Από τις αρχές του Οκτώβρη, η Νιγηρία συγκλονίζεται από το νεολαιίστικο κίνημα «End SARS» που σημαίνει «Τέλος στη SARS», μία ειδική δύναμη της αστυνομίας που δημιουργήθηκε το 1992, έχοντας θεωρητικά σαν στόχο να καταπολεμήσει εγκλήματα όπως η ένοπλη ληστεία, η απαγωγή κ.α., αλλά στην πράξη έχει ένα τεράστιο ιστορικό παράνομων συλλήψεων, δολοφονιών και σεξουαλικών παρενοχλήσεων γυναικών.
Το κίνημα «End SARS» πρωτοεμφανίστηκε πριν δύο χρόνια, με κινητοποιήσεις στους δρόμους αλλά κυρίως διαδικτυακά, εκφράζοντας την οργή της κοινωνίας και ειδικά των νεότερων στρωμάτων για τη βάρβαρη και αυθαίρετη συμπεριφορά της μονάδας SARS. Η πίεση που ασκήθηκε από τους ακτιβιστές ανάγκασε τον Γενικό Επιθεωρητή της Αστυνομίας της Νιγηρίας να διατάξει τη «μεταρρύθμιση» και την αναδιοργάνωση της SARS.
Όπως είναι ο κανόνας, οι υποσχέσεις έμειναν στα λόγια και δύο χρόνια μετά το κίνημα ξαναγεννήθηκε αφού η αστυνομική βία παραμένει σε εγκληματικά επίπεδα.
Αφορμή μία ακόμα δολοφονία
Στις 3 Οκτωβρίου κυκλοφόρησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ένα βίντεο στο οποίο αστυνομικοί της SARS δολοφονούν έναν νέο άντρα στην πολιτεία Δέλτα.
Το βίντεο σύντομα έγινε viral, ενώ παράλληλα χρήστες των κοινωνικών μέσων άρχισαν να μοιράζονται τα δικά τους περιστατικά βίας από αστυνομικούς. Σύντομα, οργανώθηκαν μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις και πορείες σε όλη τη Νιγηρία, με τη νεολαία να παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Φτώχεια και ανεργία στο background
Δεν είναι τυχαίο που τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο κίνημα παίζει η νεολαία, αφού οι νέοι/ες της Νιγηρίας είναι τα κύρια θύματα της αστυνομικής βίας. Παράλληλα όμως, είναι και το στρώμα που ενώ βρίσκεται στην ηλικία που θα έπρεπε να σχεδιάζει και να ονειρεύεται το μέλλον, η πραγματικότητα δεν τους επιτρέπει να κάνουν πολλά όνειρα.
Περίπου 14 εκατομμύρια νέοι Νιγηριανοί δε σπουδάζουν, γιατί η εκπαίδευση κοστίζει υπέρογκα για αυτούς ποσά. Περίπου δύο εκατομμύρια νέοι δίνουν κάθε χρόνο εξετάσεις για να μπουν στο πανεπιστήμιο, αλλά μόλις 500.000 γίνονται δεκτοί. Επιπλέον, είναι οι νέοι αυτοί που πλήττονται περισσότερο από την ανεργία. Στο σύνολο των 21,7 εκατομμυρίων ανέργων της χώρας, οι άνεργοι νέοι είναι 13,9 εκατομμύρια, με άλλα λόγια οι νέοι, που βρίσκονται στην πιο παραγωγική τους ηλικία, αποτελούν περίπου το 64% των ανέργων!
Έτσι, η αστυνομική βία και ασυδοσία ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και έβγαλε εκατοντάδες χιλιάδες νέων στους δρόμους της Νιγηρίας.
Από το καρότο στο μαστίγιο
Ο πρόεδρος της Νιγηρίας, Μουχαμάντου Μπουχάρι, από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε το κίνημα, προσπάθησε να το καταστείλει, είτε με υποσχέσεις για αλλαγές, είτε με βίαιη επίθεση στους διαδηλωτές. Από τη μία υποσχόταν τη «διάλυση» της SARS με σκοπό να κατευνάσει το κίνημα, από την άλλη έδινε εντολές για άγρια καταστολή και συλλήψεις διαδηλωτών.
