Του Δημήτρη Πανταζόπουλου
Στις αρχές Φλεβάρη η κυβέρνηση της Νιγηρίας ανακοίνωσε ότι οι προεδρικές εκλογές που ήταν προγραμματισμένες για τις 14/2, αναβάλλονται για τις 28 Μάρτη, οπότε είναι προγραμματισμένες και οι βουλευτικές εκλογές. Αιτία της αναβολής ήταν η ανακοίνωση της ισλαμιστικής «Μπόκο Χαράμ» (ΜΧ) ότι θα παρεμποδίσει με κάθε κόστος την διεξαγωγή των εκλογών.
Η ΜΧ δεν αποτελεί «απλά» μια δραστήρια τρομοκρατική οργάνωση. Στην πραγματικότητα, στις περιοχές της βορειοανατολικής Νιγηρίας τον τελευταίο χρόνο μαίνεται ένας ανοιχτός πόλεμος ο οποίος έχει στοιχίσει τη ζωή σε 10.340 άτομα, ανάμεσα στο Νοέμβρη του 2013 και στο Νοέμβρη του 2014.
Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος της σύρραξης στο αντίστοιχο διάστημα οι νεκροί στο Ιράκ ήταν 10.733. Ταυτόχρονα, στην περιοχή 1,6 εκ. κάτοικοι έχουν αναγκαστεί να φύγουν σε άλλες περιοχές, ενώ 600.000 έχουν μείνει άστεγοι.
Επιπλέον, η ΜΧ το τελευταίο διάστημα έχει επεκτείνει τη δράση της στις γειτονικές χώρες (Τσαντ, Νίγηρα και Καμερούν) με τις επιθέσεις και τις απαγωγές στη Νιγηρία να συνεχίζονται.
Η Νιγηρία είναι μία από τις πλουσιότερες χώρες της Αφρικής, αλλά την ίδια στιγμή το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της ζει στην απόλυτη φτώχεια. Η χώρα εδώ και χρόνια κυβερνάται από μία διεφθαρμένη ελίτ υπερπλούσιων, που εξασφαλίζει την επιβίωση της χάρη στο ξεπούλημα όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας στο διεθνές μεγάλο κεφάλαιο. Ταυτόχρονα τα δημοκρατικά δικαιώματα περιστέλλονται και κάθε λαϊκή διαμαρτυρία αντιμετωπίζεται με βάρβαρη καταστολή.
Σε αυτό το πλαίσιο γεννήθηκε η ΜΧ. Οι εξαθλιωμένοι πληθυσμοί στα βορειοανατολικά της χώρας βρίσκουν διέξοδο στη τυφλή θρησκευτική βία για να εκφράσουν την αντίθεση τους στους ιμπεριαλιστές και τους ντόπιους υποτακτικούς τους.
Αυτός είναι και ο λόγος που η ΜΧ δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με στρατιωτικά μέσα, παρά το γεγονός ότι τις τελευταίες βδομάδες μια κοινή στρατιωτική δύναμη αφρικανικών χώρων (Νιγηρία, Νίγηρας, Καμερούν και Τσαντ) επιχειρεί εναντίον της.
Ο μόνος τρόπος να αναχαιτιστεί η δράση της ΜΧ είναι να εκλείψουν οι αιτίες της απήχησης της. Αυτό προϋποθέτει πάνω απ’ όλα, να περάσει ο τεράστιος πλούτος της χώρας στην ίδια την κοινωνία, που ενώ τον παράγει ζει σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Έτσι, η οργή της κοινωνίας βρίσκει εύκολη διέξοδο στη «ριζοσπαστική» δράση της ΜΧ.
Απαιτείται επομένως, το κέρδος από το πετρέλαιο και τα υπόλοιπα ορυκτά της χώρας να περάσει στο δημόσιο και με τα χρήματα αυτά να ξεκινήσει ένα μεγάλο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων με στόχο την αναβάθμιση της ζωής των εργαζομένων, τη δουλειά, υγεία και παιδεία για όλους.
Όλα τα παραπάνω όμως δεν μπορεί και δεν πρόκειται ποτέ να τα κάνει η διεφθαρμένη πολιτική ελίτ της χώρας, ειδικά σήμερα, που η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τη δράση της ΜΧ για να στρατιωτικοποιήσει παραπέρα την πολιτική ζωή και να καταπιέσει τις διαφορετικές φωνές στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.
Σε αυτό το πλαίσιο το DSM (Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κίνημα – αδελφή οργάνωση του «Ξ» στη Νιγηρία) παλεύει για το χτίσιμο ανεξάρτητων ένοπλων επιτροπών άμυνας, αποτελούμενες από τους εργαζόμενους και τη νεολαία όλων των φυλών και των θρησκειών της χώρας και κάτω από το δημοκρατικό έλεγχο της τοπικής κοινωνίας.
Πάνω σε αυτή τη βάση, μπορούν να χτιστούν τα κύτταρα ενός νέου πολιτικού φορέα, που θα ενώσει τις διεκδικήσεις των φτωχών και των καταπιεσμένων και θα συμβάλει στην οριστική ανατροπή του διεφθαρμένου συστήματος που γεννά τους φονταμενταλιστές τρομοκράτες τύπου ΜΧ.
_______________
