Πρόσφατη έκθεση του διεθνούς ερευνητικού ιδρύματος Pew Research Center σημειώνει την ενίσχυση της Ακροδεξιάς με βάση τα αποτελέσματα των εκλογικών αναμετρήσεων που πραγματοποιήθηκαν μέσα στο 2024. Βλέπουμε πως σε διάφορες χώρες μέσα σε λίγα χρόνια, ακροδεξιά κόμματα που βρίσκονταν στο περιθώριο μετατρέπονται σε πρώτη ή δεύτερη δύναμη ή συμμετέχουν σε κυβερνητικούς σχηματισμούς και πλέον καθορίζoυν την πολιτική ατζέντα.
Πατώντας πάνω σε αυτές τις επιτυχίες, διάφορες ακροδεξιές δυνάμεις επιδιώκουν να συγκροτήσουν μια διεθνή ακροδεξιά συμμαχία.
Η συνάντηση του Μπουένος Άιρες
Μια τέτοια προσπάθεια ήταν και η πρόσφατη συνάντηση της «Διάσκεψης Πολιτικής Δράσης των Συντηρητικών» (Conservative Political Action Conference-CPAC) που πραγματοποιήθηκε στις 4 Δεκέμβρη στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής, με κεντρικό ομιλητή τον ακροδεξιό Αργεντίνο πρόεδρο Χαβιέ Μιλέι.
Η «Διάσκεψη Πολιτικής Δράσης των Συντηρητικών» οργανώνεται από την «Αμερικανική Συντηρητική Ένωση» και είναι μια από τις μεγαλύτερες συναντήσεις συντηρητικών πολιτικών, δημοσιογράφων και οργανώσεων στις ΗΠΑ και λειτουργεί ως πλατφόρμα για την προώθηση συντηρητικών ιδεών και πολιτικών.
Στην πρόσφατη συνάντηση της Αργεντινής παρευρέθηκαν σημαντικές προσωπικότητες της Ακροδεξιάς, μεταξύ των οποίων η Λάρα Τραμπ, συμπρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και νύφη του Ντόναλντ Τραμπ, ο ηγέτης του ισπανικού Vox Σαντιάγο Αμπασκάλ, ο Βραζιλιάνος βουλευτής και γιος του Ζαΐρ Μπολσονάρο, Εντουάρντο, καθώς και συντηρητικοί ακτιβιστές και δημοσιογράφοι.
Ο Ζαΐρ Μπολσονάρο, πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας, και ο Στιβ Μπάνον, πρώην σύμβουλος του Τραμπ και εγκέφαλος της διεθνούς Ακροδεξιάς, δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν λόγω νομικών περιορισμών που τους εμποδίζουν να φύγουν από τις χώρες τους, αλλά συνέβαλαν στη συνάντηση μέσω βιντεοσκοπημένων μηνυμάτων.
Τον τόνο της συνάντησης έδωσαν από την αρχή οι «οικοδεσπότες» της «Αμερικανικής Συντηρητικής Ένωσης», Ματ και Μερσέντες Σλαπ. Συγκεκριμένα, η Μερσέντες Σλαπ κάλεσε σε ενότητα προκειμένου να «νικήσουμε τον κομμουνισμό στη Λατινική Αμερική και σε όλο τον κόσμο», ενώ έπλεξε το εγκώμιο του Μιλέι αποκαλώντας τον «λιοντάρι», τονίζοντας την ανάγκη για περισσότερους ηγέτες σαν αυτόν και τον τοποθέτησε ανάμεσα στις μεγάλες φιγούρες της Ακροδεξιάς όπως ο Τραμπ, η Μελόνι, ο Όρμπαν και άλλοι.
O Ματ Σλαπ με τη σειρά του τόνισε ότι «Υπάρχει ένας εχθρός σε όλα αυτά… Οι κακοί… Οι κομμουνιστές. Οι σοσιαλιστές. Οι μαρξιστές… Πρέπει να τους σταματήσουμε».
Στις ομιλίες που ακολούθησαν κυριάρχησαν δυο στοιχεία. Από τη μια η συνεχής επιβράβευση των πολιτικών της κυβέρνησης Μιλέι και από την άλλη η ανάγκη για συντονισμό των δυνάμεων της Ακροδεξιάς. Οι ομιλητές επιτέθηκαν συγκεκριμένα στα δικαιώματα των γυναικών και κυρίως στο δικαίωμα στην άμβλωση.
Ο Στιβ Μπάνον αποκάλεσε την Αργεντινή «την αιχμή του δόρατος του αγώνα για την ιουδαιοχριστιανική δύση» και συνέχισε λέγοντας πως «Εάν ο Μιλέι και οι πολεμιστές συνεργάτες του αποτύχουν στην εκτέλεση του σχεδίου τους, η Αργεντινή θα επιστρέψει στο παρελθόν ή θα καταρρεύσει σε 100 χρόνια σκότους. Και ολόκληρο το κίνημά μας στη Νότια Αμερική θα αποτύχει».
