Αναδημοσιεύουμε σχόλιο πoυ ανάρτησε στην προσωπική του σελίδα στο Facebook, ο σύντροφος Άγγελος Καλοδούκας, δημοσιογράφος στο Left.gr
Επέστρεψε υπογράφοντας και κάποιοι σύντροφοι ερωτούν:
«Και τι να έκανε; Ένα Grexit θα ήταν καταστροφικό και δεν μπορούσαμε να το διαχειριστούμε. Τουλάχιστον αποφύγαμε την άτακτη χρεωκοπία».
Σωστά, αλλά αυτό δεν αναιρεί:
Ι. Όχι μόνο το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, αλλά ότι έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία πέντε χρόνια είναι νεκρά και χωρίς αντίκρισμα. Όλη η ταχτική και στρατηγική του τους μήνες που είναι κυβέρνηση είναι ένας σωρός ερειπίων.
ΙΙ. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί να εφαρμόσει μέτρα άμεσα που θα προστεθούν στη φτωχοποίηση των προηγούμενων μνημονίων. Η ανθρωπιστική κρίση θα εκτιναχθεί, δεν θα αυξηθεί απλά.
ΙΙΙ. Θα χρειάζονται συνεχώς και πρόσθετα μέτρα (όπως και στο παρελθόν) γιατί απλά το πρόγραμμα δεν θα βγαίνει.
IV. Η «δέσμευση» του πρωθυπουργού ότι «αυτή τη φορά» θα πληρώσουν «οι έχοντες και κατέχοντες» είναι φρούδες υποσχέσεις χωρίς κανένα αντίκρισμα. Ένα μεγάλο μέρος της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα προέρχεται από τα μικρομεσαία στρώματα που είναι σχεδόν αδύνατον να καταπολεμηθεί. Επιπλέον τα βάρβαρα μέτρα του 3ου μνημονίου θα κάνει αυτά τα στρώματα να φοροδιαφεύγουν ακόμα περισσότερο, με αποτέλεσμα τα έσοδα του κράτους να καταποντιστούν ακόμα περισσότερο. Όσο για το μεγάλο κεφάλαιο, θα συνεχίσει να φοροδιαφεύγει με offshore αλλά και την πλήρη κάλυψη των Γιούγκερ, Μέρκελ και Ντάισελμπλουμ, που έχουν κάνει τις χώρες τους, αλλά και την ευρωζώνη γενικά, παραδείσους φοροδιαφυγής και φοροαπαλλαγής. Ποιοι θα μείνουν να πληρώνουν τους νέους και αυξημένους φόρους; Μα, τα συνήθη υποζύγια, οι μισθωτοί. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει ακριβώς ότι έκαναν και οι προηγούμενοι γιατί δεν θα έχει άλλη επιλογή.
V. Όσοι πίστευαν ότι υπήρχε ένας «ενδιάμεσος δρόμος» έφτασε ο καιρός να αντιληφθούν το μέγεθος των αυταπατών τους: λύσεις όπως «μνημόνια με ανθρώπινο πρόσωπο», «λύση εντός του ευρώ» είναι όνειρα θερινής νυχτός. Για να διατηρηθεί η Ελλάδα εντός του ευρώ ο δρόμος είναι μονόδρομος: πλήρης και ανελέητη βαλκανιοποίηση. Και ακόμα και αυτό είναι πλέον αβέβαιο αν αρκεί…
VI. Στο επόμενο άμεσο διάστημα, όσοι ψήφισαν «όχι» ή «παρών» θα πεταχτούν εκτός κυβέρνησης και ενδεχομένως και εκτός κόμματος. Η δεξιά πτέρυγα του κόμματος θα πάρει τη θέση τους στον κομματικό και κρατικό μηχανισμό και η όποια πιθανότητα ρήξης με τους τοκογλύφους «εταίρους» θα ενταφιαστεί δια παντός εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Θα μείνει ως «αριστερά» στον ΣΥΡΙΖΑ το σημερινό «κέντρο».
VII. Πάμε, το πιθανότερο, για εκλογές με προεδρικό δικαίωμα, που σημαίνει δεν πρόκειται να εκλεγεί κανείς ως βουλευτής που να είναι αντιμνημονιακός. Ή θα βγουν μόνο όσοι στα κρυφά και στα καφενεία θα διαδίδουν τη «διαφωνία» τους…
Μετά από όλα αυτά υπάρχει ελπίς;
Ναι και είμαστε υποχρεωμένοι να την αναζητήσουμε!
Ι. Τα μνημόνια που υπογράφονται αυτή τη στιγμή θα έχουν την τύχη των προηγούμενων. Δεν πρόκειται να πραγματοποιήσουν τους στόχους τους και θα χρειαστούν νέα μέτρα. Το υφεσιακό σπιράλ της ελληνικής οικονομίας θα επιταχυνθεί, το Grexit θα επιστρέψει ξανά. Πολύ περισσότερο που η παγκόσμια οικονομία κατεβάζει ταχύτητα, το πρόγραμμα θα αποτύχει οικτρά.
ΙΙ. Καμιά εκλογική διαδικασία, τον Σεπτέμβρη ή οποτεδήποτε γίνει, δεν πρόκειται να σταθεροποιήσει το πολιτικό σκηνικό. Η εμπειρία των τελευταίων χρόνων είναι αποκαλυπτική και δεν αφήνει αμφιβολίες για το τι θα συμβεί. Όσοι υπέγραψαν μνημόνια κάηκαν πολιτικά και φθάρθηκαν με ραγδαίο ρυθμό. Παρά την οικουμενική (κοινοβουλευτικά) στήριξη του νέου μνημονίου, η νέα πολιτική κρίση είναι μπροστά μας όχι πίσω μας.
ΙΙI. Υπάρχει πλέον στην ελληνική κοινωνία μια ισχυρή μειοψηφία που αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει λύση εντός του ευρώ. Υπολογίζεται γύρω στο 20% και διευρύνθηκε η απεύθυνση του χάρις στο ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Αυτός ο σκληρός πυρήνας θα διευρύνεται καθώς οι καταστροφικές συνέπειες του νέου μνημονίου θα γίνουν άμεσα ορατές στην επόμενη περίοδο. Μην ξεχνάμε, το νέο μνημόνιο έρχεται να προστεθεί στα προηγούμενα, που σημαίνει ότι η κοινωνικά καταστροφική του συνέπεια θα είναι πιο άμεσα ορατή γιατί θα λειτουργήσει προσθετικά.
ΙV. Στην Αριστερά έχουν πλέον γίνει σχεδόν καθολική συνείδηση δυο πράγματα. Ένα, χρειάζεται ρήξη με την ευρωζώνη και έξοδος από το ευρώ. Δεύτερον, επιβάλλεται συσπείρωση των δυνάμεων της Αριστεράς, αν η Αριστερά της ρήξης έχει μια ελπίδα να αποκτήσει κοινωνική πλειοψηφική απεύθυνση.
