Της Σύνταξης του «Ξ»
Στις 7/10, μετά από 23 μέρες, ο Πάνος Ρούτσι ανακοίνωσε την παύση της απεργίας πείνας που είχε ξεκινήσει, καθώς τα αιτήματά του ικανοποιήθηκαν πλήρως. Μια εξέλιξη που αποτελεί νίκη του ίδιου και του συλλόγου των συγγενών αλλά και του ευρύτερου κινήματος αλληλεγγύης και της συλλογικής δράσης που στήριξε αυτόν τον αγώνα.
Η Εισαγγελία Πρωτοδικών Λάρισας έκανε δεκτό το αίτημα του Πάνου Ρούτσι για την εκταφή και τη διενέργεια τοξικολογικών και βιοχημικών εξετάσεων στη σορό του γιου του, Ντένις Ρούτσι, που έχασε τη ζωή του στο έγκλημα των Τεμπών. Το αίτημα δεν αφορά μόνο τον Π. Ρούτσι αλλά και άλλους συγγενείς, οι οποίοι ζητούν εκταφή και περαιτέρω διερεύνηση, επιμένοντας ότι θέλουν απαντήσεις για τις πραγματικές αιτίες θανάτου των δικών τους ανθρώπων.
Από την πρώτη στιγμή συλλογικότητες και οργανώσεις στάθηκαν στο πλευρό του, οργανώνοντας παρεμβάσεις, πορείες και κινητοποιήσεις που κράτησαν το θέμα στην επικαιρότητα και ταυτόχρονα ασκούσαν πίεση στη Δικαιοσύνη και την κυβέρνηση. Και φυσικά πολύς κόσμος αγκάλιασε την μάχη αυτή, δίνοντας το παρόν στη σκηνή που στήθηκε στο Σύνταγμα.
Στην αρχή, η «ανεξάρτητη» Δικαιοσύνη και η κυβέρνηση επέλεξαν τη γνωστή τακτική της σιωπής και της κοροϊδίας. Προσπάθησαν να αγνοήσουν την απεργία πείνας και όταν η πίεση αυξήθηκε, προσπάθησαν να θολώσουν τα νερά, κάνοντας δεκτό το αίτημα του Π. Ρούτσι, για την εκταφή για ταυτοποίηση, αλλά όχι για ανεξάρτητες τοξικολογικές εξετάσεις.
Ήταν μια κίνηση που στόχευε στο να κατευνάσει το κύμα αλληλεγγύης, την οποία ο Π. Ρούτσι αποκάλεσε κοροϊδία. Η επιμονή και η πίεση οδήγησαν τελικά στην πλήρη ικανοποίηση των αιτημάτων του.
Η απεργία πείνας του Π. Ρούτσι έγινε υπόθεση όλων μας. Η αποφασιστικότητά του αγώνα του και η αλληλεγγύη που εκφράστηκε μαζικά, έδειξαν για ακόμη μια φορά ότι όταν δρούμε συλλογικά, μπορούμε να πετυχαίνουμε σημαντικές νίκες.
Όταν τα κινήματα συνδέονται
Παράλληλα η απεργία πείνας έγινε το σημείο συνάντησης των αγώνων της τελευταίας περιόδου, καθώς οι συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στο πρόσωπό του συναντήθηκαν με το κίνημα αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, με τη γενική απεργία ενάντια στην 13ωρη εργασία την 1η Οκτώβρη, με την πορεία για τα 7 χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, με το αυτοοργανωμένο Trans Pride και με κάθε φωνή που παλεύει για ελευθερία και δικαιοσύνη.
Η σύνδεση όλων αυτών των αγώνων δεν είναι τυχαία, αφού όλοι μοιράζονται τον κοινό εχθρό: την αδικία, την καταστολή και τον αποκλεισμό – και φυσικά την κυβέρνηση που εφαρμόζει όλα τα παραπάνω. Και όλοι μαζί αποδεικνύουν πως ο αγώνας για δικαιώματα και ελευθερίες πρέπει να είναι ενιαίος.
Ο αγώνας δεν τελείωσε
Οι δίκες που συνδέονται με τα Τέμπη έχουν ξεκινήσει. Η πρώτη αφορά τα βίντεο που καταγράφουν τα τρένα το βράδυ του εγκλήματος και τα οποία «χάθηκαν». Η δεύτερη και κύρια δίκη ξεκινά στις 23 Μαρτίου. Σε καμία από αυτές τις δίκες δεν θα δικάζονται οι πραγματικοί υπαίτιοι του εγκλήματος των Τεμπών. Τα μέλη της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων που ευθύνονται για την πλήρη αποδιάρθρωση και το ξεπούλημα του ΟΣΕ όπως και για την ανυπαρξία οποιουδήποτε ελέγχου στην Hellenic Train και τους εργολάβους που ανέλαβαν τα διάφορα έργα υποδομών στη συνέχεια. Οι υπουργοί που έλεγαν δημόσια ψέματα πως η τηλεδιοίκηση και όλα τα συστήματα ασφαλείας λειτουργούσαν, δεν θα βρεθούν στις δικαστικές αίθουσες. Την ίδια στιγμή από τη δικογραφία της κύριας δίκης έχουν παραληφθεί σημαντικά έγγραφα, όπως καταγγέλλουν οι συγγενείς των θυμάτων.
Την επόμενη περίοδο στις δίκες θα αντανακλαστεί από τη μια η επιχείρηση συγκάλυψης της κυβέρνησης και της Hellenic Train και από την άλλη ο αγώνας των συγγενών των θυμάτων και της κοινωνίας που βρίσκεται στο πλάι τους.
Το κίνημα αλληλεγγύης πρέπει να επιδιώξει η πίεση κατά τη διάρκεια των δικών να είναι τέτοια που να φέρει την δικαίωση των συγγενών και του κινήματος. Οι δημοσιογράφοι και οι «ειδικοί» που βρίσκονται από την πλευρά του κινήματος (εργαζόμενοι στον ΟΣΕ, δικηγόροι, μηχανικοί, κ.α.) να αποκαλύπτουν όσα η κυβέρνηση και η «Δικαιοσύνη» της προσπαθεί να αποκρύψει. Και όλη η κοινωνία που κατέβηκε στους δρόμους ανταποκρινόμενη στα καλέσματα του συλλόγου συγγενών να κινητοποιείται στις σημαντικές δικάσιμες για να διατηρεί την πίεση σε υψηλά επίπεδα και επιπλέον να διεκδικεί να δικαστούν και να τιμωρηθούν και οι πολιτικοί υπεύθυνοι για το έγκλημα.
Την ίδια στιγμη, για να μην ξαναζήσουμε εγκλήματα σαν αυτό των Τεμπών χρειάζεται να παλέψουμε για:
- Tην εθνικοποίηση του ΟΣΕ και την εκδίωξη της Hellenic Train χωρίς αποζημίωση
- Εργατικό και κοινωνικό έλεγχο και διαχείριση, ώστε οι εργαζόμενοι και οι πολίτες να πάρουν στα χέρια τους την λειτουργία του σιδηροδρόμου.
- Μαζικές προσλήψεις και δημόσιες επενδύσεις που να εξασφαλίζουν ασφαλείς διαδρομές και να φθηνές, προσιτές μεταφορές για όλους.
