Σχόλιο από το Ξεκίνημα
Από την 1η Γενάρη έχει τεθεί σε ισχύ το νέο Δημοσιονομικό Σύμφωνο που είχε υπογραφεί τον περασμένο Μάρτη. Για να αρχίσει η εφαρμογή του έπρεπε να επικυρωθεί από τα κοινοβούλια 12 κρατών-μελών, πράγμα που εκπληρώθηκε στα τέλη Δεκέμβρη, με τη Φινλανδία να αποτελεί την τελευταία χώρα στην οποία υπερψηφίστηκε.
Με το Δημοσιονομικό Σύμφωνο ο έλεγχος στα δημόσια οικονομικά κάθε χώρας γίνεται εξαιρετικά πιο αυστηρός, με σοβαρές κυρώσεις για την απόκλιση από τους στόχους που τίθενται. Συγκεκριμένα:
- Κάθε χώρα πρέπει να εισάγει στο Σύνταγμά της ή να νομοθετήσει για υποχρεωτικά πλεονασματικούς προϋπολογισμούς με ελάχιστο πρωτογενές έλλειμμα το 0,5% του ΑΕΠ. Αν κάποιο κράτος δεν καταφέρει κάτι τέτοιο, τότε αυτόματα παίρνονται μέτρα λιτότητας με σκοπό τη «διόρθωση» της απόκλισης.
- Για χώρες με έλλειμμα πάνω από 3% του ΑΕΠ επιβάλλονται κυρώσεις και παραπομπή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο το οποίο θα έχει το δικαίωμα να επιβάλλει πρόστιμο ίσο με 0,1% του ΑΕΠ. Τα ποσά αυτά θα πηγαίνουν στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας.
- Κυρώσεις επίσης θα επιβάλλονται και σε χώρες με δημόσιο χρέος ανώτερο του 60% του ΑΕΠ, έτσι ώστε να μειώνεται κατά 5% ανά έτος.
Σύμφωνα με τη νέα συνθήκη η αποδοχή της αποτελεί προϋπόθεση για τη «στήριξη» μιας χώρας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, δηλαδή για να μπει μια χώρα σε Μνημόνιο. Οι μόνες χώρες που δεν την έχουν επικυρώσει είναι η Αγγλία και η Τσεχία. [Σημ: Μέχρι στιγμής την έχουν επικυρώσει 16 από τις 27, η Αγγλία και η Τσεχία αποφάσισαν ότι δεν το αποδέχονται. Για να τεθεί σε ισχύ χρειαζόταν την επικύρωση από 12 τουλάχιστον κοινοβούλια.]
Το ευρωπαϊκό κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις που το υπηρετούν ξέρουν πολύ καλά ότι η κρίση βαθαίνει και οξύνεται. Και όσο συμβαίνει αυτό τόσο τα μέτρα που παίρνουν για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους γίνονται σκληρότερα. Οι στόχοι που τίθενται για το έλλειμμα και το χρέος είναι αστείοι καθώς στην πραγματικότητα δεν είναι ρεαλιστικοί. Καταφέρνουν όμως να δημιουργήσουν έναν μόνιμο μηχανισμό εκφοβισμού, έτσι ώστε οι κυβερνήσεις αυτομάτως να εφαρμόζουν πολιτικές λιτότητας.
Οι καπιταλιστικές πολιτικές που φτωχοποιούν τα λαϊκά στρώματα με σκοπό τη διατήρηση και την αύξηση των κερδών των πολυεθνικών, αλλά και τη διατήρηση της κυριαρχίας του γερμανικού και των άλλων ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων της ΕΕ, ενάντια στην λεγόμενη «περιφέρεια» (τις χώρες του Νότου και την πρώην Αν. Ευρώπη) γίνονται έτσι πιο σκληρές, πιο άμεσες, πιο «εύκολες». Νέες δικαιολογίες προστίθενται στα νέα μέτρα που θα έρχονται και θα ξανάρχονται για να γίνονται οι πλούσιοι πλουσιότεροι.
Είναι ιστορική ανάγκη το εργατικό κίνημα και η Αριστερά να ορθώσουν έναν τοίχο αντίστασης στην ένταση της βαρβαρότητας που μας ετοιμάζουν. Στόχος δεν μπορεί να είναι άλλος από την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος.
Στην Ε.Ε. του κεφαλαίου και των πολυεθνικών η μόνη απάντηση είναι η κοινή πάλη των εργαζομένων για την Σοσιαλιστική Ενωμένη Ευρώπη – με τη μορφή μιας ελεύθερης, εθελοντικής, δημοκρατικής και ισότιμης σοσιαλιστικής ομοσπονδίας.
