Στις 22 Γενάρη έγιναν 3 πραγματικά πολύ μαζικές συγκεντρώσεις και τοπικές απεργίες σε Λέσβο, Σάμο και Χίο. Διοργανωτές των συγκεντρώσεων ήταν η Περιφέρεια και οι τοπικοί Δήμοι, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων πρόσκειται στην ΝΔ. Συμμετείχαν δημοτικές κινήσεις, φορείς και συνδικάτα που πρόσκεινται σε ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και ΚΚΕ, με εξαίρεση την Μυτιλήνη όπου το ΚΚΕ και οι φορείς που ελέγχει έκαναν χωριστή συγκέντρωση στην Πλατεία Σαπφούς.
Κύριο ζήτημα των συγκεντρώσεων ήταν το προσφυγικό. Και όμως οι συγκεντρώσεις έγιναν χωρίς τους πρόσφυγες και με συνθήματα που ήταν ενάντια στους πρόσφυγες. Από τους 40-50.000 πρόσφυγες που «ζουν» στα άθλια στρατόπεδα συγκέντρωσης των 3 νησιών δεν υπήρξε ούτε ένας ομιλητής, ούτε ένας παρευρισκόμενος.
Ποιοι έδωσαν τον τόνο στις συγκεντρώσεις;
Αυτό από μόνο του λέει πολλά για τον χαρακτήρα των κινητοποιήσεων. Γιατί είναι αλήθεια ότι οι διοργανωτές προσπάθησαν να φτιασιδώσουν και να κρύψουν τα ρατσιστικά ξενοφοβικά χαρακτηριστικά της κινητοποίησης μιλώντας για «αποθήκες ψυχών», «μεταφορά των προσφύγων στην ενδοχώρα σε ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης» κοκ.
Όμως δεν τα κατάφεραν. Οι βασικές αφίσες που κυκλοφόρησαν «μιλούν από μόνες τους». Στην πρώτη, της περιφέρειας Βόρειου Αιγαίου, οι πρόσφυγες εμφανίζονται σαν εισβολείς που μας παίρνουν τα νησιά μας. Στην άλλη, των συλλόγων της Σάμου, εμφανίζεται μια κρεμάλα.
Στην ομιλία του στην Μυτιλήνη ο διοργανωτής και κεντρικός ομιλητής, πρώην πρύτανης του ΕΜΠ, Κ. Μουτζούρης δήλωσε τα εξής:
«…υπάρχει ένα σχέδιο του ΟΗΕ από το 2000 για την ανάγκη μεταφοράς 250.000 εκατομμυρίων νέων κατοίκων στην Ευρώπη».
«Σχέδιο υποκατάστασης πληθυσμού» είπε ότι υπάρχει ο κ. Μουτζούρης, αναφερόμενος και στον επιχειρηματία Σόρος και τον ρόλο του, καθώς και «στην αιχμαλωσία της Ελλάδας από τη συμφωνία Δουβλίνο 2». «Θέλουν να μας επιβάλλουν άλλο τρόπο ζωής, άλλη θρησκεία».
Τέλος, ζήτησε την πραγματοποίηση ενεργειών αποτροπής στα σύνορα. «Θέλουμε αποτροπή. Η πατρίς κινδυνεύει. Δεν μ’ ενδιαφέρει τι λένε οι συνθήκες…»
Ταυτόχρονα απαγόρευσε σε οποιοδήποτε άλλο φορέα πλην των δημάρχων να πάρει το λόγο στην συγκέντρωση.
Από το ρατσιστικό συνωμοσιολογικό παραλήρημα του Κ. Μουτζούρη προκύπτει η πραγματική φυσιογνωμία της συγκέντρωσης και το ιδεολογικό προφίλ των διοργανωτών της. Πατενταρισμένοι δεξιοί και ακροδεξιοί προεστοί του νησιού, που ευθύνονται για την πλήρη συμπόρευσή τους με όλες τις αντιλαϊκές μνημονιακές πολιτικές λιτότητας, που οδηγούν σε ακόμα μεγαλύτερη απομόνωση και υποβάθμιση των νησιών και δεν είπαν «κιχ» π.χ. για τις πρόσφατες αποφάσεις των εφοπλιστών να αυξήσουν τις τιμές στα εισιτήρια των πλοίων.
