Tου Κωνσταντίνου Νατσάλου, βιβλιοϋπάλληλου
Σημαντική νίκη είναι για τον χώρο μας η ανάκληση απόλυσης του συναδέλφου από την ”Πρωτοπορία”.
Ο συνάδελφος είχε απολυθεί, διότι συμμετείχε στην απεργία των courrier, εξωτερικών υπαλλήλων και ντελιβεράδων που έγινε στις 13 Μάρτη και είχε καλεστεί από τη Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ). Η απεργία έγινε με αίτημα τα βαρέα ένσημα και την ενιαία ειδικότητα για τους οδηγούς δικύκλου. Όλοι εμείς που δουλεύουμε ως εξωτερικοί υπάλληλοι με το μηχανάκι στο λεκανοπέδιο της Αττικής καταλαβαίνουμε το δίκιο του αιτήματος για βαρέα ένσημα. Το αίτημα περικλείεται και στις διεκδικήσεις του Συλλόγου μας. Ο συνάδελφος από την ”Πρωτοπορία” ως εξωτερικός υπάλληλος, απέργησε, για να υποστηρίξει το δίκαιο αίτημα. Την επόμενη απολύθηκε. Ήταν μια σαφής επίθεση από την μεριά της εργοδοσίας απέναντι, όχι μόνο στον συνάδελφο, αλλά και στους υπόλοιπους συναδέλφους. Ήταν ένα μήνυμα ότι, αν διεκδικείς το δίκιο σου, θα απολυθείς.
Η απάντηση μας ήταν άμεση. Το Σάββατο 22 Μάρτη εκατό περίπου άτομα συμμετείχαμε στην διαμαρτυρία που οργάνωσε ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου και Χάρτου Αττικής μαζί με τη ΣΒΕΟΔ, έξω από την Πρωτοπορία. Εκεί αποκλείσαμε την είσοδο με πανό, μοιράζαμε προκηρύξεις στους ερχόμενους πελάτες και περαστικούς και φωνάζαμε συνθήματα ενάντια στην άδικη απόλυση του συναδέλφου.
Μετά από δυο ώρες αποκλεισμού της ”Πρωτοπορίας” και μετά από διαβουλεύσεις που προηγήθηκαν από αντιπροσώπους των δυο σωματείων με την εργοδοσία, μας ανακοινώθηκε ότι «η εταιρεία δέχεται να κάνει επαναπρόσληψη την Τετάρτη το πρωί, αρκεί να λήξει τώρα ο αποκλεισμός».
Πρόκειται για μια πολύ σημαντική νίκη! Το μήνυμα που ήθελε να περάσει η εταιρεία της γύρισε μπούμερανγκ. Κανένας εργαζόμενος δεν είναι μόνος του, υπάρχουν οι συνάδελφοι του. Όλοι μαζί, με την αλληλεγγύη και την συναδελφικότητα μας, μπορούμε να διαφυλάξουμε τις θέσεις εργασίας και να βελτιώσουμε το βιοτικό μας επίπεδο. Δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις σε συλλογικά προβλήματα.
Απολύσεις στις εκδόσεις Λιακόπουλος (ΑΣΑΝΑ ΕΠΕ)
Το ποιος είναι ο Λιακόπουλος το γνωρίζουν οι περισσότεροι (όσοι δεν τον ξέρουν δεν χάνουν και τίποτα). Αυτό που ίσως να μην είναι γνωστό, είναι ότι ο τηλε-βιβλιοπώλης των Νεφελίμ και Ελοχίμ έχει από τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις στο χώρο. Αυτό μας είπαν οι συνάδελφοι που εργάζονταν εκεί ως εξωτερικοί υπάλληλοι διανομείς. Ο Ελληναράς και μεγάλος (τεράστιος) πατριώτης αντιμετωπίζει τους Συνέλληνες (δικιά του έκφραση) εργαζόμενούς του με τον ίδιο τρόπο που τους αντιμετωπίζουν οι ομοϊδεάτες – ”συνεργοδότες” – του. Εντατικά ωράρια όπου γίνονται διανομές από «Πέραμα μέχρι Σούνιο και από Γλυφάδα μέχρι Ωρωπό» και «συνεχής έλεγχος με τηλεφωνήματα, αλλά και παρακολούθηση από κάμερες στην αποθήκη», όπως μας δήλωσαν. Η επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων συνεχίστηκε με περιορισμό στα bonus, επέκταση της εντατικοποίησης (και τηλεφωνητής και διανομέας) και αλλαγή της εργασιακής σχέσης από συμβάσεις του Ι.Κ.Α. (εξαρτημένη σχέση εργασίας) σε ΤΕΒΕ (ελεύθερος επαγγελματίας – συνεργάτης, με δελτίο παροχής υπηρεσιών). Όποιος δεν δεχτεί την αλλαγή απλά απολύεται. Συνολικά, έξι εργαζόμενοι απολύθηκαν και έπεται συνέχεια, όπως δηλώνουν οι συνάδελφοι. Την πρακτική αυτή την ακολουθούν όλο και περισσότεροι εργοδότες, για να μειώσουν το εργατικό κόστος, κάτι που είναι απαραίτητο γι αυτούς, ώστε να γίνουν πιο ανταγωνιστικές οι εταιρείες τους.
Μαζικά–ισχυρά-δημοκρατικά σωματεία
Δεν είμαστε «συνέλληνες» ούτε «όλους εμάς μας ενώνει η Ελλάς». Υπάρχουν δυο Ελλάδες. Η «Ελλάς» των πλούσιων αφεντικών, των 50 οικογενειών που ελέγχουν την οικονομία, που ζούνε στη χλιδή, που μένουνε σε περιοχές υψηλού πρασίνου, που καταστρέφουν το περιβάλλον (της «άλλης» Ελλάδας) για να αυξήσουν τα κέρδη τους, που έχουν την καλύτερη πρόσβαση στην υγεία και στην παιδεία.
Υπάρχει και η άλλη Ελλάδα, της ανεργίας, της ανασφάλιστης και ελαστικής εργασίας. Που κλέβεται, ξεφτιλίζεται και τρομοκρατείται στους χώρους εργασίας. Που της παρέχονται χαμηλού επιπέδου υπηρεσίες στην υγεία και στην παιδεία. Που δεν ξέρει τι της ξημερώνει. Η Ελλάδα που βιώνουμε όλοι στη καθημερινότητα μας.
Η πρώτη είναι αρκετά καλά οργανωμένη και εξασφαλίζει τα συμφέροντά της. Η δεύτερη, στην μεγαλύτερη της πλειοψηφία, δεν είναι.
Η απάντηση στην αυθερεσία των εργοδοτών είναι η οργάνωση. Αν χτίσουμε παντού, σωματεία μαζικά, μαχητικά και δημοκρατικά, με ουσιαστική συμμετοχή των εργαζομένων στις διαδικασίες και τις αποφάσεις, και με σαφή σχέδιο για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας, ο κάθε εργοδότης θα έβλεπε Ελοχίμ και Νεφελίμ στον ύπνο του.
