Σχόλιο από το «Ξεκίνημα»
Τις τελευταίες μέρες οι δηλώσεις του Σόιμπλε και του εκπροσώπου της Κομισιόν, Ντ. Κοστέλο, αποδεικνύουν για ακόμα μια φορά ότι καμία δυνατότητα φιλολαϊκής διαχείρισης και «παράλληλων προγραμμάτων» δεν υπάρχει μέσα στα μνημονιακά πλαίσια. Όσο κι αν η κυβέρνηση προσπαθεί να βαφτίσει το κρέας ψάρι και να πείσει τα λαϊκά στρώματα ότι μπορεί να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα που να ανακουφίζει, έστω και λίγο, την πλειοψηφία της κοινωνίας, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Η εφαρμογή των πρώτων μνημονιακών μέτρων που συνεχίζουν τη φοροεπιδρομή στα λαϊκά στρώματα, μειώνουν τις συντάξεις, αυξάνουν τα όρια συνταξιοδότησης, ξεπουλάνε τη δημόσια περιουσία κ.α. δεν αφήνουν περιθώρια παρεξήγησης.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο Ντ. Κοστέλο απείλησε ότι θα διακοπεί η χρηματοδότηση του νέου «προγράμματος» αν δεν αλλάξει τροπολογία του Υπ. Παιδείας σχετικά με τη… διαδικασία επιλογής διευθυντών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης! Σύμφωνα με την επιστολή του Κοστέλο, υπενθυμίζεται στην κυβέρνηση (σε ύφος χιλίων… αποικιοκρατών) ότι οποιαδήποτε νομοθετική της ρύθμιση πρέπει να έχει την έγκριση των «θεσμών»!
Ακολούθως, ο Β. Σόιμπλε, απάντησε στον Α. Τσίπρα, ο οποίος στη συνέντευξή του στην ΕΡΤ δήλωσε ότι δεν είναι αναγκαία η συμμετοχή του ΔΝΤ στη νέα ελληνική χρηματοδότηση, λέγοντας:
«Νομίζω ότι διαπραγματευτήκαμε επί μακρόν με τον κ. Τσίπρα, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Και πιστεύω ότι το υπέγραψε. Και έκανε και εκλογές μετά για να έχει και την εντολή του ελληνικού λαού ώστε να μπορέσει να τηρήσει αυτά που υπέγραψε. Δεν έλαβα καν υπ’ όψιν μου ότι μιλάει πάλι για το τι δεν θέλει να τηρήσει»
και συνέχισε:
«η Αθήνα είναι όπως πάντα εκτός χρόνου – εκτός κάθε χρονικών προθεσμιών στην συμφωνία. Αλλά το να το θέτεις υπό αμφισβήτηση επί της αρχής μπορεί να είναι αναγκαίο για εσωτερικούς πολιτικούς λόγους – διαθέτει ισχνή πλειοψηφία, όπως είδα, αυτό ίσως να μην είναι εύκολο. Αλλά δεν είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας».
Οι παραπάνω δηλώσεις, τόσο το ύφος όσο και το περιεχόμενο, δείχνουν ξεκάθαρα τα πλαίσια της πολιτικής που «μπορεί» να ασκήσει η ελληνική κυβέρνηση: το Μνημόνιο πρέπει να τηρείται απαρέγκλιτα, χωρίς καμιά διαφοροποίηση και «παράλληλες» πολιτικές. Ο,τιδήποτε νομοθετείται πρέπει να περνάει πρώτα από την Τρόικα, αλλιώς δεν μπορεί να γίνει νόμος του κράτους.
Έχει κανείς την αυταπάτη ότι μέσα σε αυτά τα όρια, μπορεί να εφαρμοστεί οποιοδήποτε φιλολαϊκό μέτρο; Ότι μπορεί να ασκηθεί ένα άλλο «μείγμα» πολιτικής;
***
Η μετάλλαξη της κυβέρνησης Τσίπρα δεν περιορίζεται μόνο στα αντιλαϊκά μέτρα που λαμβάνει, αλλά διαπερνά και τις διεθνείς της συμμαχίες.
