Υπάρχουν φορές που η βαρβαρότητα και η απανθρωπιά του καπιταλισμού αποτυπώνεται σε ένα γεγονός, ένα βίντεο, μια είδηση. Στην περίπτωση μας πρόκειται για δύο ειδήσεις, η μια από την Ρωσία, η άλλη από τις ΗΠΑ. Και οι δύο επιβεβαιώνουν πως το καθοδικό σπιράλ στην εποχή μας είναι συνεχές– μοναδική εξαίρεση όταν μεγάλοι ταξικοί αγώνες και εκρηκτικά κοινωνικά κινήματα φρενάρουν ή αλλάζουν την πορεία των πραγμάτων.
Σωματικός έλεγχος εργαζομένων στη Wildberries Ρωσίας
Το βίντεο αναπαράχθηκε από πολλά διεθνή ΜΜΕ, αλλά το περιεχόμενο του θεωρήθηκε τόσο σοκαριστικό από τους αρθρογράφους που πλαισίωσαν με κείμενο την είδηση, που αφήνουν και κάποια ερωτηματικά να αιωρούνται.
Οι εικόνες δείχνουν γυναίκες εργαζόμενες στις εγκαταστάσεις της εταιρείας Wildberries στην πόλη της Πετρούπολης, οι οποίες περιμένουν στην ουρά φορώντας μόνο τα εσώρουχα τους, μέχρι να περάσουν από έλεγχο από επιστάτριες της εταιρίας!
Στα ίδια δημοσιεύματα γράφεται πως μπορεί να μην έχουν διαρρεύσει τα αντίστοιχα βίντεο, πάντως αυτή η διαδικασία αφορά εξίσου και τους άντρες εργαζόμενους της εταιρείας. Σύμφωνα μάλιστα με το ρώσικο ειδησεογραφικό σάιτ life.ru:
«…η εργάσιμη ημέρα στις αποθήκες Wildberries τελειώνει με σωματική έρευνα και γδύσιμο μέχρι τα εσώρουχα. Έτσι προσπαθεί η διοίκηση της εταιρείας να καταπολεμήσει τις κλοπές στις αποθήκες».
Με άλλα λόγια το βίντεο δεν αφορά τη διερεύνηση κάποιου περιστατικού κλοπής, με την αστυνομία και τις εισαγγελικές αρχές παρούσες. Αφορά το ημερήσιο πρωτόκολλο των εργαζομένων! Κι άλλος στόχος από τον εξευτελισμό της προσωπικότητας τους δεν είναι νοητός.
Στην ίδια εταιρεία, μόλις ένα μήνα πριν, η διοίκηση προσπάθησε να επιβάλλει το τιμωρητικό μέτρο της παρακράτησης από τον μισθό των εργαζομένων του αντιτίμου κάθε προϊόντος που επιστρεφόταν είτε λόγω ελαττώματος είτε λόγω λάθους διεύθυνσης! Σε εκείνη την περίπτωση οι εργαζόμενοι με αυθόρμητες στάσεις εργασίας υποχρέωσαν τελικά τη διοίκηση να υποχωρήσει.
Τα σαδιστικά κατορθώματα κατά των εργαζομένων φαίνεται να μην έχουν τέλος στην Wildberries, που κάπως έτσι κατάφερε να είναι σήμερα η μεγαλύτερη ρώσικη πολυεθνική εταιρεία online πωλήσεων, με παραρτήματα σε 15 χώρες και 48.000 προσωπικό. Ιθύνων νους αυτών των μεθόδων η ιδιοκτήτρια της, η Τατιάνα Μπακάλτσουκ, η πιο πλούσια Ρωσίδα επιχειρηματίας σήμερα, που ανοίγει νέους ορίζοντες ταξικού κυνισμού και σαπίλας.
Ανεξέλεγκτη η παιδική εργασία στις ΗΠΑ
Σύμφωνα με το αμερικάνικο υπουργείο Εργασίας, μεταξύ 2018-2022 οι παραβιάσεις της ομοσπονδιακής νομοθεσίας για την παιδική εργασία αυξήθηκαν κατά 69%! Πιο ειδικά οι καταγγελίες που εξετάστηκαν ήταν 4.144 και αφορούσαν στην παράνομη εργασία 15.462 ανηλίκων.
Πρόκειται όμως μόνο για ένα ελάχιστο κλάσμα του φαινομένου, καθώς το αρμόδιο Τμήμα Μισθών και Ωραρίου του υπουργείου Εργασίας, που είναι υπεύθυνο για την εφαρμογή της νομοθεσίας για την παιδική εργασία, διαθέτει μόλις έναν επιθεωρητή για κάθε 189.000 εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα! Ενώ αυτά τα στοιχεία δεν αφορούν καθόλου τον αγροτικό τομέα των ΗΠΑ, στον οποίο υπολογίζεται ότι εργάζονται περισσότερα από 500.000 παιδιά!
