Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ», 455, 22 Ιούνη – 8 Ιούλη, που κυκλοφορεί
Χρειάζεται πολύ, πάρα πολύ, θράσος για να βγαίνει η κυβέρνηση να μιλά για «νίκη», μετά από τα αποτελέσματα του τελευταίου Eurogroup. Δεν υπάρχει τίποτα καλό και τίποτα για να υπερηφανεύεται κανείς, ιδιαίτερα όταν θέλει να μιλά στο όνομα της Αριστεράς. Φαίνεται πως όντως η κυβέρνηση πάσχει από το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» – όπου το θύμα-όμηρος ταυτίζεται με τον θύτη-βασανιστή του. Ποια είναι τα βασικά σημεία της συμφωνίας;
Νέο πακέτο μέτρων που κυμαίνεται στα 5 περίπου δισ. € (από το προηγούμενο Eurogroup).
Η κυβέρνηση θα πάρει από τους Δανειστές 8,5 δισ. ευρώ. Από αυτά το 96,5% θα χρησιμοποιηθεί αμέσως για την αποπληρωμή προηγούμενων δανείων και χρεών της κυβέρνησης.
Πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι το 2022 στο ύψος του 3,5% του ΑΕΠ. Αυτά θα πηγαίνουν στην εξόφληση των τόκων των δανείων και αντιστοιχούν –με τα σημερινά δεδομένα– σε ένα μέσο όρο 7 δισ. ευρώ το χρόνο μέχρι το 2022.
Από το 2022 και μετά τα πρωτογενή πλεονάσματα θα είναι στο ύψος του 2% σε ετήσια βάση – σε πραγματικά ποσά αυτό θα ξεκινάει από λίγο πάνω από 4 δισ. € το 2023 και στη συνέχεια θα ανεβαίνει σε αντιστοιχία με την αύξηση του ΑΕΠ.
Αυτή η «ιστορία» έχει προγραμματιστεί να κρατήσει μέχρι το 2060 οπότε και το χρέος θα έχει μειωθεί στο 60% του ΑΕΠ και όλα θα είναι «εν τάξει». Αν δεν προλάβουμε μέχρι το 2060 να μειώσουμε το χρέος στο 60% τότε αυτό μπορεί να πάρει παράταση («από 0 – 15 έτη» σύμφωνα με το κείμενο) μέχρι, δηλαδή, το 2075.
***
Αν τα πράγματα δεν είναι εντελώς ξεκάθαρα, ας το πούμε πιο απλά: οι πολιτικές της λιτότητας θα συνεχίσουν μέχρι το 2060 και, αν οι δανειστές δεν έχουν πάρει πίσω όλα όσα ζητούν, μπορεί και μέχρι το 2075! Μέχρι τότε τις πολιτικές που ακολουθεί η ελληνική κυβέρνηση θα τις καθορίζουν οι Δανειστές – οι «Θεσμοί».
Αυτή είναι η συμφωνία που υπόγραψε η κυβέρνηση που θέλει να ονομάζει τον εαυτό της «Αριστερά».
***
Όπως υπενθύμισε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Γιάννης Βαρουφάκης, η συμφωνία που είχαν κάνει με τον Τσίπρα ήταν ότι δεν επρόκειτο να αποδεχθούν συνέχιση της λιτότητας και των Μνημονίων ακόμα και αν αυτό θα σήμαινε έξοδο από το ευρώ. Με άλλα λόγια θα προτιμούσαν επιστροφή στο εθνικό νόμισμα αν η συμμετοχή στο ευρώ θα σήμαινε συνέχιση της λιτότητας. Αυτό δεν ήταν τίποτε άλλο από την πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ «καμιά θυσία για το ευρώ».
Ο Τσίπρας ποδοπάτησε αυτή του τη δημόσια δέσμευση καθώς και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ποδοπάτησε ακόμα τη δημοκρατία στο εσωτερικό του κόμματός του, γιατί αποφάσισε με το στενό του επιτελείο, τους Δραγασάκηδες και τους Παπάδες, ότι «αυτοί ξέρουν» ποια είναι η σωστή πολιτική και θα την επιβάλουν διαλύοντας τα πάντα.
