρασε η προκάτοχός του, Ν. Κεραμέως, για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σε πρόσφατη ραδιοφωνική συνέντευξη, ο Κυριάκος Πιερρακάκης επιβεβαίωσε την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης για την εφαρμογή του νόμου 4957/2022, ο οποίος προβλέπει τη διαγραφή φοιτητών/τριών που υπερβαίνουν το προβλεπόμενο χρονικό όριο φοίτησης. Η ρύθμιση αυτή ψηφίστηκε εν μέσω φοιτητικών καταλήψεων και διαδηλώσεων, αλλά και αντιδράσεων από την εκπαιδευτική κοινότητα. Ωστόσο, η κυβέρνηση και ο Κ. Πιερρακάκης συνεχίζουν στην ίδια κατεύθυνση. Στη συνέντευξη αναφέρει ότι «ο νόμος θα εφαρμοστεί απολύτως και απαρέγκλιτα», ενώ ξεκαθάρισε πως εξαιρέσεις θα γίνονται μόνο για σοβαρούς λόγους, όπως υγείας.
Παρά τις αντιδράσεις και το μεγάλο φοιτητικό κίνημα κατά την περσινή ακαδημαϊκή χρονιά, η κυβέρνηση φαίνεται να επιλέγει ξανά την τακτική του αυταρχισμού στα πανεπιστήμια, στη λογική της ενίσχυσης της δήθεν «αριστείας» και της ανταγωνιστικότητας, ακολουθώντας τα χνάρια της σκληρών νεοφιλελεύθερων πολιτικών που συρρίκνωσαν τα κοινωνικά δικαιώματα στη δημόσια παιδεία στο παρελθόν. Την ίδια στιγμή, προχωράει στην έναρξη της λειτουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων από την επόμενη χρονιά (2025-26). Ο Πιερρακάκης αναφέρθηκε μάλιστα άλλη μια φορά στο «μεγάλο ενδιαφέρον» που δείχνουν ξένα πανεπιστήμια να ιδρύσουν παραρτήματα στην Ελλάδα, μετά την αποκάλυψη ότι οι υποψήφιοι επενδυτές για την ίδρυση ιδιωτικής σχολής ιατρικής είναι ένα μεγάλο fund, η CVC.
Στο ίδιο πνεύμα, ο υπουργός αναφέρθηκε στις διαγραφές των λεγόμενων «αιώνιων» φοιτητών, με τον σκληρό νεοφιλελεύθερο λόγο περί «ακινησίας» και αναποτελεσματικότητας των δημόσιων πανεπιστημίων. Μάλλον… ξέχασε να αναφέρει ότι οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών και η κυβέρνηση που ο ίδιος εκπροσωπεί φέρουν τη βασική ευθύνη για την κατάσταση των δημοσίων πανεπιστημίων, που αντιμετωπίζουν σοβαρές ελλείψεις λόγω της υποχρηματοδότησης που οι ίδιοι επέβαλλαν με τις πολιτικές τους διαχρονικά.
Κάτι άλλο που παραλείπει να πει ο κ. Πιερακάκης είναι οι πραγματικές συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές στην Ελλάδα, όπως η ανάγκη εργασίας κατά τη διάρκεια των σπουδών, τα απλησίαστα ενοίκια στη φοιτητική στέγη και το υψηλό κόστος ζωής, παράγοντες που καθιστούν αβίωτη τη φοιτητική ζωή και σπρώχνουν, πολλούς/πολλές φοιτητές/τριες σε μια μακρά περίοδο σπουδών. Φυσικά, αυτά είναι πράγματα που δεν θα μπορούσαν να απασχολήσουν τον υπουργό… Αντίθετα, θα συνεχίζει να ακολουθεί πολιτικές που ευνοούν την ιδιωτικοποίηση και την εμπορευματοποίηση της παιδείας, απομακρύνοντας το δημόσιο πανεπιστήμιο από τον κοινωνικό του ρόλο και ενισχύοντας την ταξική διάκριση στην πρόσβαση στην εκπαίδευση.
