Στην συγκέντρωση αλληλεγγύης στους πρόσφυγες του Αγ.Παντελ-εήμονα, ανταποκρίθηκαν συνολικά σχεδόν 800-1.000 άτομα. Ανάμεσα τους η YRE, το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, το Ξεκίνημα και η ΔΕΑ, το ΣΕΚ, το ΕΝΑΝΤΙΑ, μέλη των τοπικών ΣΥΡΙΖΑ, μέλη αντιρατσιστικών οργανώσεων, και αντιεξουσιαστικές κινήσεις. Και βέβαια πολύ μεγάλος αριθμός των ίδιων των Αφγανών προσφύγων που απλώς επιβιώνουν σε πολύ κακές συνθήκες στην πλατεία. Στην άλλη άκρη της πλατείας και πίσω από τα ΜΑΤ συγκεντρώθηκαν σχεδόν 150 κάτοικοι και ανάμεσα τους 30 μέλη της Χρυσής Αυγής, καθώς και μέλη του ΛΑΟΣ, τα οποία είχαν εμπλακεί από την πρώτη στιγμή στην αντιπροσφυγική συγκέντρωση.
Το πιο ενδιαφέρον όμως ήταν ότι πολλοί κάτοικοι αντί να πάνε στην αντιπροσφυγική συγκέντρωση ήρθαν στην από δω μεριά της πλατείας με προβληματισμό, και ανοικτά αυτιά για να ακούσουν προτάσεις για το πως θα δοθεί λύση που θα σέβεται τις ανάγκες και τα δικαιώματα και των μεν και των δε.
Και αυτό επιβεβαιώνει τα σοβαρά καθήκοντα που έχει μπροστά της η αριστερά, το συνδικαλιστικό και το μαζικό κίνημα. Η Πάτρα ήταν η αρχή, ο Αγ.Παντελεήμονας η συνέχεια, αύριο μπορεί να είναι άλλη γειτονιά. Η οικονομική κρίση, η αυξημένη ανεργία, τα πολιτικά αδιέξοδα των κομμάτων του κεφαλαίου, και τα ενισχυμένα κύματα προσφύγων και μεταναστών σε έναν κόσμο ακόμα πιο ασταθή και βάρβαρο, συνιστούν ένα πεδίο ευκαιριών όχι μόνο για την αριστερά αλλά και για την ακροδεξιά.
Αυτό το «έργο» των συγκρούσεων στις γειτονιές το έχουμε ξαναδεί στην Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία κ.λ.π.
Το καθήκον της Αριστεράς είναι διπλό. Από την μια να δείξουμε έμπρακτη αλληλεγγύη στους πρόσφυγες που υπομένουν τον ντροπιαστικό συνδυασμό της μηδενικής παροχή ασύλου, και της αστυνομικής αυθαιρεσίας που τους αντιμετωπίζει είτε σαν «ανθρώπινα σκουπίδια» ή «σάκους του μποξ». Οι πρόσφυγες ούτε διάλεξαν, ούτε θέλουν και ούτε τους αξίζει αυτή η ζωή.
Κι από την άλλη να μηδενίσουμε κάθε δυνατότητα ακροδεξιών απόψεων να αναρριχηθούν πάνω στα ερείπια της αντιπροσφυγικής πολιτικής της κυβέρνησης. Τα πράγματα είναι πάντα σε τελευταία ανάλυση συγκεκριμένα: πρέπει να πείσουμε εμείς για να μην πείσουν αυτοί!
Να πείσουμε τους εργαζόμενους και τη νεολαία είτε στον Αγ.Παντελεήμονα είτε αλλού, ότι η υποβάθμιση της ζωής τους, το χτύπημα στα δικαιώματα τους, η ανασφάλεια για το μέλλον, εκπορεύεται από την ίδια πηγή που προκαλεί και τα προβλήματα στους πρόσφυγες και τους μετανάστες: την κυβερνητική πολιτική. Μια πολιτική που βάζει τα κέρδη για τους τραπεζίτες και για τους εργοδότες, πάνω από τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα, πάνω από τους ανθρώπους.
Ακόμα κι αν οι πρόσφυγες «εξαφανίζονταν» από τον Αγ.Παντελεήμονα, την Πάτρα ή αλλού –και για να «εξαφανιστούν» θα χρειαζόταν ένα πογκρόμ βίας και καταστολής- κανένα από τα προβλήματα που τους οδήγησε στην προσφυγιά, και κανένα από τα προβλήματα που οδηγεί την ελληνική κοινωνία στην ανασφάλεια δεν θα είχε λυθεί.
Αλλά η Αριστερά δεν χρειάζεται μόνο να μιλήσει, πρέπει πρώτα από όλα να δράσει με άξονα προτάσεις και να αναλάβει την πολιτική ευθύνη να τις παλέψει μέχρι τέλους. Από την μεριά μας θα υπηρετήσουμε αυτή την λογική και θα παλέψουμε για:
– Να σταματήσει η εγκληματική πολιτική της παροχής μόνο 0,6% ασύλου στους πρόσφυγες!
– Να δημιουργηθούν ανοικτά κέντρα στέγασης των προσφύγων, στα οποία να παρέχεται σίτιση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, νομική βοήθεια και μαθήματα γλώσσας.
– Δημιουργία κοινών επιτροπών κατοίκων-προσφύγων και μεταναστών για την πάλη για τα κοινά προβλήματα.
– Κατάργηση της συνθήκης του Δουβλίνου, που στερεί από τους πρόσφυγες τη δυνατότητα να διαλέξουν τον τόπο στον οποίο θα προσπαθήσουν να ξαναχτίσουν τη ζωή τους.
– Να δοθούν λεφτά για την αναβάθμιση των γειτονιών μας εδώ και τώρα! Λεφτά για τους εργαζόμενους, τους ανέργους, την παιδεία, την υγεία, το περιβάλλον!