Είναι οι ίδιοι που πρωτοστάτησαν ή έκαναν τα στραβά μάτια σε ρατσιστικά πογκρόμ και αντιπροσφυγικές συγκεντρώσεις στα νησιά το προηγούμενο διάστημα.
Και βέβαια, είναι οι ίδιοι που ως επιχειρηματίες του νησιού φρόντισαν το πρώτο διάστημα του ερχομού των προσφύγων να τους εκμεταλλευτούν οικονομικά, όσο γινόταν περισσότερο.
Από την πληρωμή της φόρτισης ενός κινητού, μέχρι τις πανάκριβες τιμές ενοικίασης δωματίων στα ξενοδοχεία κοκ, την στιγμή που στο νησί είχε αναπτυχθεί ένα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης με εικόνες που προκάλεσαν παγκόσμια συγκίνηση, όπως των γιαγιάδων της Λέσβου κ.α.
Είναι οι ίδιοι που όταν ο «ξένος» έχει την μορφή του επενδυτή ή του τουρίστα, σαν τις δεκάδες χιλιάδες που κατακλύζουν τα νησιά το καλοκαίρι, δεν είναι πια «ξένοι» και «εισβολείς» αλλά ευπρόσδεκτοι και σεβαστοί.
Ασφαλώς οι χιλιάδες που συμμετείχαν στις συγκεντρώσεις δεν ενστερνίζονται συνολικά αυτές τις απόψεις και δεν ταυτίζονται με τις πολιτικές επιλογές του Μουτζούρη, του βουλευτή της ΝΔ Χ. Αθανασίου και της παρέας τους.
Οι κάτοικοι των νησιών θα πρέπει να αναλογιστούν, όμως, τους πραγματικούς στόχους και αιτήματα της συγκέντρωσης.
Με ποια αιτήματα
Προφανώς το αίσχος του ΚΥΤ της Μόριας πρέπει να κλείσει. Όχι όμως για να γίνει κλειστό κέντρο αλλού στο νησί όπως ζήτησε στην ομιλία του ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας της Μόριας.
Και η αποσυμφόρηση των νησιών χρειάζεται, αλλά δεν μπορεί το αίτημα να είναι «να φύγουν από μένα και να πάνε στου γείτονα δηλαδή σε δομές στην ενδοχώρα». Γιατί και στην ενδοχώρα όπου επιχειρείται η μεταφορά προσφύγων, ακόμα και ασυνόδευτων ανήλικων παιδιών, υπάρχουν οι απανταχού τοπικοί «Μουτζούρηδες» αγκαλιά με χρυσαυγίτες και μέλη της ΕΛΑΣΥΝ του Λαγού ή της Ελληνικής Λύσης του Βελόπουλου που αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο.
Ούτε μπορεί να ακούγεται γενικά και αόριστα «αποτροπή ροών με κάθε μέσο γιατί κινδυνεύει η πατρίς». Γιατί πρακτικά αυτό σημαίνει αυτό που πρότεινε ανερυθρίαστα ο Πορτοσάλτε «αν δεν πνίγονται δεν θα σταματήσουν να έρχονται».
Τι σημαίνει να «αποτραπεί η ροή» π.χ. 100 προσφύγων, σε μια ξεφουσκωμένη βάρκα που χωράει μόλις 30, μέσα στην θάλασσα, τη νύκτα, με 8 μποφόρ; Θα τους επιστρέφουν με το ζόρι ώστε να πνιγούν στα θαλάσσια ύδατα της Τουρκίας; Θα πυροβολούνται; Γιατί άλλος τρόπος δεν υπάρχει, με δεδομένη την σημερινή κατάσταση.
