Άρης Τέρρος
Είχε δίκιο τελικά ο Τσίπρας. Έλεγε πως είχε μία πυρηνική βόμβα στα χέρια του και δεν τον πιστεύαμε. Εξηγούσε πως η απειλή εξόδου από το ευρώ ισοδυναμούσε με «πυρηνική βόμβα» που απειλούσε με τέτοια καταστροφή την Ευρωζώνη και την ΕΕ που η Μέρκελ, ο Σόιμπλε και όλοι αυτοί οι κακοί, θα υποχωρούσαν!
«Και αν δεν υποχωρήσουν τι θα κάνετε κ. Τσίπρα» ρώταγε ο Χατζηνικολάου! «Θα υποχωρήσουν κ. Χατζηνικολάου» απαντούσε ο Τσίπρας! «Ναι, αλλά αν δεν υποχωρήσουν;» επέμενε για τρίτη φορά και απεγνωσμένα ο Χατζηνικολάου.
Ο Τσίπρας έχασε την υπομονή του (μα αυτός ο Χατζηνικολάου να μην καταλαβαίνει ότι κρατά μία πυρηνική βόμβα στα χέρια του…) «Κύριε Χατζηνικολάου» (ο Τσίπρας πήρε περισπούδαστο, σοφό ύφος) «κύριε Χατζηνικολάου, η κα. Μέρκελ είναι σοβαρή πολιτικός – θα υποχωρήσει»!
Η κατάσταση βέβαια πήρε την τροπή που πήρε και που όλοι ξέρουμε. Ο Τσίπρας όμως απέδειξε πως όντως είχε μία βόμβα τρομερής ισχύος (ίσως όχι πυρηνικής αλλά πάντως εξαιρετικά ισχυρή) στα χέρια του. Μόνο που αντί να την πετάξει στη Μέρκελ και να τινάξει την ΕΕ στον αέρα, την πέταξε στον ΣΥΡΙΖΑ και τον έκανε κομματάκια τα οποία φεύγουν προς κάθε κατεύθυνση.
Δεν είναι μόνο η ΛΑΕ, δεν είναι μόνο η Ζωή ούτε μόνο ο Γλέζος που του γυρνούν την πλάτη… Είναι και η Νεολαία του κόμματος από την οποία δεν έχει μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα… Είναι και η τάση των "53" που κάποτε τον στήριζε αλλά που τώρα έχει γίνει τρία κομμάτια: ένα που μένει μέσα στο κόμμα και συνεχίζει να τον στηρίζει, ένα άλλο που μέχρι την τελευταία στιγμή στήριζε Τσίπρα και τον δικαιολογούσε αλλά τώρα ψάχνει τρόπο να διαχωρίσει τη θέση του και, τέλος, ένα τρίτο το οποίο έχει συμβάλει στη συγκρότηση της ΑΡΚ (Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση) και στηρίζει την ΛΑΕ. Κι αυτά είναι μόνο τα βασικά «κομμάτια» του υπό διάλυση ΣΥΡΙΖΑ…
Ο σωστός Αριστερός ηγέτης όμως δεν χάνει την σοβαρότητα αλλά και την ευαισθησία του, ακόμη και στα πιο δύσκολα.
Αρνείται, έτσι να συναντηθεί με τον Μεϊμαράκη και εξηγεί το γιατί: τον είπε «πονηρούλη»!
Πολύ σωστά! Είναι δυνατό ένας ηγέτης του διαμετρήματος που ονομάζεται «πρώτη φορά Αριστερά» να ανέχεται να τον λέει ο Μεϊμαράκης και ο κάθε Μεϊμαράκης, πονηρούλη;
Δηλαδή, επειδή άλλα έλεγε κι άλλα έκανε…; Επειδή αποφάσιζε μόνος του κι έκανε ότι ήθελε…; Επειδή έβαλε τον κόσμο να πάει σε δημοψήφισμα και να ψηφίσει «ΟΧΙ» νομίζοντας πως ο μεγάλος ηγέτης ήθελε πραγματικά να πει ΟΧΙ…; Επειδή δεν επέτρεψε στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του να κάνει το συνέδριο που αποφάσισε…; Επειδή ποδοπάτησε κάθε δημοκρατική (λέμε τώρα…) διαδικασία στο κόμμα του λειτουργώντας σαν ένας κλασσικός βοναπάρτης…; Επειδή τέλος, έσυρε τη χώρα σε εκλογές, άρον άρον, μόνο και μόνο για να μην προλάβει η εσωκομματική αντιπολίτευση να συγκροτηθεί και να τον απειλήσει σοβαρά στις εκλογές…; Επειδή αν κερδίσει στις εκλογές θα εφαρμόσει τις ίδιες μνημονιακές πολιτικές με τις προηγούμενες κυβερνήσεις που κατάγγελλε;; Επειδή τα έκανε όλα αυτά, επιτρέπεται στο Μεϊμαράκη (και στον κάθε Μεϊμαράκη!) να τον λέει «πονηρούλη»; Όχι βέβαια!! Υπάρχουν, επιτέλους, όρια!!
Παρά τις όσες και όποιες επιθέσεις δέχεται, όμως, ο ηγέτης του «πρώτη φορά Αριστερά» αποδεικνύει έτσι ότι δεν υποχωρεί – διατηρεί αμείωτη την ευαισθησία του! Και το αποδεικνύει ξανά με το γεγονός ότι για τα παιδιά του ενδιαφέρεται για το καλύτερο. Έτσι τα πηγαίνει σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, όπου πληρώνει 7 – 11 χιλιάδες ευρώ το χρόνο για το καθένα. 7 με 11 χιλιάδες το χρόνο αντιστοιχεί σε… για να δούμε… 600 με 900 ευρώ το μήνα. Πόσοι εργαζόμενοι παίρνουν τόσα (καθαρά) το μήνα; (Ας μη ρωτήσουμε τους ανέργους ή τους συνταξιούχους…).
Γιατί όμως διαμαρτύρονται όλοι αυτοί; Αυτοί που κατάντησαν την Παιδεία σε αυτό το χάλι πώς τολμούν να διαμαρτύρονται; Που να στείλει τα παιδιά του ένας Αριστερός ηγέτης που σέβεται τον εαυτό του και τα παιδιά του;
Αυτό θα πει ευαισθησία κύριοι! Κι όσοι από εσάς επιμένουν να θυμούνται ότι η κυβέρνηση της «πρώτης φοράς Αριστεράς» έκοψε 100 ευρώ από τις χαμηλότερες συντάξεις, και τις πήγε από τα 490 € στα 390 €, αυτοί είναι προβοκάτορες, γιατί όφειλαν να ξέρουν ότι ο πρωθυπουργός της «πρώτης φοράς Αριστεράς», εκβιάστηκε!
