Δημοσιεύουμε κείμενο 6 συλλογικοτήτων της Θεσσαλονίκης σχετικά με την χορήγηση ιθαγενείς στον Γιώργο Μπάρχου. Ο Γ. Μπάρχου έχει ήδη καταθέσει αίτηση χάριτος όπου ζητά να αρθούν οι νομικές συνέπειες από παλιότερες ποινές του, τις οποίες έχει εκτίσει, προκειμένου να αιτηθεί την ιθαγένεια που δικαιούται.
Ο Γιώργος Μπάρχου, όπως τον ξέρουμε εδώ και χρόνια, αποτελεί για εμάς ένα φωτεινό παράδειγμα που αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι -και τα πράγματα- μπορούν να αλλάζουν. Ο Γιώργος ήρθε στην Ελλάδα το 1993 ως παλιννοστούντας ομογενής από τη Γεωργία. Από την αρχή, αντιμετώπισε τη γραφειοκρατία και τους αποκλεισμούς, μένοντας έτσι χωρίς την ελληνική ιθαγένεια που δικαιούταν. Τα επόμενα 10 χρόνια, έμπλεξε με τα ναρκωτικά και αναγκάστηκε να κάνει άσχημα πράγματα για να εξασφαλίσει τα αναγκαία χρήματα. Για τις πράξεις αυτές καταδικάστηκε και τιμωρήθηκε αυστηρά.
Στη συνέχεια όμως πέρασε συνειδητά στην απέναντι πλευρά. Πρώτα, ολοκλήρωσε με επιτυχία το πρόγραμμα απεξάρτησης του ΚΕΘΕΑ (και, από ό,τι έχουμε ακούσει, γιατί ο ίδιος δεν τα λέει, βοήθησε και δεκάδες άλλους ανθρώπους να το κάνουν). Έπειτα, ήρθε στο Σχολείο Αλληλεγγύης του «Οδυσσέα» και στην Ομάδα Μαθημάτων «Εκτός Τάξης» στο Στέκι Μεταναστών – Κοινωνικό Κέντρο για να μάθει καλύτερα ελληνικά και να ενταχθεί ομαλά στη νέα του προσπάθεια για επιβίωση. Απευθύνθηκε επίσης στο Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης για να τον βοηθήσει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας που απέκτησε στην περίοδο της χρήσης.
Όταν ήρθε όμως στους χώρους αυτούς δεν μας είπε, όπως αποδείχθηκε, όλη την αλήθεια: ο κύριος στόχος του δεν ήταν να ζητήσει τη βοήθεια των άλλων, αλλά να προσφέρει τη δική του. Έγινε γρήγορα φανερό ότι ο Γιώργος είχε αποφασίσει να επενδύσει αυτή τη φορά τις -ουκ ολίγες- ικανότητές του στο πεδίο της κοινωνικής αλληλεγγύης. Εδώ και 6 χρόνια λοιπόν αποτέλεσε όχι απλά ενεργό μέλος, αλλά στυλοβάτη του Κοινωνικού Ιατρείου Θεσσαλονίκης, του Στεκιού Μεταναστών – Κοινωνικού Κέντρου (και ειδικότερα της Κουζίνας Αλληλεγγύης που εδράζεται σε αυτό) και της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης, ενώ στήριξε όποτε χρειάστηκε και τις δραστηριότητες του «Οδυσσέα», τεσσάρων μεγάλων και αναγνωρισμένων συλλογικοτήτων της πόλης μας.
Ταυτόχρονα, συμμετέχει σε δεκάδες άλλες δράσεις αλληλεγγύης και διοργανώσεις όπως το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Συνεχίζει να δραστηριοποιείται αθόρυβα στη στήριξη νέων απεξαρτημένων ατόμων. Παρακολουθεί την πολιτική και πολιτιστική ζωή της πόλης, ενώ ο ίδιος έχει συμμετάσχει σε ντοκιμαντέρ και εκπομπές, για να προβάλλει κι από εκεί τις αξίες που υπηρετεί. Αυτή του τη δράση τη γνωρίζουν και την αναγνωρίζουν εκατοντάδες συμπολίτες μας, μέλη των παραπάνω συλλογικοτήτων και όχι μόνο, οι οποίοι, αν τους ζητηθεί, θα συνυπογράψουν ευχαρίστως αυτό το αίτημα.
Όλα αυτά τα χρόνια ωστόσο, εξαιτίας τόσο των γραφειοκρατικών αποκλεισμών, όσο και των ποινών που του έχουν επιβληθεί για τις πράξεις που έκανε όσο ήταν εξαρτημένος, ο Γιώργος παραμένει χωρίς ιθαγένεια και χωρίς χαρτιά. Δεν μπορεί έτσι ούτε να βρει μια νόμιμη δουλειά για να επιζήσει (γεγονός που δεν τον εμπόδισε ωστόσο να ξεδιπλώσει τη δράση που περιγράψαμε παραπάνω). Γνωρίζουμε βέβαια ότι, μαζί με τον Γιώργο, χιλιάδες ακόμα άνθρωποι παραμένουν χωρίς χαρτιά και καταδικάζονται στο περιθώριο και σε μια ακούσια παρανομία -αγωνιζόμαστε άλλωστε για όλους αυτούς μαζί και με το Γιώργο. Το θέμα του Γιώργου όμως μπορεί -και πρέπει- να λυθεί άμεσα: ο ίδιος έχει πρόσφατα καταθέσει αίτηση χάριτος με την οποία ζητά να αρθούν οι νομικές συνέπειες από τις παλιότερες ποινές του (τις οποίες έχει προφανώς ήδη εκτίσει), ώστε να αιτηθεί μετά την ιθαγένεια που από την αρχή δικαιούταν.
Το αίτημα του αυτό είναι τόσο νόμιμο, όσο και δίκαιο: οι παλιότερες ποινές προέρχονται όλες από πράξεις που συνδέονται με την εξάρτησή του από τα ναρκωτικά και δεν πρέπει -σύμφωνα και με τον νόμο- να τον κατατρέχουν για πάντα, τη στιγμή μάλιστα που εδώ και καιρό όχι μόνο έχει απεξαρτηθεί οριστικά, αλλά, επιπλέον, έχει αλλάξει άρδην στάση ζωής, τασσόμενος έμπρακτα με την πλευρά της κοινωνικής αλληλεγγύης και δικαιοσύνης.
Ζητούμε λοιπόν η αίτηση αυτή να γίνει αποδεκτή το συντομότερο δυνατό και να του δοθεί η ιθαγένεια που δικαιούται, ώστε να παραμείνει μαζί μας στον αγώνα για μια καλύτερη κοινωνία.
- Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
- Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης
- Κοινωνικό Κέντρο – Στέκι Μεταναστών
- Ομάδα Μαθημάτων «Εκτός Τάξης»
- Σχολείο Αλληλεγγύης «Οδυσσέας»
- Σύλλογος Αlbatros»