Ποια η λύση
Η αναζήτηση λύσης πρέπει να ξεκινάει από την κατανόηση ότι αυτοί που αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι καταρχήν οι 45.000 πρόσφυγες που ζουν στοιβαγμένοι σαν ζώα, σε άθλιες συνθήκες, στο έλεος των καιρικών συνθηκών σε «στρατόπεδα συγκέντρωσης», αφού προηγουμένως έχουν καταφέρει να ξεφύγουν από πολέμους και έχουν «θαλασσοπνιγεί» για να φτάσουν στα νησιά. Όποιος λογικός και ισορροπημένος άνθρωπος, άσημος ή διάσημος, έχει πάει π.χ. στην Μόρια, φεύγει κλαίγοντας και καταγγέλλοντας αυτά που είδε.
Οι πρόσφυγες των νησιών έπρεπε να είναι το κεντρικό πρόσωπο των διαδηλώσεων. Οι σύμμαχοι και συναγωνιστές των μόνιμων κατοίκων των νησιών. Που έχουν ζήσει την προσφυγιά και την μετανάστευση στο πετσί τους και τις οικογένειές τους.
Μαζί με τους εργαζόμενους στα ΚΥΤ, που ξέρουν καλύτερα από όλους την κατάσταση στην Μόρια, την ΒΙΑΛ, το Βαθύ κτλ.
Και βέβαια μαζί με τους κατοίκους των γειτονικών χωριών, ειδικά όσων υφίστανται πιο άμεσα τις φυσιολογικές παρενέργειες της άθλιας ζωής των προσφύγων. Δηλαδή να κόβονται τα δέντρα τους για να γίνουν καυσόξυλα, να κλέβονται τα πρόβατά τους για να γίνουν τροφή κοκ.
Στην Ελλάδα έχουμε περίπου 70.000 πρόσφυγες. Ο αριθμός δεν είναι μεγάλος αναλογικά με τον πληθυσμό της χώρας. Η αναλογική κατανομή σε όλους τους νομούς της χώρας και στα νησιά, μέσα στους οικισμούς, σε ενοικιαζόμενα διαμερίσματα ή δημόσια κτίρια και σε ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, είναι ένα απλό και λογικό μέτρο. Μαζί με παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, εκπαίδευσης, νομικών υπηρεσιών, μεταφραστών και συντόμευση των διαδικασιών απόκτησης του ασύλου. Υπάρχουν ήδη κονδύλια που έχουν δοθεί για αυτό το σκοπό από την ΕΕ και την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες και παραμένουν ανεκμετάλλευτα.
Κάτι αντίστοιχο θα έπρεπε να γίνει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Η αναπτυγμένη ΕΕ των 508 εκατομμυρίων μπορεί να δεχτεί αναλογικά και κατανεμημένα σε όλες τις χώρες, με βάση τον πληθυσμό, το ΑΕΠ κτλ. μερικά εκατομμύρια προσφύγων. Όμως, αντί για αυτό, κατασκευάζει φράχτες ή κάνει συμφωνίες, σαν και αυτή με την Τουρκία, προκειμένου να διασφαλίσει ότι οι πρόσφυγες μένουν μακριά από την πόρτα της και στοιβάζονται στις χώρες πρώτης υποδοχής, δηλαδή την Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία σε μικρότερο βαθμό κοκ.
Η απάντηση του υπουργού Μετανάστευσης Ν. Μηταράκη και των ανθρωποειδών τύπου Μπογδάνου, Τζήμερου κτλ θα είναι «άμα γίνει αυτό θα προσελκύσουμε και άλλους πρόσφυγες στην χώρα». Όμως όσοι έχουν πάρει άσυλο θα μπορούν ελεύθερα να ταξιδέψουν σε οποιαδήποτε χώρα θέλουν εντός και εκτός ΕΕ. Οπότε το ζήτημα διεθνοποιείται. Αλλά εν τω μεταξύ έχουν σωθεί χιλιάδες ζωές από τις θάλασσες του Αιγαίου και της Μεσογείου, τις νάρκες και τα ποτάμια του Έβρου. Και το ζήτημα μπαίνει σε πανευρωπαϊκή και διεθνή βάση όπως πρέπει να γίνει.
