Οι καταγγελίες του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στην Α΄ Αθήνας Περικλή Κοροβέση σε συνέντευξή του στο ΚΑΝΑΛΙ 1 του Πειραιά για χρηματισμό του τότε (1989) ενιαίου ΣΥΝ από τη Siemens και οι αντιδράσεις που προκάλεσαν έχουν ανοίξει ένα ζήτημα που πολύ επιμελώς εδώ και 20 χρόνια οι ηγεσίες του ΚΚΕ και του ΣΥΝ θέλουν να αποφύγουν να ανοίξουν αντιμετωπίζοντάς το σαν καυτή πατάτα: δηλαδή τον πολιτικό απολογισμό του 89, της συμμετοχής του ενιαίου τότε ΣΥΝ (ΚΚΕ και ΕΑΡ) διαδοχικά στις κυβερνήσεις Τζανετάκη με τη ΝΔ και έπειτα στην Οικουμενική κυβέρνηση υπό τον Ξ. Ζολώτα με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Ασφαλώς πολλοί σ. και κόσμος της αριστεράς, με βάση τη σημερινή δύσκολη κατάσταση που βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το κακό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, τις διαφωνίες στο εσωτερικό του ΣΥΝ κτλ, αντιμετωπίζουν αυτό το θέμα σαν ένα ακόμα καρφί στο σώμα της αριστεράς σε μια στιγμή που αγωνίζεται να ξεπεράσει τα προβλήματά της.
Όμως είναι δεδομένο ότι σημαντικά πολιτικά ζητήματα όταν δεν ανοίγουν στην ώρα τους και με τον πολιτικό τρόπο που τους αξίζει – δηλ. στη βάση οργανωμένης συζήτησης, με κείμενα που να εκπροσωπούν τις διαφορετικές απόψεις, με επαρκή χρόνο συζήτησης, με δημοκρατία κλπ – θα ανοίξουν ενδεχομένως άτσαλα και με οποιαδήποτε τυχαία αφορμή.
Τα ζητήματα που άνοιξε ο Π. Κοροβέσης με τη συνέντευξή του καλώς ή κακώς υπήρχαν και αιωρούνταν εδώ και χρόνια. Και έμεναν αναπάντητα από τις ηγεσίες τόσο του ΚΚΕ όσο και του ΣΥΝ. Από τη στιγμή που άνοιξαν το χειρότερο που θα μπορούσε να κάνει η αριστερά είναι να τρέξει άρον-άρον να τα ξανακρύψει κάτω από το χαλί γιατί «δεν είναι η κατάλληλη στιγμή» ή γιατί ο κόσμος θα πει «όλοι ίδιοι είναι» και στο θέμα της Siemens.
Τι ακριβώς έγινε το 89;
Αντιγράφουμε από τα ΝΕΑ στις 20/8/09
«Με τρεις διαδοχικές συμβάσεις, στο διάστημα 1989-90, συνδέεται ο ΟΤΕ με την εταιρεία Siemens. Η πρώτη υπογράφεται επί ΠΑΣΟΚ – λίγο πριν την ανάληψη καθηκόντων από την κυβέρνηση Τζανετάκη – την περίοδο που γενικός διευθυντής του ΟΤΕ ήταν ο Θ. Τόμπρας. Στις 2 Ιουνίου του 1989 γίνεται απευθείας ανάθεση στη Siemens, που τότε είχε συμπράξει με την εταιρεία Intracom, για την προμήθεια στον ΟΤΕ 470.000 ψηφιακών παροχών αξίας τότε 32.5 δις.δραχμών.
Ωστόσο, αμέσως μετά τον σχηματισμό της κυβέρνησης Τζανετάκη (με συμμετοχή του ενιαίου τότε ΣΥΝ και της ΝΔ) και ύστερα από εισαγγελική παρέμβαση, η σύμβαση της 2ας Ιουνίου 1989 ματαιώνεται και τον Ιούλιο του 1989 παραιτείται και ο Θ. Τόμπρας. Από πλευράς ΣΥΝ στην κυβέρνηση Τζανετάκη είχαν τοποθετηθεί ως υπουργοί Εσωτερικών και Δικαιοσύνης οι Ν. Κωνσταντόπουλος και Φ. Κουβέλης αντίστοιχα
Αμέσως μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου 1989 και αφού είχε αναλάβει η οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ενιαίος ΣΥΝ) – με αναπληρωτή υπουργό Οικονομίας το στέλεχος του ΣΥΝ Γ. Δραγασάκη – προωθείται η υπογραφή νέας σύμβασης με τις εταιρείες Siemens και Intracom ύψους 4.5 δις δραχμών για την αγορά ψηφιακών δικτύων. Ένα μήνα αργότερα, στα τέλη Ιανουαρίου, προχωρά η υπογραφή άλλης μίας σύμβασης με τις ίδιες εταιρείες. Αυτή τη φορά ανέρχεται σε 27 δις δραχμές και αφορά την προμήθεια 470.000 ψηφιακών παροχών προς τον ΟΤΕ.
