Του Σάββα Στρούμπου
Σε παλαιότερο τεύχος του Ξ. (τ. 310) έχουμε αναφερθεί αναλυτικά στην σημαντική νίκη που πέτυχε το Κ. Κ. Νεπάλ – Μαοϊκό στις γενικές εκλογές του περασμένου Απρίλη, λαμβάνοντας παραπάνω από το 1/3 (33%) των ψήφων και των εδρών του Κοινοβουλίου.
Εξηγούσαμε, όμως, τότε ότι όπως δείχνουν τα πράγματα, οι εργαζόμενοι και οι φτωχοί στο Νεπάλ δε θα πρέπει να περιμένουν φιλολαϊκά και σοσιαλιστικά μέτρα από τους Μαοϊκούς ηγέτες. Κι αυτό γιατί η ηγεσία του κόμματος επιδίωξε από την πρώτη στιγμή μετά τη νίκη να δημιουργήσει κυβέρνηση συνασπισμού με κόμματα που είχαν ήδη αποδείξει ότι δεν μπορούν τίποτα να προσφέρουν στους νεπαλέζους εργάτες και αγρότες. Τα κόμματα αυτά δεν είναι άλλα από το Κομμουνιστικό Κόμμα Νεπάλ – Ενωμένοι Μαρξιστές Λενινιστές (Κ.Κ.Ν – Ε.Μ.Λ), που κυβερνούσε στη δεκαετία του ’90 (αδερφό κόμμα του Κ.Κ.Ε) και στις τελευταίες εκλογές απορρίφθηκε από τον κόσμο για τις πολιτικές που υιοθετούσε, όπως και το αστικό (στην υπηρεσία των καπιταλιστών) Φόρουμ των Μαντέζι.
Οι τελευταίες εξελίξεις αποδεικνύουν του λόγου του αληθές…
Διωγμοί ακτημόνων
Άστεγοι και φτωχοί, στην περιοχή Μιρτσαΐγια της περιφέρειας Σιράχα, εγκαταστάθηκαν στην απαλλοτριωμένη από το μαοϊκό κόμμα γη ενός μεγαλοτσιφλικά. Ωστόσο αυτοί οι άνθρωποι κυνηγήθηκαν από την τοπική αστυνομία και μάλιστα χωρίς να τους δοθεί καμιά εναλλακτική λύση για το που να ζήσουν. Με εντολή του υπουργού Εσωτερικών, η αστυνομία ανακατέλαβε τη γη κι έδιωξε τον κόσμο με τη βία. Ο περί ου ο λόγος υπουργός Εσωτερικών είναι ο Μπαμ ντέβ Γκαουτάμ, ηγετικό στέλεχος του Κ.Κ.Ν–Ε.Μ.Λ, ένας από τους δύο αναπληρωτές πρωθυπουργούς της νέας συμμαχικής κυβέρνησης του Νεπάλ.
Ο βίαιος διωγμός των φτωχών αγροτών προκάλεσε την αντίδραση του υπουργού Αγροτικής Μεταρρύθμισης Ματρίκα Γιαντάβ. Ας τον ακούσουμε:
«Αυτό δεν μπορούσα να το αντέξω. Πήγα επιτόπου και είπα στους άστεγους να μείνουν στα καλύβια τους μέχρι να βρεθεί εναλλακτική λύση. Πώς μπορούσα να μένω σε ένα πολυτελές κτίριο και να τριγυρίζω με το υπηρεσιακό, υπουργικό αυτοκίνητο πια;» (βλ.www.kkeml.gr).
Επίσης ζήτησε επισήμως από τον υπουργό εσωτερικών να μην κυνηγήσει το φτωχό κόσμο από τις καλύβες του χωρίς να έχουν καμιά εναλλακτική λύση.
