Tου Κυριάκου Χάλαρη
Για άλλη μια φορά ο ερχομός των εκπροσώπων του ΔΝΤ αποδεικνύει ότι τα μέτρα της Τρόικα είναι ένα βαρέλι χωρίς πάτο. Ότι θυσίες και να κάνουν οι εργαζόμενοι, όσους μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα και αν παραχωρήσουν, πάντα θα υπάρχει κάτι ακόμα που θα πρέπει να δώσουν. Οι σύνοδοι κορυφής της ΕΕ, οι διαβουλεύσεις στο εξωτερικό με το Σαρκοζί και τη Μέρκελ, τα υπουργικά συμβούλια, πάντα επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί και δεν θέλει να ξεφύγει από αυτό το πλαίσιο. Έτσι και τώρα, μετά τις συνεχείς κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις ότι «δεν θα υπάρξουν άλλα μέτρα», όπως μετά από κάθε τέτοιου είδους διαβεβαίωση, τα νέα μέτρα είναι προ των πυλών.
Συγκεκριμένα προβλέπεται να παρθούν μέτρα που να εξοικονομούν:
• 4,2 δις ευρώ που πρέπει να εξοικονομήσει η κυβέρνηση φέτος λόγω των αποκλίσεων του προϋπολογισμού του 2010 που έκλεισε με έλλειμμα 10,6% αντί 9,6% που ήταν ο στόχος.
• 18 δις ευρώ για το Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό Πρόγραμμα τη διετία 1012-2014 προκειμένου να γίνει νέα προσπάθεια να μειωθεί το έλλειμμα.
• 5 δις ευρώ το 2015 με την ίδια προοπτική.
Αν σε αυτά προσθέσει κανείς τα χρήματα που κόπηκαν από τους εργαζόμενους το 2010 (15 δις περίπου) και αυτά που έχουν ήδη κοπεί το 2011 (πάνω από 8 δις) μιλάμε για πάνω από 50 δις ευρώ!! Και όλα αυτά είναι ανεξάρτητα από το σχέδιο ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας που θα περιλαμβάνει άλλα 50 δις, σύνολο πάνω από 100 δις! Όσα δηλαδή μας έδωσε το ΔΝΤ και η ΕΕ ως δάνειο μέσω της Τρόικας καλούνται να τα επιστρέψουν άρον άρον οι εργαζόμενοι μέσα σε μια 5ετία και φυσικά χωρίς καμιά εξασφάλιση ότι αυτή η αφαίμαξη θα σταματήσει.
Στο που θα βρεθούν αυτά τα χρήματα δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία. Ήδη από τις πρώτες διαρροές και ανακοινώσεις φαίνεται ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι άνεργοι, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι στο σύνολό τους θα είναι αυτοί που θα βάλουν πάλι το χέρι στην τσέπη.
Συγκεκριμένα:
• Στο Δημόσιο κόβεται ότι έχει απομείνει από τα Δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και το επίδομα άδειας. Και φυσικά αυτό είναι θέμα χρόνου να συμπαρασύρει και τον ιδιωτικό τομέα.
• Το ενιαίο μισθολόγιο, το οποίο τελικά θα εφαρμοστεί σε λίγους μήνες και όχι από το 2012, θα πετσοκόψει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων ορίζοντας ανώτατα όρια.
• Περικόπτονται κοινωνικά και προνοιακά επιδόματα που πλέον θα δίνονται με βάση εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια. Αυτό σημαίνει ότι οι πιο ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, όπως οι άνεργοι και τα άτομα με αναπηρία θα κινδυνεύουν να χάσουν είτε επιδόματα ανεργίας, είτε αναπηρικά αν τύχει και έχουν στην ιδιοκτησία τους ένα σπίτι για να μένουν ή αν έχουν εισοδήματα πάνω από το όριο της φτώχειας (δηλαδή 6.897 ευρώ για τον άγαμο και 14.485 για το ζευγάρι με τέσσερα παιδιά…).
• Ένταξη στον υψηλό ΦΠΑ (23%) των περισσότερων προϊόντων.
• Επίσπευση και επέκταση του μοντέλου «Καλλικράτη» με συγχωνεύσεις σε όλους ουσιαστικά τους τομείς (νοσοκομεία, σχολές, εφορίες, δημόσιες υπηρεσίες και πολλά άλλα).
• Μείωση προσωπικού στο Δημόσιο και επέκταση της λογικής μηδενικών προσλήψεων.
Όσον αφορά στα 50 δις από τις αποκρατικοποιήσεις, είναι τέτοιο το ποσό που μόνο ένας δρόμος υπάρχει: το ξεπούλημα όχι μόνο των μεγαλύτερων επιχειρήσεων που συμμετέχει το δημόσιο (ΔΕΗ,ΟΠΑΠ, αεροδρόμιο κα) αλλά του κάθε περιφερειακού λιμανιού και αεροδρομίου, του κάθε κομματιού δημόσιας γης που μπορεί να εκμεταλλευτεί ο κάθε ιδιώτης.
Αυτή η πολιτική δεν πρόκειται να τελειώσει. Εκτός των άλλων γιατί κανείς, ούτε το ΔΝΤ, ούτε η ΕΕ, ούτε πολύ περισσότερο η κυβέρνηση δεν μπορούν να εγγυηθούν κάποιο τέλος. Αντίθετα, κάθε φορά που δεν θα πιάνεται ένας στόχος – και αυτό γίνεται σχεδόν πάντα-θα απαιτούνται κι άλλα μέτρα, ακόμα πιο σκληρά.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο να ελπίζουν στις πολιτικές της κυβέρνησης και του ΔΝΤ. Κάθε μέρα, όλο και περισσότερο αποδεικνύεται ότι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι είναι μέχρι στιγμής τα μόνα θύματα της κρίσης. Οι αγώνες σε μια σειρά χώρους το τελευταίο διάστημα αποτυπώνουν αυτή τη διάθεση. Οι συμβασιούχοι του δήμου Αθήνας που κατέλαβαν το Δημαρχείο, οι κάτοικοι της Κερατέας που εδώ και 4 μήνες αντιστέκονται στα σχέδια της κυβέρνησης και των εργολάβων, το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, οι μαθητές και οι καθηγητές που αντιδρούν στις συγχωνεύσεις των σχολείων τους είναι τα πρώτα μηνύματα των αγώνων που θα δούμε το επόμενο διάστημα.
