Της Ελένης Μήτσου
Πριν 3 μήνες περίπου ανακοινώθηκε η απόφαση της κυβέρνησης, να τεθούν σε διαθεσιμότητα 1349 διοικητικοί υπάλληλοι από 8 ΑΕΙ. Η συντριπτική πλειοψηφία (2/3) ανήκαν στον ΕΚΠΑ (Πανεπιστήμιο Αθηνών) και στο ΕΜΠ (Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο).
Η απάντηση των διοικητικών υπαλλήλων του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ ήταν απεργία διαρκείας, η οποία τη στιγμή που γράφεται το άρθρο διανύει τη 13η εβδομάδα της!
Τις κινητοποιήσεις ενίσχυσαν πολλοί καθηγητές από το ΕΜΠ, αρκετοί καθηγητές από το ΕΚΠΑ και βέβαια οι αριστερές φοιτητικές παρατάξεις. Σε μια σειρά σχολές καλέστηκαν φοιτητικές συνελεύσεις, οι οποίες αποφάσισαν να προχωρήσουν σε καταλήψεις για να συμπαρασταθούν στον αγώνα των διοικητικών.
Η Τρόικα διψά για αίμα – η κυβέρνηση διαλύει τα πανεπιστήμια
Τις κινητοποιήσεις των διοικητικών στήριξαν – με τα όριά τους – και οι Σύγκλητοι των Πανεπιστημίων, εξηγώντας και αυτοί πως τα πανεπιστήμια είναι αδύνατον να λειτουργήσουν με τέτοιες περικοπές σε διοικητικό προσωπικό.
Τεράστιοι χώροι θα μείνουν αφύλακτοι, βιβλιοθήκες και αναγνωστήρια θα πρέπει να κλείσουν ή στην καλύτερη να λειτουργούν λίγες ώρες τη βδομάδα, γραμματείες θα μείνουν χωρίς υπαλλήλους, εργαστήρια και πανεπιστημιακές κλινικές μ’ ελάχιστο ή καθόλου προσωπικό.
Τα μεγαλύτερα και αρχαιότερα πανεπιστήμια της χώρας δέχονται μ’ αυτόν τον τρόπο ένα καίριο χτύπημα, που μαζί με την δραματική υποχρηματοδότησή τους δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι στόχος του Υπουργού, πέρα από το να ικανοποιήσει τους «στόχους απολύσεων» της Τρόικας, είναι να απαξιώσει ακόμα περισσότερο τη δημόσια ανώτατη παιδεία και να ανοίξει το δρόμο στην ανωτατοποίηση των κάθε είδους ιδιωτικών κολλεγίων και ΙΕΚ.
Τα αδιέξοδα του Αρβανιτόπουλου
Τον πρώτο ενάμιση μήνα της απεργίας ο Υπ. Παιδείας αγνοούσε επιδεικτικά τον αγώνα των διοικητικών περιμένοντας να κουραστούν και να εγκαταλείψουν από μόνοι τους. Ωστόσο η απεργία συνεχιζόταν, τα πανεπιστήμια έμεναν κλειστά και το εξάμηνο κινδύνευε για πρώτη φορά να χαθεί (βάσει του νόμου Διαμαντοπούλου που απαιτεί για να συμπληρωθεί ένα ακαδημαϊκό «εξάμηνο» 13 βδομάδες μαθημάτων). Δανειστές, Κυβέρνηση και ΜΜΕ άρχισαν να πιέζουν: Μέχρι πότε θα μείνουν τα πανεπιστήμια κλειστά;
Σ’ αυτό το ερώτημα δεν μπορεί να απαντήσει ο Κ. Αρβανιτόπουλος γιατί δεν έχει βρει ακόμα τον τρόπο για να τα’ ανοίξει. Αν χρησιμοποιήσει ΜΑΤ κινδυνεύει να προκαλέσει την έκρηξη του φοιτητικού κινήματος και του εκπαιδευτικού κινήματος σαν σύνολο.
Μέχρι στιγμής έχει προσπαθήσει:
- να σπάσει το ηθικό των απεργών και να τους εκβιάσει ζητώντας τους να καταγραφούν ηλεκτρονικά, έτσι ώστε να εκδοθούν οι λίστες με τα ονόματα των διαθεσιμοτήτων. Παρόλο που η πλειοψηφία τελικά καταγράφηκε (μόνο 250 απείχαν) κανένας δεν γύρισε στη θέση εργασίας του.
- να βγάλει τη ΔΑΠ στο δρόμο με αίτημα το άνοιγμα των σχολών. Ωστόσο στη συγκέντρωση που καλέστηκε στα τέλη Νοέμβρη στα Προπύλαια μαζεύτηκαν μόλις 400-500 θλιβεροί Δαπίτες.
- να «διαπραγματευτεί» με τους απεργούς, υποσχόμενος ότι αριθμός των διαθεσιμότητων θα μειωθεί κατά 100 περίπου άτομα και ότι η συντριπτική πλειοψηφία δεν θα απολυθεί μετά τη λήξη της διαθεσιμότητας αλλά θα μετακινηθεί σε άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου. Οι απεργοί όμως δεν «τσίμπησαν».
- να χρησιμοποιήσει τους Δούρειους Ίππους της κυβέρνησης μέσα στα σωματεία. Το προεδρείο του ΔΣ του Συλλόγου Διοικητικών Υπαλλήλων του ΕΚΠΑ άρχισε να προσπαθεί να βγάλει γενικές συνελεύσεις άκυρες, να διασπείρει ψευδείς ειδήσεις όπως για παράδειγμα ότι το 50% των διοικητικών υπαλλήλων έχουν επιστρέψει στις θέσεις τους κοκ. Η απεργιακή επιτροπή του ΕΚΠΑ καθώς και μέλη του ΔΣ που είναι με την πλευρά του αγώνα αντιμετώπισαν αποφασιστικά το προεδρείο, βάζοντάς το στη θέση του και αποκαθιστώντας την αλήθεια.
Ένας μικρός χώρος δίνει έναν μεγαλειώδη αγώνα
Μέχρι στιγμής οι απεργοί διοικητικοί υπάλληλοι δεν κάνουν πίσω. Συνεχίζουν με στόχο να ανασταλούν οι Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις για τη διαθεσιμότητα, όπως και να αρθούν οι πειθαρχικές διώξεις των μη απογραφέντων υπαλλήλων.
Το Υπουργείο Παιδείας μπροστά στο αδιέξοδο, ξέσπασε στον Πρύτανη του ΕΚΠΑ, Θ. Πελεγρίνη, στον οποίο μετέθεσε την ευθύνη για τη μη λειτουργία του ΕΚΠΑ. Τον παρέπεμψε σε πειθαρχικό και τον έθεσε σε αργία.
Μετά από 13 βδομάδες απεργίας οι απεργοί διοικητικοί υπάλληλοι έχουν καταφέρει να προκαλέσουν νευρική κρίση στο Υπ. Παιδείας, φαγωμάρες και τριγμούς στην κυβέρνηση, αλλά και να κερδίσουν το σεβασμό ενός μεγάλου κομματιού της κοινωνίας που παρακολουθεί με αγωνία τον μεγάλο αγώνα που δίνουν.
