Σε πρόσφατες δηλώσεις του ο Κυριάκος Βελόπουλος της Ελληνικής Λύσης έδειξε για άλλη μια φορά πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει η ακροδεξιά. Μεταξύ άλλων είπε ότι σε περίπτωση που το κόμμα του βρεθεί στην εξουσία, ένα από τα πρώτα πράγματα που θα κάνει θα είναι να επεκτείνει τα ελληνικά χωρικά ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια και θα κηρύξει ΑΟΖ με την Κύπρο. Απαντώντας στην ερώτηση του δημοσιογράφου σχετικά με το τι θα γίνει με την Τουρκία (η οποία θεωρεί τις παραπάνω ενέργειες αιτία πολέμου) απάντησε ότι αν χρειαστεί να κάνουμε πόλεμο δεν υπάρχει πρόβλημα, γιατί έχουμε έναν πανίσχυρο στρατό. Ανάμεσα σε άλλα είπε ότι «θα βυθίζαμε τουρκικά πλοία» και ότι τα F‑35 που αγοράζει η χώρα μας είναι «βομβαρδιστικά» και όχι «αμυντικά» όπλα, επομένως αν δεν είναι να τα χρησιμοποιήσουμε, τότε γιατί τα αγοράζουμε; Αυτά τα σενάρια δεν είναι μόνο θεωρητικά. Η επέκταση των χωρικών υδάτων σε 12 μίλια θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρή ένταση, ή και πολεμικά επεισόδια με την Τουρκία. Σε περίπτωση σοβαρής σύγκρουσης, το κόστος θα ήταν τεράστιο και για τους δύο λαούς, τόσο οικονομικά, όσο και σε ανθρώπινες ζωές, καθώς πρόκειται πράγματι, όχι μόνο για έναν, αλλά για δύο πολύ ισχυρούς στρατούς με καταστροφικές δυνατότητες.
Αυτό που εσκεμμένα δεν αποκαλύπτει ο Βελόπουλος είναι το ποιοι θα κερδίσουν από την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της περιοχής (για χάρη της οποίας προωθούνται οι εθνικιστικές εντάσεις): εφοπλιστές που διαθέτουν μεγάλα βυτιοφόρα πλοία και βέβαια μεγάλες ενεργειακές εταιρείες (βασικά εταιρείες εξόρυξης πετρελαίου και φυσικού αερίου). Από τις εντάσεις και την πολεμική απειλή κερδίζουν επίσης οι μεγάλες επιχειρήσεις που πουλάνε πολεμικό υλικό κάθε είδους.
Τα παραπάνω αποκαλύπτουν για άλλη μια φορά τον πραγματικό χαρακτήρα της ακροδεξιάς που εκπροσωπεί ο Βελόπουλος: επεκτατισμός και πολεμοκαπηλεία, χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τις συνέπειες που θα υποστούν οι απλοί άνθρωποι. Αυτοί είναι που ακόμη και χωρίς σοβαρό πολεμικό επεισόδιο, πληρώνουν την εξοπλιστική φρενίτιδα στην οποία βρίσκεται ολόκληρη η Ευρώπη (η Ελλάδα βέβαια δεν έχει μείνει καθόλου πίσω) με τεράστιες ελλείψεις στο κοινωνικό κράτος, την παιδεία, την υγεία, τις μεταφορές, κλπ. Η πολιτική αυτή δεν εξυπηρετεί σε καμία περίπτωση τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων, αλλά μιας ισχνής μειοψηφίας, του επιθετικού κομματιού της ελληνικής άρχουσας τάξης που θέλει να εκφράσει ο Βελόπουλος. Την πλασάρει βέβαια με τον μανδύα της «επαναφοράς της εθνικής αξιοπρέπειας», επιδιώκοντας ταυτόχρονα να απευθυνθεί στους ακροδεξιούς ψηφοφόρους του. Η αντίφαση είναι καθαρή: ενώ ο Βελόπουλος μιλά για το λαϊκό εισόδημα, αξιοπρέπεια και προστασία της πατρίδας, στην πραγματικότητα καλεί τα λαϊκά στρώματα να στοιχηθούν πίσω από πολεμικά σενάρια που βάζουν σε κίνδυνο τις συνθήκες διαβίωσης με τα εξοπλιστικά κόστη να βαραίνουν τους πολλούς αλλά και τις ίδιες τις ζωές του λαού και στις δύο πλευρές του Αιγαίου.
