Μετά το «θρίλερ» όπως ονομάστηκε του πρώτου γύρου ο Παπαδόπουλος έφυγε. Τα ποσοστά των υποψηφίων, τελικά, δεν ήταν τίποτα παραπάνω από την κομματική τους δύναμη(Κασουλίδης 33,51%, Χριστόφιας 33,29%, Παπαδόπουλος 31,79%).
Ο δεύτερος γύρος θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό από τις συνεργασίες. Τον καθοριστικό ρόλο παίζει πλέον η στάση που θα κρατήσουν οι συνιστώσες της τριμερούς συνεργασίας (ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, Οικολόγοι).
Ο Παπαδόπουλος έφυγε – μαζί και το φαύλο καθεστώς του
Τέλος εποχής δηλώνουν οι εφημερίδες οι οποίες με πολύ μεγάλο ενθουσιασμό υποδέχτηκαν τον αποκλεισμό του Παπαδόπουλου μαζί και με την πλειοψηφία του κόσμου.
Γιατί, η πραγματικότητα των τελευταίων χρόνων ήταν πως ο Παπαδόπουλος εκμεταλλευόμενος το 76% του «όχι» στο δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν το 2004, επιχείρησε να στήσει ένα αυταρχικό φαύλο καθεστώς, στιγματίζοντας κάθε πολιτικό του αντίπαλο λίγο πολύ σαν «προδότη», και αφήνοντας ελεύθερο πεδίο δράσης στους κάθε είδους εθνικιστές, «πατριώτες» και φασίστες. Ο αυταρχισμός του Παπαδόπουλου φάνηκε πολύ έντονα από την στιγμή που αποχώρησε το ΑΚΕΛ από την τριμερή – στη διάρκεια του περασμένου χρόνου. Η αυθαιρεσία της κυβέρνησης, της αστυνομίας, η λογοκρισία, η επίθεση σε οτιδήποτε διαφορετικό, το στυλ του νέου «εθνάρχη» ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο στην πρόσφατη ιστορία του νησιού. Οι εθνικιστές υποστηριχτές του, που είχαν «ξεσαλώσει» στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων, όπως οι Νέοι Ορίζοντες, το ΕΥΡΩΚΟ αλλά και όλες τις εθνικιστικές και νεοφασιστικές οργανώσεις, ακόμη και δυο μέρες πριν τις εκλογές έκαναν εκστρατεία με κεντρικά συνθήματα η Κύπρος είναι ελληνική!
Πέθανε και η τρομοκρατία του ΟΧΙ. Σε όλη του την προεκλογική εκστρατεία κύριο ζήτημά του ήταν το σχέδιο ΑΝΑΝ. Έκανε απεγνωσμένες προσπάθειες να πάρει με το μέρος του τον κόσμο του «ΟΧΙ» όμως δεν το κατάφερε. Στην τρομοκρατία αυτή αποδίδουν κάποιοι αναλυτές και τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων. Δεν κατάφερε όμως να αλλάξει την διάθεση του κόσμου στην κάλπη.
Η ήττα του Παπαδόπουλου δείχνει μια ήττα του εθνικισμού. Και οι δύο υποψήφιοι αντίπαλοι του Παπαδόπουλου, που κέρδισαν τον πρώτο γύρο και πάνε για το δεύτερο, την επόμενη Κυριακή, κατέβηκαν με το σύνθημα της επαναπροσέγγισης των δύο κοινοτήτων, της λύσης με τον σεβασμό των δύο κοινοτήτων, και της ανάγκης να σταματήσει η αδιαλλαξία και οι εθνικιστικοί παλικαρισμοί.
ΔΗΣΥ: «ΑΚΕΛ δεν θα βγάλεις πρόεδρο ποτέ»
Αυτοσυγκράτηση κάλεσε τους οπαδούς τους να έχουν ο ΔΗΣΥ μια και από την πρώτη στιγμή της νίκης άρχισαν και τα ποδοσφαιρικά συνθήματα «ΑΚΕΛ δεν θα βγάλεις πρόεδρο ποτέ» και δεν θα είναι απίθανο να αναδυθούν ακόμη μια φορά αντικομουνιστικά συνθήματα και χουλιγκανισμοί.