Στα τέλη Νοέμβρη, ο Α. Τσίπρας συναντήθηκε με τον ακροδεξιό πρωθυπουργό του Ισραήλ και σφαγέα του παλαιστινιακού λαού, Μπ. Νεντανιάχου. Κατά τη διάρκειά της συνάντησής τους τονίστηκε πολλές φορές η ανάγκη εμβάθυνσης της «στρατηγικής συμμαχίας» Ελλάδας και Ισραήλ, ενώ ο Νεντανιάχου δήλωσε ότι θα βοηθήσει την Ελλάδα στο έργο της «ανοικοδόμησης» της οικονομίας της, ενθαρρύνοντας ισραηλινούς επιχειρηματίες να επενδύσουν στην Ελλάδα.
Νέοι «μνηστήρες», λοιπόν, προστίθενται στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, νέα πεδία κερδοφορίας προσφέρονται για το ισραηλινό κεφάλαιο. Ξέρουμε πολύ καλά ότι οι «επενδυτές» που έρχονται ή θέλουν να έρθουν, το κάνουν μόνο υπό προϋποθέσεις: να μη φορολογούνται και να έχουν εργαζόμενους με μισθούς πείνας και χωρίς δικαιώματα. Η κυβέρνηση Τσίπρα «στρώνει» το έδαφος σε αυτές τις εταιρείες με τις συμμαχίες που χτίζει.
***
Προχθές, ο Α. Τσίπρας συναντήθηκε με τον δικτάτορα της Αιγύπτου, Φατάχ Αλ Σίσι.
«Είναι μεγάλη χαρά και τιμή για εμάς η παρουσία σας στην Ελλάδα, η επίσκεψή σας εγκαινιάζει μια νέα περίοδο στενής συνεργασίας ανάμεσα στις δύο χώρες που έχουν σχέση στενής συνεργασίας και φιλίας»,
δήλωσε απευθυνόμενος στον Σίσι. «Ξεχνώντας» ότι ο Σίσι, όντας αρχηγός του Αιγυπτιακού στρατού, ανέτρεψε με πραξικόπημα την εκλεγμένη κυβέρνηση της Αιγύπτου (όσο και αν διαφωνούμε κάθετα με τη φυσιογνωμία και τις πολιτικές αυτής της κυβέρνησης) κατέστειλε με αιματηρό τρόπο τις διαδηλώσεις ενάντια στο πραξικόπημά του, απαγορεύει απεργίες και διαδηλώσεις, ενώ «εκλέχτηκε» το Μάη του 2014 με το «δημοκρατικότατο»… 96%!
***
Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν διστάζει να συνεργάζεται με τους πιο αντιδραστικούς «ηγέτες», χαρακτηρίζοντας αυτές τις συμμαχίες ως «στρατηγικές», διεξάγοντας μάλιστα και κοινές στρατιωτικές ασκήσεις.
Δεν μιλάμε απλά για κάποιες εμπορικές ή οικονομικές συμφωνίες. Έχουμε να κάνουμε με κεντρικές πολιτικές επιλογές και με συναντήσεις που διεξάγονται σε «πολύ καλό» κλίμα και με πολύ «θερμά» λόγια. «Στρατηγικοί» σύμμαχοι της «αριστερής» κυβέρνησης ονομάζονται δικτάτορες, σφαγείς και καταπιεστές.
Αντί να χτίζονται σχέσεις συνεργασίας και αλληλεγγύης με τους λαούς, τα συνδικάτα και τις οργανώσεις τους, αναπτύσσονται φιλίες με «ηγέτες» που μόνο φτώχεια, καταστολή και θάνατο έχουν να «προσφέρουν» σε αυτούς.
Η εξωτερική πολιτική είναι συνέχεια της εσωτερικής πολιτικής. Η κυβέρνηση Τσίπρα αποδεικνύει, από άλλη μια σκοπιά, το οριστικό διαζύγιό της από τις ιδέες και τις αξίες της Αριστεράς.