Ο Ματρίκα Γιαντάβ είναι μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Κ.Κ.Νεπάλ–Μαοϊκό και ορκίστηκε υπουργός Αγροτικής Μεταρρύθμισης και Διαχείρισης στην τελευταία κυβέρνηση της χώρας. Αξίζει εδώ να τονίσουμε ότι οι διεκδικούμενες εκτάσεις από τους ακτήμονες θεωρούνται ιδιοκτησία της βασιλικής οικογένειας και ενός μεγάλου γαιοκτήμονα του Μοχάν-Σάχι.
Παραίτηση υπουργού Αγροτικής Μεταρρύθμισης
Ο Γιαντάβ έφτασε στο σημείο να παραιτηθεί από το αξίωμα του στις 19 Σεπτέμβρη του 2008, ύστερα από την συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής του κόμματος του (του ΚΚΝ – Μαοϊκό).
Στη συνεδρίαση του ζητήθηκε να απολογηθεί για την δράση του στα γεγονότα της Σιράχα, όπου, παρά την επίσημη επέμβαση της κυβέρνησης και του υπουργού Εσωτερικών, αυτός παρότρυνε τους αστέγους να κρατήσουν τη γη του μεγαλοτσιφλικά, αλλά και για την άρνηση του να ζητήσει δημόσια συγγνώμη!
Όπως εξηγεί ο Γιαντάβ:
«Το κόμμα μας ηγείται της κυβέρνησης αλλά τους άστεγους, φτωχούς ανθρώπους τους πετάνε έξω από τα καλύβια τους.(…) Δεν μπορούσα να παραμένω απαθής και να βλέπω όλες αυτές τις βιαιότητες της διοίκησης. Ένιωσα ντροπή (…).Δεν θέλω να είμαι υπουργός σε βάρος των συμφερόντων της εργατικής τάξης. (…)Δεν έχω παρεκκλίνει από τον στόχο μου, δηλαδή να βοηθήσω τους φτωχούς είτε από τη θέση του υπουργού είτε όχι. Δεν ήθελα να παραμείνω στη θέση του υπουργού εγκαταλείποντας τα συμφέροντα της εργατικής μας τάξης. » (ο.π.).
Οι ευθύνες που βαρύνουν το ΚΚΝ-Μαοϊκό
Κατανοώντας ο Γιαντάβ το γεγονός ότι η ευθύνη δεν βαραίνει απλώς και μόνο τον αντιδραστικό υπουργό εσωτερικών, αλλά το ίδιο το Κ.Κ.Νεπάλ – Μαοϊκό, το οποίο ενώ στα λόγια είναι υπέρ των φτωχών και καταπιεσμένων στρωμάτων της νεπαλέζικης κοινωνίας, το πρώτο πράγμα που έκανε μετά την εκλογική του νίκη ήταν να συνεργαστεί σε κυβερνητικό επίπεδο με κόμματα που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, αναφέρει:
«Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από την ευθύνη απλά κατηγορώντας τον υπουργό Εσωτερικών Μπαμ ντέβ Γκαουτάμ, γιατί η κυβέρνηση συνασπισμού είναι κάτω από την ηγεσία του κόμματος μας. Συνεπώς θα δεχόμαστε περισσότερα παράπονα από το λαό από ότι τα άλλα κόμματα.
Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τις δεσμεύσεις προς το λαό. Η θέση του υπουργού δεν είναι τίποτε μπροστά στο μεγάλο τελικό στόχο και δέσμευση του κόμματος μας στο λαό. Στο όνομα της διακυβέρνησης και των υπουργικών θέσεων δεν θα πρέπει και δεν μπορούμε να ενισχύουμε την εξουσία της φεουδαρχικής, κομπραδόρικης και γραφειοκρατικής τάξης στο κράτος. Μπορώ να δουλέψω και να βοηθήσω τις εκμεταλλευόμενες τάξεις, τις περιοχές, τις μειονότητες και αυτούς που βρίσκονται στο περιθώριο εφόσον η ιδεολογία, το κόμμα και η καθοδήγηση είναι σωστά και η κυβέρνηση εργάζεται υπέρ τους. Αν η ιδεολογία, το κόμμα, η κομματική ηγεσία και η κυβέρνηση θα είναι ενάντια στο λαό τότε δεν θα υπάρχουν δεσμοί με το λαό.» (ο.π.).