Σαν αποτέλεσμα ο Γιούνγκερ δηλώνει πως έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στον Αλέξη Τσίπρα ενώ ο Σόιμπλε εκφράζει τη βαθιά του εκτίμηση για τον Τσακαλώτο…
***
Η συμφωνία της 15ης Ιουνίου δεν πρόσφερε τίποτα καινούργιο σε σχέση με τη συζήτηση που έγινε στο προηγούμενο Eurogroup, της 22ας Μάη. Γιατί υπήρξε αυτή η καθυστέρηση των 3 βδομάδων;
Για να ετοιμάσει τα επικοινωνιακά της κόλπα η κυβέρνηση. Με δημόσιες δηλώσεις του ο Τσίπρας και με άρθρα της η Αυγή «έκαναν φασαρία» ότι αν δεν υπήρχε συμφωνία για την απομείωση του χρέους δεν επρόκειτο να εφαρμόσουν τα μέτρα! Τι χυδαία κοροϊδία του ελληνικού λαού! Ήξεραν από την πρώτη στιγμή ότι θα τα αποδεχόντουσαν όλα, για τον απλό λόγο ότι οι δανειστές δεν υποχωρούσαν!
Για μια ακόμη φορά το Eurogroup παράπεμψε το θέμα του χρέους μετά το τέλος του παρόντος προγράμματος – στο β’ μισό του 2018 δηλαδή. Όταν ο Τσίπρας πιθανά θα ετοιμάζεται για εκλογές για να προλάβει το καινούργιο πακέτο λιτότητας (το 4ο Μνημόνιο, ή την «επικαιροποίηση» του 3ου, συνολικού ύψους κοντά στα 5 δισ. €) που θα εφαρμοστεί από τις αρχές του 2019. Μόνο που αν ανοίξει θέμα πρόωρων εκλογών ο Τσίπρας, οι Θεσμοί δεν πρόκειται να του κάνουν τα χατίρια που τους ζητά…
***
Η απειλή των «Θεσμών» ήταν και είναι πάντα μία: είτε θα αποδεχθείτε τους όρους μας είτε θα σας κόψουμε τη χρηματοδότηση και τη ρευστότητα. Ότι δηλαδή έγινε τη βδομάδα πριν το δημοψήφισμα του Ιούλη του 15. Κι επειδή ο Τσίπρας και η παρέα του τρέμουν και τη σκιά τους στο ενδεχόμενο να βρεθούν εκτός ευρώ δεν πρόκειται ποτέ να πουν όχι!
Το αποτέλεσμα είναι λιτότητα από τώρα μέχρι το 2060 ή, αν οι Θεσμοί είναι «καλοί» και παρατείνουν την αποπληρωμή του χρέους, μέχρι και το 2075! Όλα αυτά στο όνομα της Αριστεράς!
Υπάρχει μόνο μία διέξοδος. Άρνηση αποπληρωμής του χρέους και έξοδος από το ευρώ, εθνικό νόμισμα και εθνικοποίηση των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, σχεδιασμός της οικονομίας για τις ανάγκες της κοινωνίας, δημοκρατία στην παραγωγή και σ’ όλη την οικονομία με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο και διαχείριση, διεθνιστικό-ενωτικό κάλεσμα πάλης στους εργαζόμενους της υπόλοιπης Ευρώπης. Τα βασικά στοιχεία ενός σοσιαλιστικού προγράμματος δηλαδή.
Πρέπει να βγουν τα συμπεράσματα από την προδοσία του Τσίπρα και της παρέας του και να μπούμε με συνειδητό τρόπο στη μάχη για το χτίσιμο της νέας Αριστεράς την οποία έχει ανάγκη το εργατικό κίνημα και η κοινωνία.
