Στα πλαίσια του περιβόητου πλέον μνημονίου, ΔΝΤ-ΕΕ και ελληνική κυβέρνηση έβαλαν στο μάτι τις δημόσιες συγκοινωνίες. Με τόνους λάσπης απέναντι στον ΟΑΣΑ, την οποία εργολαβικά έχουν αναλάβει τα γνωστά συγκροτήματα του τύπου, επιδιώκεται να περάσει το ξεπούλημα του συνόλου των αστικών συγκοινωνιών της πρωτεύουσας, προκαλώντας ανεπανάληπτες επιπτώσεις σε επιβατικό κοινό και εργαζομένους.
Όπως αναφέρει το μνημόνιο, μέχρι το 2011, όποιος δημόσιος οργανισμός παρουσιάσει έλλειμμα θα πρέπει να βάλει λουκέτο ή να πουληθεί σε ιδιώτες. Αυτό λοιπόν στην ουσία που θέλει να πετύχει η τρόικα σε συνεργασία με την κυβέρνηση είναι το ξεπούλημα των δημόσιων συγκοινωνιών σε ιδιώτες, έλληνες και ξένους. Με την προώθηση του μητροπολιτικού φορέα αστικών συγκοινωνιών, μια νέα εταιρία που θα αντικαταστήσει τον ΟΑΣΑ, και στην οποία οι ιδιώτες θα μπορούν να είναι τα αφεντικά, το ξεπούλημα των συγκοινωνιών της Αθήνας θα ολοκληρωθεί.
ποιος φταίει για
τα ελλείμματα
Ο ΟΑΣΑ, ο ενοποιημένος οργανισμός που περιέχει την ΤΡΑΜ, την ΕΘΕΛ, την ΗΣΑΠ την ΗΛΠΑΠ και τον ΠΡΟΑΣΤΙΑΚΟ είναι μια ΔΕΚΟ που έχει ελλείμματα.
Tα ελλείμματα αυτά είναι κατ’ αρχην προϊόν των συσσωρευμένων χρεών του δημοσίου απέναντι στους οργανισμούς αυτούς και ταυτόχρονα βέβαια αποτέλεσμα της κακοδιαχείρισης από τα στελέχη των 2 μεγάλων κομμάτων που τους διοικούν. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «ΗΜΕΡΗΣΙΑ», το δημόσιο χρωστά ήδη εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από τα 140 εκ. ευρώ τα οποία οφείλει να δίνει με τη μορφή επιδότησης κάθε χρόνο, κάτι που έχει φέρει οικονομική ασφυξία στον ΟΑΣΑ. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι οδηγοί της ΕΘΕΛ δεν πληρώθηκαν στην ώρα τους το μισθό του Ιούνη για πρώτη φορά, με τους εργαζόμενους στις άλλες θυγατρικές του ΟΑΣΑ να φοβούνται για παρόμοια προβλήματα.
Αυτό δε σημαίνει ότι ευθύνες για την κατάσταση δεν έχουν και διάφοροι κομματάρχες των κλαδικών οργανώσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι μπήκαν στους οργανισμούς των συγκοινωνιών, έγιναν …εργατοπατέρες και συνέβαλαν και αυτοί στο βαθμό που τους αναλογεί στην κατασπατάληση των χρημάτων των εργαζομένων. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τους εργαζομένους συνολικά των οργανισμών αυτών για την κακοδιαχείριση και τη δημιουργία χρεών, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων εργάζεται ευσυνείδητα προσφέροντας στο κοινωνικό σύνολο.
Εργαζόμενοι και πολίτες
τα μεγάλα θύματα
Οι εργαζόμενοι όμως αναμένεται να είναι και πρώτοι που θα πληρώσουν για τα χρέη. Η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων συγκοινωνιών, θα σημάνει μείωση του προσωπικού έως και 50% (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ17/6), είτε με μετατάξεις είτε με απλές απολύσεις. Οι μισθοί και τα επιδόματα θα μπουν σε νέο καθεστώς, ενώ μια σειρά από δρομολόγια θα σταματήσουν. Η επέκταση του προαστιακού και του τραμ σε πιο απομονωμένες περιοχές του λεκανοπεδίου τίθεται υπό αμφισβήτηση, κάτι που θα επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τους εργαζόμενους, οι οποίοι θα αναγκάζονται καθημερινά να χρησιμοποιούν ακριβότερα μέσα (ΙΧ, ταξί) προκειμένου να πάνε στους χώρους δουλειάς τους.
Οι επιβάτες όμως θα είναι και αυτοί μεγάλοι χαμένοι, αφού θα δουν το αντίτιμο των εισιτηρίων να αυξάνεται δραματικά, τη στιγμή που θα γίνονται εκπτώσεις στην ασφάλεια των επιβατών. Το παράδειγμα της Βρετανίας, όπου μετά από σειρά δυστυχημάτων που ακολούθησαν την ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων, οι πολίτες απαιτούν την επανεθνικοποίηση των τρένων, σε ποσοστά 70-8-% είναι ενδεικτικό.
Οι εργαζόμενοι στον ΟΑΣΑ δεν έχουν άλλο δρόμο από το να συντονιστούν πρώτα πρώτα μεταξύ τους, στη συνέχεια με τους εργαζόμενους των υπόλοιπων ΔΕΚΟ που οδεύουν προς ιδιωτικοποίηση, ώστε να αποκρούσουν την επίθεση που τους γίνεται. Να απαιτήσουν τον έλεγχο των οργανισμών, στον οποίο να συμμετέχουν αποφασιστικά. Να αγωνιστούν για την καταβολή των χρωστούμενων από το κράτος και να προτείνουν ένα εναλλακτικό σχέδιο ανάπτυξης των δημόσιων συγκοινωνιών, με γνώμονα όχι μόνο την κάλυψη των νυν εργαζομένων αλλά και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, μέσα από ένα νέο πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων. Αυτό θα εξασφαλίσει και στους πολίτες οικονομικές αλλά και ποιοτικές δημόσιες συγκοινωνίες.
Οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες έχουν δώσει στο παρελθόν μεγάλους αγώνες για τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα των συγκοινωνιών με νικηφόρα έκβαση, όπως των εργαζομένων της ΕΑΣ (τα τότε λεωφορεία) απέναντι στο ξεπούλημα που δρομολογούσε το 90-92 η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ας κάνουν τον αγώνα εκείνο πρότυπο για τους σημερινούς αγώνες.