Στην πλειοψηφία τους οι ανήλικοι εργάτες/ριες είναι παιδιά μετανάστες, κάποια ασυνόδευτα χωρίς καθόλου χαρτιά, άλλα που ζουν με μακρινούς φτωχούς συγγενείς ή με ανάδοχες οικογένειες, έρμαια όλα τους της εκμετάλλευσης του αμερικάνικου κεφαλαίου.
Σε πρόσφατο ρεπορτάζ της, η βραβευμένη με Πούλιτζερ δημοσιογράφος Χάνα Ντράιερ των New York Times, καταγράφει τις φρικτές εμπειρίες 100 παιδιών μεταναστών μέχρι 13 ετών σε 20 πολιτείες των ΗΠΑ, μέσα σε εργοστάσια παραγωγής δημητριακών, επεξεργασίας κρέατος, κατασκευής αυτοκινήτων, σε ξενοδοχεία και σε κατασκευές.
Το καινούργιο στοιχείο όμως της υπόθεσης είναι ότι τμήματα του αμερικάνικου κεφαλαίου θέλουν να τελειώσουν και επίσημα με τους νόμους κατά της παιδικής εργασίας, τα πρόστιμα και τις επιπτώσεις που επιφέρουν. Και ήδη έχουν κάνει σημαντικά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση.
Για παράδειγμα, πρόσφατος νόμος στην πολιτεία του Άρκανσο ουσιαστικά καταργεί κάθε έλεγχο για την παιδική εργασία. Μέχρι πρόσφατα για να εργαστεί ένας ανήλικος κάτω των 16 ετών έπρεπε να αποκτήσει ειδική άδεια εργασίας και να καταθέσει έγγραφα πιστοποίησης της ηλικίας του. Και οι δύο αυτές απαιτήσεις καταργούνται με το νέο νόμο κι έτσι γίνεται πρακτικά αδύνατο να υπάρχει εικόνα πόσα παιδιά και σε τι συνθήκες εργάζονται.
Παρόμοιοι νόμοι έχουν τεθεί σε ισχύ στην Άιοβα, το Μιζούρι, τη Μινεσότα, το Οχάιο και τη Τζόρτζια.
Κεντρικό ρόλο στην προώθηση αυτών των νόμων έπαιξε ένα συντηρητικό λόμπι με έδρα την Φλόριντα, το «Ίδρυμα για την Κυβερνητική Λογοδοσία» (Foundation for Government Accountability – FGA), με ένα πολύ βρώμικο μητρώο χρηματοδοτών. Με βάση δικά τους δημοσιευμένα στοιχεία, η FGA έλαβε το 2020 πάνω από 10,6 εκατ. δολάρια από 14 ακροδεξιές οργανώσεις, ενώ άλλοι χρηματοδότες τους είναι η συντηρητική νομική οργάνωση «Ομοσπονδιακή Κοινωνία», το «Οικογενειακό Ίδρυμα Σκέιφ» του ακροδεξιού δισεκατομμυριούχου Ρίτσαρντ Σκέιφ και βασικού χρηματοδότη του κινήματος άρνησης της κλιματικής αλλαγής, το επιχειρηματικό γκρουπ «Κλάμπ για την Ανάπτυξη» που προωθεί την κατάργηση της φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων κλπ.
Ο ανεπτυγμένος καπιταλισμός στον δρόμο προς τον μεσαίωνα
Τα δύο αυτά παραδείγματα, από Ρωσία και ΗΠΑ, αποκαλύπτουν με τον πιο γλαφυρό τρόπο μέχρι που είναι ικανοί να φτάσουν οι καπιταλιστές σε όλον τον κόσμο για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα και την απληστία τους.
Όση και να είναι η τεχνολογική, κοινωνική κλπ πρόοδος σε σχέση με τον προηγούμενο αιώνα και τις προηγούμενες δεκαετίες, είναι φανερό πως η άρχουσα τάξη, οι επιχειρηματίες και οι πολιτικοί τους, κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους ώστε τα εργατικά δικαιώματα να θυμίζουν παλιότερες εποχές.
Όσο περνάει από το χέρι τους θα δημιουργούν συνθήκες εκμετάλλευσης , εξευτελισμού και βαρβαρότητας για τους εργαζόμενους, με στόχο από τη μία να αυξάνουν συνεχώς τα κέρδη τους και από την άλλη να τσακίζουν το ηθικό των εργαζομένων, τσακίζοντας παράλληλα τις αντιστάσεις και τους αγώνες τους.
Οι μόνοι που έχουν τη δύναμη για να αντιστρέψουν αυτήν την κατάσταση, να σταματήσουν τις επιθέσεις και την πορεία προς τις εργασιακές συνθήκες του παρελθόντος, είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι/ες, μέσα από εργατικά κινήματα, συνδικαλιστικούς αγώνες και νέες οργανώσεις της ανατρεπτικής και διεθνιστικής Αριστεράς στη Ρωσία, στις ΗΠΑ, σε όλον τον κόσμο.
