Του Παναγιώτη Βογιατζή
Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης σε πρόσφατο άρθρο τους αναφέρουν πως «Το σημαντικότερο ερώτημα αυτές τις μέρες στο χειμερινό θέρετρο του Νταβός στην Ελβετία είναι: ”Τι παπούτσια να φορέσει κανείς;”. Γιατί η άνεση –και η αντιμετώπιση των απρόβλεπτων καιρικών συνθηκών– είναι εκ των ων ουκ άνευ για τους επιχειρηματίες, μεγιστάνες και πολιτικούς ηγέτες που έχουν συρρεύσει εκεί για τις εργασίες του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ».
Ένα ακόμη δυσεπίλυτο πρόβλημα της διάσκεψης, που έληξε το Σάββατο 24 Γενάρη, ήταν ασφαλώς η διαχείριση του κομφούζιου που δημιούργησε στους ελβετικούς ουρανούς η σχεδόν ταυτόχρονη άφιξη 1700(!!) λίαρ τζετ. Διότι βέβαια σε τέτοιες συναντήσεις δεν πας με πτήση της γραμμής, έστω και σε business class…
Στο Οικονομικό Φόρουμ συζητήθηκαν βέβαια κι άλλα θέματα. «Κρίση και συνεργασία, ανάπτυξη και σταθερότητα, καινοτομία και βιομηχανία, κοινωνία και ασφάλεια» περιλάμβανε η βασική ατζέντα του συνεδρίου…
Σε πιο ειλικρινή γλώσσα, τα θέματα ήταν βασικά δύο:
- πτώση της τιμής του πετρελαίου και
- η αγωνία για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας, κυρίως η κατάσταση στην Κίνα.
Όσον αφορά στο πετρέλαιο, οι περισσότεροι απ’ τους συμμετέχοντες ανησυχούν για την πτώση της τιμής του, ανεξάρτητα αν αυτή η εξέλιξη ήταν που επέτρεψε να ζεσταθεί φέτος λίγο το κοκαλάκι μας χωρίς να πνιγούμε απ’ την αιθαλομίχλη. Ανεξάρτητα επίσης από το γεγονός ότι αυτή η πτώση αποτελεί, έστω και προσωρινά, ανάχωμα στην εξάπλωση της οικονομικής κρίσης που απειλεί ολόκληρο τον πλανήτη.
Το ρεζουμέ των εργασιών του Φόρουμ ήταν ακριβώς η διάχυτη απαισιοδοξία για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας. Το αποτέλεσμα της ετήσιας έρευνας της εταιρείας συμβούλων PwC, που καταγράφει απόψεις και προβλέψεις από 1.300 διευθύνοντες συμβούλους επιχειρήσεων σε 77 χώρες, δείχνει ότι η απαισιοδοξία ανέρχεται σε ποσοστά-ρεκόρ.
Μόνο το 1/3 των ερωτηθέντων θεωρεί πιθανή μία ανάκαμψη της διεθνούς οικονομίας μέσα στο 2015, ενώ το ποσοστό εκείνων που περιμένουν επιδείνωση έχει διπλασιαστεί σε σχέση με πέρσι, φτάνοντας πλέον το 20%.
Ιδιαίτερα αρνητικές είναι οι προβλέψεις στην Ευρώπη, όπου μόλις το 16% των CEOs (σημ: διευθύνοντες σύμβουλοι μεγάλων επιχειρήσεων) περιμένουν βελτίωση, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στην Ασία κυμαίνεται στο 45%. Ούτε προσέφερε ιδιαίτερη ανακούφιση η βεβαίωση του Κινέζου Πρωθυπουργού ότι η επιβράδυνση της κινεζικής οικονομίας γίνεται με συντεταγμένο τρόπο και ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας…
Η πραγματικότητα είναι ότι το Φόρουμ βρέθηκε αντιμέτωπο με μια κατάσταση όπου:
- Στην Ευρώπη η στασιμότητα κι ο αποπληθωρισμός χτυπάνε πλέον την πόρτα της.
- Στην Κίνα, η επιβράδυνση φέρνει με απότομο τρόπο στην επιφάνεια τις οικονομικές φούσκες (με κυριότερη αυτή του τραπεζικού συστήματος) που επί δεκαετίες σχηματίζονται και διογκώνονται.
- Στις ΗΠΑ, που διαθέτουν την καλύτερη αυτή τη στιγμή οικονομία από πλευράς προοπτικών, το πρόγραμμα νομισματικής επέκτασης φτάνει πια στα όριά του.
Η διευθέτηση αυτών των εξελίξεων είναι αδύνατη όσο συνεχίζεται η τεράστια μεταφορά πόρων προς το 0,1% της κοινωνίας – αλλά ήταν ακριβώς αυτό το 0,1% που συμμετείχε στις εργασίες του Οικονομικού Φόρουμ… Έτσι, αναπόφευκτα, τα προβλήματα που αναφέραμε στην αρχή ήταν μάλλον και τα μοναδικά που κατορθώθηκε να επιλυθούν…