«Ξέσπασμα δεύτερου λαϊκού πολέμου…»
Όπως εξηγεί παρακάτω ο Γιαντάβ, μπορεί η κυβέρνηση να βρίσκεται υπό την ηγεσία των μαοϊκών, αλλά η συμμετοχή σε αυτήν κομμάτων όπως το Κ.Κ.Ν-Ε.Μ.Λ και το Φόρουμ των Μαντέζι εξακολουθεί να δίνει μεγάλη δύναμη σε φεουδαρχικές και καπιταλιστικές δυνάμεις. Το επεισόδιο στη Μιρτσαΐγια απέδειξε ότι τα κόμματα αυτά κάθε άλλο παρά φιλολαϊκά είναι.
Ακόμα χειρότερο, όμως, είναι το γεγονός ότι το Κ.Κ.Νεπάλ (Μαοϊκό) που έχει στην πλάτη του μια νικηφόρα επανάσταση μετά από τον λεγόμενο δεκαετή «Λαϊκό Πόλεμο», που ξεσηκώθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες νεπαλέζοι για να διώξουν το βασιλιά και τους τσιφλικάδες από τη χώρα και την εξουσία, σύρεται τώρα σε αντιλαϊκές πολιτικές εξαιτίας της συγκυβέρνησης του με τα δύο άλλα κόμματα. Ο Γιαντάβ φτάνει να πει ότι αν οι άστεγοι της Μιρτσαΐγια δε βρουν τελικά στέγη, κάτι τέτοιο θα σημάνει το ξέσπασμα ενός δεύτερου λαϊκού πολέμου ακριβώς από την περιοχή αυτή (βλ. www.telegraphnepal.com).
Μαοϊκός επικεφαλής της κυβέρνησης – ασυνέπεια λόγων και έργων
Παρ’ όλο που ο πρωθυπουργός Πρατσάντα (πρόεδρος του Κ.Κ.Νεπάλ – Μαοϊκό) έχει πει και υποσχεθεί επανειλημμένα ότι θα δουλέψει υπέρ των άστεγων και των ακτημόνων, κάτι που επανέλαβε και στην Συντακτική Συνέλευση όταν μίλησε για την πολιτική και το πρόγραμμα της κυβέρνησης, αυτό φαίνεται να μην πραγματοποιείται.
Η ηγεσία του μαοϊκού κόμματος αποδεικνύει ότι παρά τις ανακοινώσεις της για μέτρα υπέρ των φτωχών εργατών και αγροτών, σε επίπεδο πρακτικής δεν διαφέρει και τόσο από την ηγεσία και τις πολιτικές των άλλων κομμάτων. Κάτι τέτοιο, βέβαια, μόνο απογοήτευση και αγανάκτηση μπορεί να δημιουργήσει στο νεπαλέζικο λαό.
Όσο κι αν χρησιμοποιούν οι μαοϊκοί ηγέτες το γεγονός ότι συμμετέχουν σε μια κυβέρνηση συνασπισμού και έτσι για λόγους συναίνεσης με τα άλλα κόμματα δεν μπορούν να διαφοροποιούν πάντα την πολιτική τους, αυτό δεν τους απαλλάσσει από την ευθύνη για τη συμμετοχή τους σε εφαρμογή αντιλαϊκών μέτρων.
«Δρόμος Πρατσάντα» = ο δρόμος των υποχωρήσεων απέναντι στο κεφάλαιο
Οι Μαοϊκοί θεωρούνταν υπέρμαχοι της αγροτικής μεταρρύθμισης και έγιναν πολύ δημοφιλείς από το γεγονός ότι διέγραψαν τα χρέη των φτωχών οικογενειών στις περιοχές που έλεγχαν κατά την περίοδο του αντάρτικου «Λαϊκού Πολέμου» του οποίου ηγήθηκαν με επιτυχία.