Ο Εντουάρντο Μπολσονάρο δήλωσε πως «Η Αργεντινή αντιπροσωπεύει τώρα τον φάρο της ελευθερίας στη Λατινική Αμερική … όλος ο κόσμος παρακολουθεί την Αργεντινή».
Η Λάρα Τραμπ δήλωσε: «Εμείς, κυρίες και κύριοι, παίρνουμε τις χώρες μας πίσω. Μαζί τα έθνη μας – Αμερική και Αργεντινή – θα εμπνεύσουν τον κόσμο». Επίσης, επαίνεσε την οικονομική πολιτική του Μιλέι, ο οποίος προκειμένου να καταπολεμήσει τον πληθωρισμό επέβαλε τεράστιες περικοπές δαπανών, μείωσε τα υπουργεία στο μισό, περιόρισε δραστικά τις κοινωνικές δαπάνες και απέλυσε 30.000 δημοσίους υπαλλήλους. Η Λ. Τραμπ δήλωσε ότι «Θα κάνουμε το ίδιο πράγμα στις ΗΠΑ. Σε κάθε άχρηστο οργανισμό, σε κάθε διεφθαρμένο γραφειοκράτη, θα πούμε: “Adiós”».
Ο Τραμπ έχει ανακοινώσει την δημιουργία της «Επιτροπής για την αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης» με επικεφαλής τον δισεκατομμυριούχο Ίλον Μασκ και τον επιχειρηματία Βιβέκ Ραμασουάμι, προκειμένου να κάνουν αντίστοιχες περικοπές στις κρατικές δαπάνες, που θα πλήξουν τα φτωχά και λαϊκά στρώματα των ΗΠΑ.
Ο Μιλέι ως τελευταίος ομιλητής δήλωσε ότι «οι νέοι άνεμοι ελευθερίας σαρώνουν τον κόσμο» και έκανε κάλεσμα στους διεθνείς συμμάχους του να ξεκινήσουν από κοινού μια «πολιτιστική μάχη» για να εξασφαλίσουν ότι οι αριστεροί και οι σοσιαλιστές δεν θα μπορέσουν να αποκτήσουν εξουσία.
«Πρέπει να είμαστε ενωμένοι, να δημιουργήσουμε κανάλια συνεργασίας σε όλο τον κόσμο. Θα μπορούσαμε να αποκαλούμε τους εαυτούς μας μια δεξιά διεθνή».
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Μιλέι παρουσιάζει αυτό του όραμά. Στις 5 Νοέμβρη, στο πλαίσιο της επίσκεψής του στις ΗΠΑ παρευρέθηκε στην ειδική «Διάσκεψη Πολιτικής Δράσης των Συντηρητικών» όπου συμμετείχαν επενδυτές και επιχειρηματίες που στήριξαν την υποψηφιότητα του Τραμπ. Σε αυτή τη συνάντηση ο Μιλέι δήλωσε ότι «Οι Ηνωμένες Πολιτείες ηγούνται στον Βορρά, η Αργεντινή στο Νότο, η Ιταλία στην παλιά Ευρώπη και το Ισραήλ είναι ο φρουρός στα σύνορα της Μέσης Ανατολής», περιγράφοντας στην ουσία τις δυνάμεις που μπορούν να παίξουν κεντρικό ρόλο στη συγκρότηση της ακροδεξιάς συμμαχίας που επιδιώκει.
Η συνάντηση αυτή είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του Τραμπ προκειμένου να ενισχύσει το ακροδεξιό μπλοκ που θέλει να χτίσει γύρω από τον ίδιο. Προβάλει τον Μιλέι ως «υπόδειγμα» ακροδεξιού ηγέτη που μέσα από τις πολιτικές που εφαρμόζει οδηγεί την Αργεντινή στην «ελευθερία».
Πρέπει να βρουν απέναντί τους τα κινήματα
Τα παραπάνω έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα, ιδιαίτερα επειδή βγαίνουν από τα χείλη ηγετικών στελεχών και εκπροσώπων κυβερνήσεων σημαντικών χωρών της Αμερικής.
Η αδυναμία της Αριστεράς να δώσει πειστικές απαντήσεις και ουσιαστικές λύσεις στα προβλήματα που βιώνουν τα πλατιά στρώματα αφήνει ελεύθερο πεδίο παρέμβασης στην Ακροδεξιά. Για να μπει τέλος σε κάθε προσπάθεια των ακροδεξιών να συντονιστούν σε διεθνές επίπεδο, αλλά και για να ανατραπεί το ανοδικό ρεύμα της Ακροδεξιάς διεθνώς, χρειάζεται η Αριστερά να δώσει μαχητικές και ενωτικές απαντήσεις σε όλα τα επίπεδα, να απαντάει και να αποδομεί την ακροδεξιά ρητορική.
Την ίδια στιγμή χρειάζεται να προβάλει ένα ανατρεπτικό σχέδιο διεξόδου από την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων και της νεολαίας και θα στέκεται ενάντια στο σύστημα που θρέφει και καλλιεργεί τους διαχωρισμούς, το μίσος και όλα τα στοιχεία που στρώνουν το έδαφος για την ανάπτυξη της Ακροδεξιάς.
