Του Gazmend Aiiaraj, Αλβανού οικοδόμου
Τους έχω δει με τα μάτια μου… Τάφους… Πολλούς τάφους, νεκρών Αλβανών που πέθαναν στην προσπάθεια τους να περάσουν τα σύνορα.
Μας το λέγανε και δεν το πίστευα. Ξέραμε πως είχαν εξαφανιστεί πολλοί, γνωστά μας άτομα, αλλά δεν πίστευα πως είχαν σκοτωθεί, μέχρι που είδα τους τάφους. Πεθαίνουν είτε από το κρύο το χειμώνα είτε γιατί τους πυροβολούν οι φαντάροι ή και πολίτες. Εμάς μας κυνηγούσε ένα γέρος με μια καραμπίνα πάνω σ’ ένα μηχανάκι. Δυο ώρες μας κυνηγούσε πάνω στα βουνά. Τους σκοτώνουν και τους αφήνουν εκεί να τους φάνε οι λύκοι και τα πουλιά.
Νομίζαμε πως η Ελλάδα είναι χωράφι με λουλούδια. Ότι έχει δουλειές και λεφτά για να ξεφύγουμε εμείς και οι οικογένειες μας απ’ την πείνα. Νομίζαμε πως είναι χωράφι με λουλούδια αλλά δεν είναι.
Από τα χειρότερα προβλήματά μας εδώ, πέρα από το ρατσισμό που καλλιεργείται συστηματικά, είναι το υπερβολικό ωράριο εργασίας, το ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν κολλάνε τα ένσημα οι εργοδότες και τα πολλά έγγραφα που απαιτούνται για τις άδειες εργασίας και παραμονής. Μόνο τα ένσημα που απαιτούνται είναι 150 και είναι πολύ δύσκολο για κάποιον που εργάζεται στην οικοδομή να τα εξασφαλίσει. Δεν έχουμε επιλογή όμως διότι αν δεν τα εξασφαλίσουμε θα χάσουμε τις άδειες μας.
Οι Αλβανοί εδώ στην Ελλάδα πρέπει να ξυπνήσουμε.
Να οργανωθούμε, να μπούμε στα συνδικάτα, να παλέψουμε μαζί με τους Έλληνες που παλεύουν ενάντια στο ρατσισμό, μαζί με τους συναδέλφους μας στους εργατικούς χώρους, να κινητοποιηθούμε, να δράσουμε. Αρκετά ζήσαμε με φόβο.
Η επιθυμία κάθε Αλβανού είναι ο σεβασμός για τα δικαιώματα των μεταναστών, να γίνει σεβαστός σαν άνθρωπος με αξιοπρέπεια.
Από την Ελληνική Κυβέρνηση δεν βλέπουμε φως. Αν δεν παλέψουμε δεν πρόκειται να λυθούν τα προβλήματα μας ούτε σε 100 χρόνια. Ούτε από το δικό μας κράτος, το αλβανικό, δεν έχουμε ελπίδα. Οι κυβερνήτες μας νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους, για να γεμίσουν τις τσέπες τους λεφτά, αφήνοντας τον λαό στην φτώχεια. Το μόνο συμβόλαιο που έχει υπογράψει το αλβανικό κράτος με το ελληνικό είναι η απέλαση.
Πρέπει να αφήσουμε το φόβο!
Πρέπει να ξυπνήσουμε!
