…τρομοκρατεί τους εργαζόμενους της και παραβιάζει βασικά εργατικά δικαιώματα
Του Φαζάλ Αμπάς
Σοσιαλιστικό Κίνημα Πακιστάν – CWI
Στο εργοστάσιο «Καμπίρ Γουάλα» της Nestle στο Πακιστάν, έχει στηθεί εδώ και χρόνια ένα σκηνικό κατάφορης παραβίασης των εργατικών δικαιωμάτων και τρομοκρατίας από τη διοίκηση της εταιρείας. Η Nestle, όχι μόνο αρνείται να υπογράψει συλλογική σύμβαση με τους 588 εργαζόμενους της (παρά το γεγονός ότι είχε δεσμευτεί να το κάνει από το 2012) αλλά τα τελευταία δέκα χρόνια προσπαθεί συστηματικά να συντρίψει το συνδικάτο τους με κάθε μέσο.
Το τελευταίο θύμα της πολιτικής της εταιρείας, ήταν ο πρόεδρος του συνδικάτου, Μουχάμαντ Χ. Μπάτι, ο οποίος πριν από λίγες μέρς αποφυλακίστηκε μετά από κράτηση δύο μηνών, αφού κατέρρευσε η στημένη από την εταιρεία κατηγορία εναντίον του για «τρομοκρατία».
Ωστόσο, ο Μπάτι κατηγορείται ακόμη για 28 ακόμη αδικήματα και παρά τη μεγάλη ηθική νίκη που αποτελεί η αποφυλάκισή του για όλους τους εργαζόμενους της εταιρείας, ο κίνδυνος της εκ νέου σύλληψης του παραμένει ορατός.
Η αθώωση του για την κατηγορία της τρομοκρατίας και η απελευθέρωση του, ήταν σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της διεθνούς εκστρατείας που οργάνωσε η «Επιτροπή για μια Εργατική Διεθνή» (CWI) μετά την έκκληση του «Σοσιαλιστικού Κινήματος – Πακιστάν». Η διοίκηση της Nestle πήρε βροχή επιστολών διαμαρτυρίας, από συνδικάτα, αριστερές οργανώσεις και εργαζόμενους από ολόκληρο τον κόσμο, γεγονός που της άσκησε ασφυκτική πίεση.
Ο Μπάτι είναι πρόεδρος του συνδικάτου από το 2007 και απολύθηκε από τη Nestle πριν από τέσσερις μήνες γιατί αρνήθηκε να σταματήσει να αγωνίζεται για τα δικαιώματα των συναδέλφων του και να πάει «με τα νερά» της διοίκησης της εταιρείας. Λίγο αργότερα ακολούθησαν οι διώξεις σε βάρος του.
Δεν είναι όμως ο μόνος. Πολλοί ακόμη εργαζόμενοι και συνδικαλιστές στο ίδιο εργοστάσιο αντιμετωπίζουν τουλάχιστον 24 κατασκευασμένες από την εργοδοσία κατηγορίες, προκειμένου να τους τρομοκρατήσει.
Επιπλέον, η Nestle αξιοποιεί πλήρως τις σχέσεις της με την τοπική αστυνομία στη μάχη ενάντια στους εργαζόμενους. Στην πραγματικότητα, η αστυνομία λειτουργεί σαν ιδιωτικός στρατός της εταιρείας, τρομοκρατώντας και επιχειρώντας να φιμώσει κάθε φωνή αντίστασης.
Σαν να μην έφταναν αυτά, στις αρχές του περασμένου Σεπτέμβρη, η διοίκηση χρησιμοποίησε τοπικές συμμορίες, που επιτέθηκαν στους εργαζόμενους μέσα στο εργοστάσιο, τραυματίζοντας πέντε από αυτούς.
Παρά το γεγονός ότι η Nestle προσπαθεί να χτίσει σε ολόκληρο τον κόσμο ένα προφίλ «σεβασμού» των ανθρωπίνων και δημοκρατικών δικαιωμάτων, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Έτσι, για παράδειγμα, στο Πακιστάν παραβιάζει κατάφορα κάθε εργατικό δικαίωμα και την ίδια ώρα προσπαθεί να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους της και να ποινικοποιήσει το δικαίωμα στο συνδικαλισμό και τη διαμαρτυρία.
Μεγάλες πολυεθνικές, όπως η Nestle, σε χώρες όπως το Πακιστάν βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για κάθε λογής παρανομία, αντιμετωπίζοντας τους εργαζόμενους τους με βία, τρομοκρατία και καταπάτηση κάθε έννοιας ελευθερίας και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Η ενημέρωση των εργαζομένων σε διεθνές επίπεδο για τις συνθήκες εργασίας σ’ αυτές οι πολυεθνικές, υπηρετούν το στόχο του να αποκαλύπτουν τον πραγματικό, απάνθρωπο και βάρβαρο, χαρακτήρα τους, την ίδια στιγμή που στη «Δύση», με περισσή υποκρισία προβάλλονται σαν «δημοκρατικές», «ευαίσθητες» «φιλάνθρωπες» κοκ. Είναι επίσης ένα απαραίτητο πρώτο βήμα για το χτίσιμο της διεθνούς αλληλεγγύης που απαιτείται προκειμένου να τερματιστούν οι αυθαιρεσίες και η τρομοκρατία και να προστατευτούν ζωές αγωνιστών όπως αυτή του Μουχάμαντ Μπάτι.