Σύμφωνα όμως, με το λεγόμενο «δρόμο Πρατσάντα» (πρόκειται για μία προσαρμογή του Μαοϊσμού από τον πρόεδρο του Κ.Κ.Νεπάλ–Μαοϊκό, Πρατσάντα) όφειλαν να μπουν σε «διάλογο» και συνεργασία με άλλα κόμματα της λεγόμενης «προοδευτικής» ή «δημοκρατικής» αστικής τάξης.
Ένας τέτοιος «διάλογος» όμως, και μάλιστα σε κυβερνητικό επίπεδο, δε θα μπορούσε παρά να τους οδηγήσει να συμμετέχουν στην υιοθέτηση και εφαρμογή μέτρων σε βάρος της νεπαλέζικής εργατικής τάξης και των φτωχών αγροτών.
Πιστεύοντας οι Μαοϊκοί ότι:
«…η βασική πολιτική της επανάστασης θα ήταν η δήμευση των μέσων παραγωγής και στη συνέχεια η παράδοση τους στις προοδευτικές δυνάμεις, δηλ. στους εργάτες, τους αγρότες, τους μικροαστούς και στην εθνική κεφαλαιοκρατική τάξη»(*), κι έχοντας την πεποίθηση ότι «…είμαστε ικανοί να λύσουμε τις διαφορές μεταξύ των εργαζομένων και των εργοδοτών…»(**),
οδηγήθηκαν σε καταστάσεις σαν αυτή με το βίαιο διωγμό και την καταστολή των αστέγων της Μιρτσαΐγια και την παραίτηση του Ματρίκα Γιαντάβ.
Καλές προθέσεις; Δεν φτάνουν!
Η εμπειρία από τα πρόσφατα συμβάντα στην επαρχία Μιρτσαΐγια αποδεικνύουν ότι δεν αρκούν οι καλές προθέσεις από την πλευρά των Μαοϊκών. Η συγκυβέρνηση με κόμματα που έχουν ήδη αποδείξει ότι το μόνο που μπορούν είναι να εξυπηρετούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης και των φεουδαρχών, μόνο να τους εξισώσει μπορεί με τα κόμματα αυτά και με τις αντιλαϊκές τους πολιτικές.
Αν οι Μαοϊκοί θέλουν πραγματικά να σταθούν στο πλευρό των νεπαλέζων εργατών και αγροτών οφείλουν να στηριχθούν σ’ αυτούς τους εργάτες και τους αγρότες, με στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού και τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, καθώς και για την εξάπλωση των επαναστατικών ιδεών στους εργαζόμενους των γειτονικών χωρών.
Αυτό σημαίνει σύγκρουση με την ντόπια αστική τάξη – όχι μόνο την εξαρτημένη από τον ιμπεριαλισμό αλλά και την λεγόμενη «εθνική». «Εθνικό κεφάλαιο» που να είναι έτοιμο να θυσιάσει τα συμφέροντα και τα κέρδη του για να υπηρετήσει τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων υπάρχει μόνο στην φαντασία των μαοϊκών ηγετών. Η συνεργασία με την αστική τάξη, η συγκυβέρνηση μαζί της, οδηγεί στην εγκατάλειψη των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των φτωχών αγροτών του Νεπάλ. Αυτό ας το καταλάβουν οι μαοϊκοί ηγέτες.
__________
(*) Βλ. «Νεπάλ – Η πρώτη επανάσταση του 21ου αιώνα», εκδ. Α/ΣΥΝΕΧΕΙΑ
(**) Βλ.www.xekinima.org: «Το ιστορικό και η σημασία της νίκης των Μαοϊκών», του Per-Ake Westerlund