Βέβαια το μεταναστευτικό δεν μπορεί να βρει οριστική λύση μέσα στα πολιτικά πλαίσια της σημερινής Ευρώπης και με κυβερνήσεις τύπου Μητσοτάκη ή Ερντογάν. Χρειάζεται να μπουν μπροστά σ’ αυτή τη μάχη οργανώσεις, κόμματα και κυβερνήσεις που να προτάσσουν την αλληλεγγύη, το σταμάτημα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της οικονομικής κρίσης, ενάντια στους παράγοντες δηλαδή που προκαλούν την προσφυγιά και την μετανάστευση. Επίσης, σύντομα αναμένεται να προστεθεί η περιβαλλοντική κρίση σαν γενεσιουργός αιτία μαζικών μετακινήσεων πληθυσμών, κάτι που θα δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα.
Χρειάζεται δηλαδή η αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων έξω από τα πλαίσια του σημερινού σάπιου καπιταλιστικού συστήματος.
Οι δυνάμεις του κινήματος και η εναλλακτική
Και στα 3 νησιά υπάρχουν δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και των κινημάτων που προσπαθούν σε πολύ δύσκολες συνθήκες να προωθήσουν τέτοια αιτήματα και πολιτικές. Που αρνήθηκαν την συμμετοχή τους στα συλλαλητήρια των νησιών του Βορείου Αιγαίου στις 22 Γενάρη.
Δυστυχώς το ΚΚΕ, το μόνο κοινοβουλευτικό και πιο μαζικό κόμμα της αριστεράς, περιορίζεται στο να γίνεται ουρά των διοργανωτών συμμετέχοντας ακόμα και με ομιλητές στα συλλαλητήρια όπως έγινε στην Σάμο με την πρόεδρο του τοπικού Εργατικού Κέντρου. Στην Λέσβο έκανε χωριστή συγκέντρωση την τελευταία στιγμή, βασικά γιατί δεν του έδωσαν ομιλητή στην συγκέντρωση έξω από το κτίριο της Περιφέρειας. Η ηγεσία του ΚΚΕ μπορεί να μην θέλει να βλέπει μπροστά της τους αγωνιστές της υπόλοιπης αριστεράς, όμως φαίνεται να μην έχει πρόβλημα να συμμετέχει σε συλλαλητήρια που διοργανώνει η δεξιά κι η ακροδεξιά και ακολουθούν ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ κτλ.
Η σημερινή συνάντηση των νησιωτών με την κυβέρνηση, πέρα από ευχολόγια, κατέληξε μόνο στο ότι θα γίνει νέα σύσκεψη τον Φλεβάρη. Όσοι καλοπροαίρετοι περιμένουν από τα τοπικά κυβερνητικά στελέχη να αντιταχτούν στην κυβέρνηση, θα διαψευστούν οικτρά. Είναι καιρός να υπάρξει αλλαγή πορείας.
Να μπουν μπροστά πρωτοβουλίες πολιτικές, κοινωνικές, συνδικαλιστικές και ενωτικές κινήσεις και στα 3 νησιά, με ταξικό και αλληλέγγυο πολιτικό πρόσημο που να παλέψουν για πραγματική επίλυση των προβλημάτων των νησιών μαζί με τους πρόσφυγες και όχι ενάντιά τους.
Παραμερίζοντας τα κυβερνητικά στελέχη και απομονώνοντας ακροδεξιούς και χρυσαυγίτες.
Χτίζοντας πάνω σε πρωτοβουλίες όπως αυτή των μαθητών και δασκάλων του 6ου δημοτικού σχολείου Μυτιλήνης με το ντοκιμαντέρ για την προσφυγιά χθες και σήμερα.