Και οι δύο αυτές συμβάσεις θα βρεθούν στο μικροσκόπιο της Δικαιοσύνης, όταν το 1992 επί κυβερνήσεως ΝΔ ο τότε 7ος τακτικός ανακριτής Νεκτάριος Βαζαίος θα διατάξει έρευνα. Παράλληλα, ασκεί ποινική δίωξη κατά τεσσάρων πρώην στελεχών του ΟΤΕ από το διάστημα 1985 και μετά, καθώς και κατά του Σ. Κόκκαλη και του Μπ.Ντόμπεκ, εκπροσώπου της Siemens.
Η υπόθεση τελικά μπαίνει στο αρχείο, καθώς στις 10 Οκτωβρίου του 1993 εκδίδεται απαλλακτικό βούλευμα από το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών.»
Τι έγραψε ο Γ. Βότσης για το θέμα;
Ο Γ. Βότσης ο οποίος άνοιξε το θέμα αυτό με άρθρα του στην Ελευθεροτυπία,(13.7.09 & 24.8.09) στα οποία και στήριξε ο Π. Κοροβέσης τις καταγγελίες του, γράφει:
«…Οι δραστηριότητες της Ζίμενς στη χώρα μας έχουν μια εξόχως ενδιαφέρουσα προϊστορία διάστικτη από σκανδαλωδώς χαριστικές πολιτικές ενέργειες. Η κορυφαία το 1990: η τότε οικουμενική κυβέρνηση του Ξεν. Ζολώτα απεφάσισε να ακυρώσει διεθνή διαγωνισμό για την ψηφιοποίηση του ΟΤΕ που έβαινε προς προκλητικά χαριστική κατακύρωση στη Ζίμενς σε σύμπραξη με την Intracom του Σωκ.Κόκκαλη και να προκηρύξει νέο. Και ξαφνικά παρενέβησαν από κοινού οι τρεις πολιτικοί ηγέτες (Αν. Παπανδρέου, Κ. Μητσοτάκης και Χ. Φλωράκης) ανέτρεψαν πραξικοπηματικά την κυβερνητική απόφαση και η κατακύρωση ολοκληρώθηκε – ανοίγοντας διάπλατα τον δρόμο για τη συναινετική διαπλοκή και όσα έκτοτε ακολούθησαν. Ανεπιβεβαίωτες φήμες, που ουδέποτε διερευνήθηκαν, προσδιόριζαν τότε τη "μίζα" σε δύο δις δραχμές για το κομματικό ταμείο του ΠΑΣΟΚ, άλλα τόσα για τη ΝΔ και ένα δις για τον ενιαίο τότε "Συνασπισμό". Ποια είναι η όλη αλήθεια, ο Θεός και η ψυχή τους. Το απολύτως βέβαιο και εύγλωττο είναι το πολιτικά ομόθυμο αρχηγικό πραξικόπημα…»
Από όλα αυτά οι διάφοροι καλοθελητές απομόνωσαν σαν ισχυρισμό του Κοροβέση ότι και η Αριστερά πήρε «μίζες» από τη «Ζίμενς». Ούτε λέξη για το αρχηγικό πραξικόπημα, που συνιστά απτό και μέγα πολιτικό σκάνδαλο. Και πουθενά, βέβαια, το όνομα του Σωκ. Κόκκαλη…
Στο περίφημο πόρισμά του, το οποίο το ‘φαγε η μαρμάγκα, (Ιούνιος 1995) ο εισαγγελέας Γ. Ζορμπάς καταλόγιζε σωρηδόν "κακουργηματικές απάτες εις βάρος του Δημοσίου" στις συμβάσεις του ΟΤΕ από το 1989 μέχρι το 1994 με μόνιμα ευνοημένο τον Σωκ. Κόκκαλη»
Όλα είναι προβοκάτσια;
Τα ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ και του ΣΥΝ μπορεί να σκοτώνονται για πολλά αλλά στο θέμα των δηλώσεων Κοροβέση κατάφεραν να ενωθούν (να και η ενότητα της αριστεράς…).
Όλοι μίλησαν για ανυπόστατο κατασκεύασμα, ο Κύρκος για «βδελυρό παραμύθι», οι «Ανανεωτικοί» μέσω των Μαργαρίτη και Χατζησωκράτη ζήτησαν ευθέως την παραίτηση Κοροβέση.
Είναι αλήθεια ότι το σωστό θα ήταν ο Π. Κοροβέσης να τεκμηριώσει τις πολύ σοβαρές καταγγελίες του. Ωστόσο όλοι ξέρουν ότι όταν πρόκειται για μίζες δεν πρόκειται να βρεθούν πουθενά αποδείξεις ταμειακής μηχανής. Αλλωστε είναι επίσημα διατυπωμένο από τη Ζίμενς ότι ένα ορισμένο ποσοστό από τα κέρδη της πήγαινε για λαδώματα πολιτικών και στελεχών ΔΕΚΟ.