Οι διαδηλωτές δεν πίστεψαν τις ψεύτικες υποσχέσεις του Μπουχάρι. Έτσι, η Κυβέρνηση στράφηκε στην καταστολή αποφασισμένη να φτάσει μέχρι τέλους.
Η σφαγή στο Λέκκι
Στις 20 Οκτωβρίου, η Κυβέρνηση επέβαλε 24ωρη απαγόρευση κυκλοφορίας στην πολιτεία Λάγος, με στόχο να σταματήσει τις διαδηλώσεις. Ήδη, επί δύο εβδομάδες, διαδηλωτές κατασκήνωναν στα διόδια της πόλης Λέκκι στο Λάγος και βρίσκονταν εκεί και στις 20 Οκτωβρίου. Σύμφωνα με μάρτυρες, κάποια στιγμή το απόγευμα αφαιρέθηκαν οι κάμερες παρακολούθησης, το ρεύμα κόπηκε και αμέσως εμφανίστηκαν στρατιωτικοί, οι οποίοι αρχικά πυροβόλησαν στον αέρα και στη συνέχεια έστρεψαν τα πυρά τους ενάντια στους διαδηλωτές.
Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, τουλάχιστον 12 άνθρωποι δολοφονήθηκαν, ενώ σύμφωνα με τον Κυβερνήτη του Λάγος, υπήρξε μόλις ένας νεκρός, προκαλώντας για μία ακόμα φορά την οργή της κοινωνίας!
Πέρα από τη σφαγή στο Λέκκι, την ίδια μέρα υπήρξαν πυροβολισμοί κατά των διαδηλωτών στην πόλη του Λάγος, ενώ συνεχίστηκαν σε διάφορες περιοχές την επόμενη μέρα.
Πλέον, ακόμα και ο Μπουχάρι αναγκάστηκε να παραδεχτεί πως κατά τη διάρκεια του κινήματος έχουν χάσει τη ζωή τους 51 άνθρωποι!
Η επόμενη μέρα
Το κίνημα στη Νιγηρία φαίνεται να βρίσκεται σε σημείο καμπής.
Η οργάνωση MSA (Movement for a Socialist Alternative-Κίνημα για μία Σοσιαλιστική Εναλλακτική, τμήμα της ISA στη Νιγηρία) συμμετέχει στο κίνημα προβάλλοντας την ανάγκη για την συμμετοχή της εργατικής τάξης σε αυτό, όχι μόνο στις κινητοποιήσεις, αλλά με το ισχυρότερο όπλο που έχει στα χέρια της, τη γενική απεργία.
Όπως συμβαίνει διεθνώς έτσι και στη Νιγηρία, οι υπάρχουσες συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν είναι διατεθειμένες να οργανώσουν έναν νικηφόρο αγώνα. Έτσι, τον ρόλο αυτό πρέπει να προσπαθήσουν να τον παίξουν οι εργαζόμενοι σε επίπεδο βάσης, παίρνοντας οι ίδιοι την πρωτοβουλία για συνελεύσεις και απεργιακές κινητοποιήσεις.
Μία τέτοια κίνηση, θα έδινε νέα πνοή στο κίνημα και νέα εφόδια για να αγωνιστούν ενάντια στην αστυνομική βία, τη φτώχεια, την ανεργία.
Διεθνής αλληλεγγύη
Ήδη πριν τη σφαγή στο Λέκκι, σε μία σειρά από χώρες και ηπείρους είχαν καλεστεί συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στον Νιγηριανό λαό, όπως πχ στον Καναδά, τη Γερμανία, την Ιρλανδία, στις ΗΠΑ κ.α.
Στη Θεσσαλονίκη, διοργανώθηκε διαμαρτυρία μεταναστών από τη Νιγηρία την Παρασκευή 23/10, ενώ σήμερα, Δευτέρα 26 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα συγκέντρωση διαμαρτυρίας στη νιγηριανή πρεσβεία.
