Νέο δικαστικό πραξικόπημα και στην ΕΘΕΛ!

Για την άρχουσα τάξη τα δημοκρατικά δικαιώματα υπάρχουν και επιτρέπονται μόνο όταν δεν απειλούν τα συμφέροντά της. Μετά την επίταξη των εργαζομένων στο Μετρό, οι απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στην ΕΘΕΛ βγαίνουν «παράνομες» με ένα νέο δικαστικό πραξικόπημα.

Της Ελένης Μήτσου

Το Σάββατο το βράδυ θυροκολλήθηκε ειδοποίηση για δικαστήριο στα γραφεία της Ομοσπονδίας Μεταφορών, η οποία κάλυπτε για το Σαββατοκύριακο την απεργία των εργαζομένων στην ΕΘΕΛ (μπλε λεωφορεία) και τον ΗΛΠΑΠ (τρόλεϊ). Το δικαστήριο ήταν για την Κυριακή το πρωί!

Τα ενδιαφερόμενα συνδικάτα δεν είχαν καν το χρόνο που προβλέπει ο νόμος για να πληροφορηθούν το δικαστήριο, το οποίο έγινε τελικά ερήμην τους!

Παράνομη ήταν και η ίδια η συνεδρίαση του δικαστηρίου την Κυριακή το πρωί, καθώς τα δικαστήρια δεν «λειτουργούν» τις Κυριακές.

Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί κάθε μέσο για να σπάσει την απεργία στα ΜΜΜ. Δικαστικά πραξικοπήματα, παράνομες επιτάξεις και βέβαια «παπαγαλάκια» μέσα στα αμαξοστάσια!

Ακόμα και με βάση τη νομοθεσία (κομμένη και ραμμένη κατά κανόνα στα μέτρα της άρχουσας τάξης) η επίταξη του Μετρό είναι παράνομη, όπως παράνομη θα είναι η τυχόν επίταξη των λεωφορείων και των τρόλεϊ. Στο άρθρο 41 του νόμου 3536/2007 που αναφέρεται στην επίταξη σε καιρό ειρήνης γράφονται τα εξής:

«1. Επίταξη προσωπικών υπηρεσιών και επίταξη ακινή­των και κινητών πραγμάτων, ως μέτρα πολιτικής κινητο­ποίησης για την αντιμετώπιση έκτακτης ανάγκης σε πε­ρίοδο ειρήνης επιτρέπονται κατά τους όρους και προϋ­ποθέσεις των διατάξεων του άρθρου αυτού.

2. Έκτακτη ανάγκη σε περίοδο ειρήνης, που επιβάλλει την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών, είναι κάθε αιφνίδια κατάσταση, η οποία απαιτεί τη λήψη άμεσων μέτρων προς αντιμετώπιση αμυντικών αναγκών της Χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από κάθε μορφής απει­λούμενη φυσική καταστροφή ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία. Έκτακτη ανάγκη σε περίοδο ειρήνης, που επιβάλλει την επίταξη ακινήτων και κινητών πραγμάτων, είναι κάθε άμεση κοινωνική ανά­γκη που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή υγεία.»

Με δυο λόγια: «επίταξη προσωπικών υπηρεσιών», δηλαδή επιστράτευση ατόμων, επιτρέπεται μόνο για λόγους αμυντικών αναγκών, ή άμα υπάρχει φυσική καταστροφή, ή άμα συντρέχουν λόγοι δημόσιας υγείας. Στην περίπτωση της απεργίας των αστικών συγκοινωνιών δεν ισχύει τίποτα από αυτά. Οι εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες δεν καλούνται ούτε αμυντικά έργα να φτιάξουν, ούτε φυσική καταστροφή να αντιμετωπίσουν, ούτε θέμα δημοσιας υγείας. Η επιστράτευσή τους είναι παράνομη.

Επίσης, η επίταξη «ακίνητων και κινητών πραγμάτων» που στην περίπτωση των αστικών συγκοινωνιών μεταφράζεται σε επίταξη λεωφορείων, συρμών, αμαξοστασίων κοκ επιτρέπεται μόνο εφόσον συντρέχει κίνδυνος για τη δημόσια υγεία ή τη δημόσια τάξη. Οι απεργίες στις αστικές συγκοινωνίες δεν προκαλούν τίποτε από τα δύο, ούτε η επίταξη τους γίνεται για να αντιμετωπίσει κάτι από αυτά.

Με βάση λοιπόν τους νόμους του ίδιου του αστικού κράτους, η κυβέρνηση είναι παράνομη! Το εργατικό κίνημα όμως δεν μπορεί να στηρίζεται μόνο στους νόμους για να υπερασπίσει τα συμφέροντα του. Γιατί η κυβέρνηση τους ερμηνεύει όπως θέλει, και στο τέλος αν χρειάζεται τους αλλάζει. Το εργατικό κίνημα μπορεί να πετύχει τους στόχους του αξιοποιώντας μεν, από τη μια, την υπάρχουσα νομοθεσία, αλλά και, από την άλλη, μαζικοποιώντας τους αγώνες του.

Η απάντηση στην αυταρχισμό της εγχώριας Τρόικας και των υποταγμένων, καλοπληρωμένων τηλεαστέρων είναι μόνο μία:

• Συνέχιση της απεργίας στις Συγκοινωνίες.

• Διεύρυνση του απεργιακού κινήματος. Οι ναυτεργάτες πρέπει να βγουν σε απεργία τώρα, όχι από βδομάδας. Οι αγρότες πρέπει να κατέβουν σε πορείες και αποκλεισμούς δρόμων και εθνικών οδών, τώρα, όσο οι συγκοινωνίες είναι σε απεργία. Η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, τα ναυπηγεία, η ΠΟΕ-ΟΤΑ και η ΠΟΠ-ΟΤΑ πρέπει να προχωρήσουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις τώρα! Το Μετρό πρέπει να επιστρέψει σε νέα απεργιακή κινητοποίηση.

• Η μάχη των συγκοινωνιών είναι κρίσιμη! Αν χαθεί, θα ακολουθήσουν κι άλλες ήττες. Ποιος κλάδος (ναυπηγεία, ναυτεργάτες, αγρότες) θα πετύχει αν κατέβει μόνος του μετά την τυχόν ήττα των Συγκοινωνιών;

• Από την πλευρά των πολιτικών κομμάτων, ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει καθήκον ως κόμμα της αριστεράς που μιλά στο όνομα των εργαζομένων, ως αξιωματική αντιπολίτευση και μελλοντική κυβέρνηση, να καλέσει ανοικτά και καθαρά τους επιστρατευμένους να αρνηθούν να επιστρέψουν στις θέσεις εργασίας τους και να πάρει όλη την ευθύνη γι’ αυτό, δηλώνοντας απερίφραστα και τολμηρά ότι προστατεύει και διασφαλίζει τα δικαιώματα κάθε εργαζόμενου, όταν θα είναι αυτός στην κυβέρνηση.

• Αυτός ο αγώνας μπορεί να νικήσει, αρκεί το απεργιακό μέτωπο να διευρυνθεί και να έχει διάρκεια. Σε μια τέτοια περίπτωση ο αγώνας μπορεί να τελειώσει όχι μόνο νικηφόρος για τις αστικές συγκοινωνίες αλλά και με πτώση της κυβέρνησης των τραπεζιτών και της Τρόικας.