Κασουλίδης και Αναστασιάδης, ο υποψήφιος στις εκλογές και ο πρόεδρος του ΔΥΣΥ αντίστοιχα, κάλεσαν τον κόσμο του Παπαδόπουλου να τους στηρίξουν βασιζόμενοι στον «πατριωτισμό τους και τον σεβασμό στις εθνικές και ιστορικές καταβολές της Κύπρου».
Ας μην υπάρχουν αυταπάτες, λοιπόν, ότι παρά την επιφανειακή συμφωνία με την προσέγγιση του ΑΚΕΛ στο κυπριακό, οι διαφορές του ΔΗΣΥ με το ΑΚΕΛ είναι μεγάλες, και στο επίπεδο της ταξικής πολιτικής και στο επίπεδο της εύκολης στροφής του ΔΗΣΥ στον εθνικισμό αν το επιβάλουν οι συνθήκες.
ΑΚΕΛ: “θυμηθείτε τους όμοφρους αγώνες μας”
Η ψήφος στο ΑΚΕΛ έδειξε πως τα κριτήρια των εργατικών στρωμάτων είναι κατά κύριο λόγο ταξικά.
Από τη μια νοιώθουν πως ένας πρόεδρος του ΑΚΕΛ μπορεί να προστατέψει το εργατικό εισόδημα και τις κατακτήσεις τους απέναντι στις διαρκείς επιθέσεις που δέχονται. Από την άλλη ζητούν επαναπροσέγγιση με την τουρκοκυπριακή κοινότητα για να βρεθεί επιτέλους λύση στο κυπριακό πρόβλημα.
Ο Χριστόφιας κάλεσε στους ψηφοφόρους του Παπαδόπουλου να θυμηθούν τους αγώνες που έδωσαν μαζί. Ήδη πήρε μαζί του την ΕΔΕΚ και αναμένεται η θέση του ΔΗΚΟ. Υπάρχουν σκέψεις για μια νέα τριμερή με πρόεδρο όμως τον Χριστόφια αυτή τη φορά.
Μια τέτοια στάση του Χριστόφια δεν προκαλεί έκπληξη. Αντίθετα επιβεβαιώνει από την αρχή τη θέση μας ότι ο Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ δεν θα λύσουν τα προβλήματα και δεν αποτελούν την αριστερά η οποία θα μπορέσει να σταθεί με συνέπεια στην υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων και στην σοσιαλιστική προοπτική. Το ΑΚΕΛ θα ψάξει τρόπους για να δικαιολογήσει τις υποχωρήσεις που θα κάνει στο κεφάλαιο. Και η συμμετοχή σε μια τριμερή κυβέρνηση θα χρησιμοποιηθεί σαν το άλλοθι για να κάνει τους συμβιβασμούς και τις υποχωρήσεις του.
Όποια και να είναι τα παζάρια που θα παιχτούν, το τμήμα της CWI στην Κύπρο και η Νεολαία Ενάντια στον Εθνικισμό συνεχίζουμε να κινητοποιούμαστε για την υποψηφιότητα του Χριστόφια. Γιατί παρά τις θεμελιακές διαφωνίες που έχουμε μαζί του και μαζί με το ΑΚΕΛ, είναι η μόνη υποψηφιότητα που μιλά στο όνομα των εργαζομένων και της αριστεράς, είναι η μόνη που είναι ευαίσθητη στις πιέσεις των λαϊκών στρωμάτων που αναπόφευκτα θα αναπτυχθούν την επόμενη περίοδο, και είναι η μόνη που μιλά για την ανάγκη επαναπροσέγγισης των δύο κοινοτήτων για να υπάρξει λύση στο κυπριακό πρόβλημα. Είναι έτσι, η καλύτερη πρόταση στις συγκεκριμένες συνθήκες.
Ασφαλώς η απόσταση ανάμεσα στα λόγια και τα έργα είναι πάντα μεγάλη. Γι αυτό και πέρα από την ψήφο, στο βαθμό που εκλεγεί ο Δ. Χριστόφιας στην προεδρία, εμείς θα συνεχίσουμε να πιέζουμε για την εφαρμογή μιας φιλολαϊκής και αντιεθνικιστικής πολιτικής.
