Του Δημήτρη Πανταζόπουλου
Τη Δευτέρα το μεσημέρι το εφετείο Αθηνών αποφάσισε τη μη έκδοση στην Ιταλία και του 5ου εκζητούμενου φοιτητή. Είχαν προηγηθεί άλλες δύο συνεδριάσεις στις οποίες είχε ήδη αποφασιστεί να μην εκδοθούν και οι πρώτοι 4 φοιτητές. Να υπενθυμίσουμε ότι για τους 5 φοιτητές είχε εκδοθεί ένταλμα σύλληψης από τις ιταλικές αρχές για τη συμμετοχή τους στη μεγάλη διαδήλωση της 1ης Μάη του 2015, ενάντια στην παγκόσμια επιχειρηματική έκθεση EXPO 2015 που έλαβε χώρα στο Μιλάνο.
Οι αποφάσεις του εφετείου αποτελούν μία σημαντική νίκη του κινήματος αλληλεγγύης στους 5 φοιτητές και παράλληλα μία νίκη απέναντι στους κατασταλτικούς σχεδιασμούς σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Οι κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στους 5 φοιτητές που είχαν ένα πλατύ και ενωτικό χαρακτήρα από όλες τις δυνάμεις του κινήματος, εκτός από ανάσα ανακούφισης στους ίδιους τους εκζητούμενους, απέδειξαν με πολύ καθαρό τρόπο ότι οι μαζικές κινητοποιήσεις μπορούν να είναι αποτελεσματικές και νικηφόρες.
Δείχνουν ταυτόχρονα το παράδειγμα ότι ο μόνος τρόπος για να υπάρχουν θετικές δικαστικές αποφάσεις για το κίνημα και τους αγωνιστές του είναι η μαζική κινητοποίηση και η άσκηση πίεσης στα δικαστήρια.
Η δικαιοσύνη έχει αποδείξει πολλές φορές ότι όχι απλά δεν είναι ουδέτερη αλλά αντίθετα είναι συχνά-πυκνά τυφλή όταν πρόκειται για τα δικαιώματα, τις κατακτήσεις και τα αιτήματα των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας. Δεν πρόκειται ποτέ κατά κανόνα να είναι στο πλευρό των αγωνιστών και του κινήματος αν δεν υπάρξει σημαντική λαϊκή κινητοποίηση.
Την ίδια στιγμή οι αποφάσεις για τους 5 φοιτητές αποτελούν και νίκη απέναντι στον αυταρχισμό και την καταστολή αλλά και θετικό προηγούμενο απέναντι στο θεσμό του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης.
Αν η απόφαση της ιταλικής κυβέρνησης να χρησιμοποιήσει το ευρωπαϊκό ένταλμα για να ποινικοποιήσει πολιτική, επί της ουσίας, δράση γινόταν δεκτή, θα άνοιγε ο ασκός του Αιόλου για τη δίωξη αγωνιστών σε όλη την Ευρώπη και για την τρομοκράτηση συνολικά των δράσεων αλληλεγγύης ανάμεσα στο ευρωπαϊκό κίνημα. Επιπλέον οι αποφάσεις αποτελούν και «σφαλιάρα» στο υπουργείο δικαιοσύνης που τόσο καιρό ένιπτε τας χείρας του αρνούμενο να πάρει θέση και μεταθέτοντας την ευθύνη στις δικαστικές αρχές. Η όλη υπόθεση των 5 φοιτητών αποδεικνύει περίτρανα ότι οι διαδικασίες έκδοσης από ένα κράτος σε άλλο δεν μπορεί να είναι απλά απόφαση ενός δικαστηρίου αλλά ακριβώς επειδή αποτελούν πολιτική απόφαση οφείλουν να παίρνονται τελικά από πολιτικά πρόσωπα.
Το κίνημα αλληλεγγύης στους 5 φοιτητές στο οποίο συμμετείχαν με ποικίλες δράσεις όλα σχεδόν τα κομμάτια του κινήματος στην Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη πρέπει τέλος να αποτελέσει παράδειγμα κοινής δράσης για όλες τις μάχες που έχουμε μπροστά μας.
