Του Γιάννη Πιστιόλη
Από την πρώτη στιγμή, που ο Άρης Σπηλιωτόπουλος ανέλαβε το Υπουργείο Παιδείας, έδειξε πως η πολιτική που θα ακολουθήσει δεν θα διαφέρει από αυτή των προκατόχων του. Και για του λόγου το αληθές…μαζί του στο Υπουργείο ήρθε και ο διάλογος για την παιδεία! «Διάλογος προς όλους τους εμπλεκόμενους από μηδενική βάση» όπως λέει το Υπουργείο, σε μια προσπάθεια να δείξει πως ο νέος Υπουργός είναι ανοιχτός σε μια συζήτηση με τους εκπροσώπους της εκπαιδευτικής κοινότητας. Είναι όμως έτσι;
Όταν ακούς διάλογο… κράτα μικρό καλάθι!
“Κυρίαρχη προτεραιότητα αποτελεί το πώς θα εξελιχθεί το Λύκειο και ασφαλώς ο τρόπος με τον οποίο τα παιδιά θα προχωρούν ακόμα πιο πέρα, στο επόμενο βήμα, που είναι το Πανεπιστήμιο. Αυτά είναι ζητήματα τα οποία θα απασχολήσουν τον εθνικό διάλογο για την Παιδεία και στο πλαίσιο αυτού του διαλόγου είμαστε ανοικτοί σε όλα τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας, σε όλους τους πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους”.
Πολλές φορές στο παρελθόν σε αντίστοιχες περιπτώσεις και δηλώσεις έχουμε επισημάνει πως η κυβέρνηση όταν εννοεί διάλογο στην ουσία προτείνει μια προσχηματική συζήτηση, που δεν θα αποκλίνει από την πολιτική που χάραξε τόσα χρόνια. Η προσπάθεια αυτή στοχεύει στο να θολώσει τα νερά και να προσδώσει στις μεταρρυθμίσεις της έναν «δημοκρατικό» μανδύα κοινωνικής συναίνεσης.
«Συνεργάτες» στο διάλογο…
Από τους πρώτους που δέχθηκαν την πρόσκληση για να συμμετέχουν σε αυτό τον διάλογο- παρωδία είναι το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ. Όπως δήλωσε μάλιστα ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ «δεν θα δώσουμε άλλοθι σε κανέναν και θα προσέλθουμε στον διάλογο με τις δικές μας προτάσεις». Άλλη μια φορά το ΠΑΣΟΚ δείχνει πως δεν διαφέρει στην πολιτική του από την ΝΔ τόσο που ο υπουργός Παιδείας χαρακτήρισε την απόφαση του ΠΑΣΟΚ «γόνιμη απόφαση».
Όχι στην αντιεκπαιδευτική συναίνεση
Από την άλλη η ΠΟΣΔΕΠ δήλωσε εξαρχής πως δεν προτίθεται να συμμετάσχει σε αυτό το διάλογο μιας και θίγονται μονομερώς και αποκομμένα τα προβλήματα από την πραγματική τους αιτία. Σημαντικό είναι και το γεγονός ότι και η ΟΛΜΕ δια στόματος του προέδρου της αν και στην αρχή παρακολούθησε τις διαδικασίες της προετοιμασίας, αποχώρησε μιας και τα αιτήματα που κατέθεσε δεν έγιναν δεκτά. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ είχαν από την αρχή τεθεί ενάντια σε αυτό τον διάλογο.
Ένα ξερό όχι;
Το ζήτημα που τίθεται από εδώ και πέρα είναι πιο πολύπλοκο και σημαντικό από ένα ξερό όχι. Πρέπει να καταδειχτεί πως ένας τέτοιος διάλογος δεν μπορεί να γίνει εφόσον εφαρμόζεται μια αντι-εκπαιδευτική πολιτική, όπως αυτή εκφράζεται από το νόμο – πλαίσιο και το νομοσχέδιο για τα ΚΕΣ, που μπάζουν τον ιδιωτικό τομέα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ένας τέτοιος διάλογος δεν μπορεί να γίνει αν δεν μπαίνει ζήτημα κατάργησης του νόμου- πλαισίου και για την μη ισοτίμηση των πτυχίων μας με αυτά των ΚΕΣ. Και τέλος ένας τέτοιος διάλογος δεν μπορεί να γίνει αν δεν τίθεται το ζήτημα της άμεσης και δραστικής χρηματοδότησης της παιδείας από τον κρατικό προϋπολογισμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ θα πρέπει να αγωνιστούν ώστε να φανεί στην πράξη γιατί αυτός ο διάλογος είναι προσχηματικός, να τον απονομιμοποιήσουν στα μάτια των φοιτητών και της κοινωνίας γενικότερα και να παλέψουν για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Στον διάλογο τους η απάντηση μας είναι γνωστή: Ραντεβού στους δρόμους!