Επομένως το πραγματικό ερώτημα για την συγκεκριμένη υπόθεση είναι αν έκαναν σωστά ο Χ. Φλωράκης και ο Λ. Κύρκος – ηγέτες τότε του ΚΚΕ και της ΕΑΡ που αποτελούσαν τον ενιαίο ΣΥΝ – που παρέμβηκαν προκειμένου να δοθεί το έργο της ψηφιοποίησης του ΟΤΕ στον Κόκκαλη και τη Ζίμενς. Σε αυτό το ερώτημα – σωστά το επισημαίνει ο Γ. Βότσης – οι λοιδωρούντες τον Π. Κοροβέση πετούν τη μπάλα στην εξέδρα… «Είμαστε άσπιλοι», «η αριστερά έχει πάνω από όλα την τιμή της και το καθαρό μέτωπο» και άλλα παρόμοια.
Τέτοιου είδους αναφορές, στη σημερινή εποχή, όχι μόνο δεν πείθουν αλλά για την πλατιά κοινή γνώμη θεωρούνται προκλητικές: οι ηγεσίες της αριστεράς έχουν πολύ αμαρτωλό παρελθόν για να μιλούν με στόμφο για «τιμή», για «καθαρά μέτωπα» και άλλα τέτοια… Η ιστορία έχει δείξει πάμπολλες περιπτώσεις αριστερών που γλυκάθηκαν από το μέλι της εξουσίας και των προνομίων που προκύπτουν. Είναι από την άλλη γνωστές οι περιπτώσεις των καταγγελιών για τις σχέσεις του ΚΚΕ με την εταιρεία «Γερμανός» κι όχι μόνο, καθώς και για τα λεφτά που έπαιρναν κόμματα της αριστεράς από «αριστερά» («παρανοϊκά», θα ήταν πιο σωστό) καθεστώτα όπως του Κιμ Ιλ Σουγκ της Β. Κορέας, του Τσαουσέσκου στη Ρουμανία και του Καντάφι της Λιβύης.
Το ’89 ο ενιαίος ΣΥΝ (ΚΚΕ και ΕΑΡ) λειτούργησε σαν δεκανίκι του συστήματος.
Για το 89 οι ηγεσίες ΚΚΕ και ΣΥΝ έχουν να απολογηθούν πάνω από όλα για τη στήριξη που παρείχαν στο πολιτικό σύστημα που επίσης συγκλονιζόταν από το σκάνδαλο του τραπεζίτη Γ. Κοσκωτά. Για το ότι στήριξαν αντεργατικές κυβερνήσεις στο όνομα της δήθεν κάθαρσης από το σκάνδαλο Κοσκωτά, η οποία κάθαρση βεβαίως δεν ήρθε ποτέ (ο μόνος που πήγε φυλακή για όλα όσα έγιναν τότε ήταν ο ίδιος ο Κοσκωτάς).
Για το γεγονός ότι συμφώνησαν στην παράδοση των ΜΜΕ στους μεγαλοκαναλάρχες οι οποίοι βεβαίως τα χρησιμοποιούν μέχρι σήμερα για να στηρίζουν το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο.
Για το ότι αποδέχτηκαν στην ουσία το ξεκίνημα της διαδικασίας ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ αφού η παρέμβαση τους υπέρ της Ζίμενς και του Κόκκαλη σφράγιζε τον τελειωτικό θάνατο της ΕΛΒΗΛ («Ελληνική Βιομηχανία Ηλεκτρονικών», θυγατρική του δημόσιου, τότε, ΟΤΕ) που όταν ιδρύθηκε το 1977 είχε σαν σκοπό την ανάπτυξη ελληνικής κρατικής βιομηχανίας σύγχρονων τεχνολογικά τηλεπικοινωνιών.
Να βγουν τα πολιτικά συμπεράσματα από το 1989
Ας αφήσουν κατά μέρος λοιπόν οι διάφοροι σύντροφοι την «οργή» τους για τη σπίλωση του «καθαρού μετώπου» της αριστεράς και ας κάνουν μια καθαρή και έντιμη πολιτική συζήτηση για το τι έγινε το 1989. Κανένα κουκούλωμα ή συμψηφισμός για το θέμα λόγω της δύσκολης συγκυρίας. Ο κόσμος της αριστεράς έχει μπουχτίσει από τη λογική του είδους «τώρα τρέχουμε για τις εκλογές (ή για κάτι άλλο – πάντα για κάτι τρέχουμε…) ξεχάστε τα υπόλοιπα» που σε τελική ανάλυση μόνο στόχο έχει το κρύψιμο των ευθυνών των ηγεσιών απέναντι στη βάση. Αν κάποιοι από τους παλιούς ηγέτες της αριστεράς έχουν αμαρτίες να κρύψουν, οι νέοι αγωνιστές της αριστεράς έχουν κάθε λόγο να θέλουν να έρθει όλη η αλήθεια στο φως, για να βγουν συμπεράσματα ώστε να μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη, οι ίδιες προδοσίες.
Τάκης Γιαννόπουλος
___________________
ΥΓ. Χτες η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ συζήτησε το θέμα Κοροβέση και έκρινε πως το θέμα έχει κλείσει. Κάνουν λάθος. Γι’ αυτούς μπορεί να έκλεισε. Για τον κόσμο της αριστεράς είναι ανοιχτό.
