Βασισμένο στο άρθρο της σύνταξης του «Ξ» (Τ 590) που κυκλοφορεί.
Σχεδόν έξι μήνες μετά την έναρξη της επίθεσης στη Γάζα από τη φονική στρατιωτική μηχανή του Ισραήλ, οι νεκροί έχουν φτάσει τους 32.000 και οι τραυματίες τους 74.000. Το Ισραήλ προετοιμάζεται για τη «μεγάλης κλίμακας» επίθεση στη Ράφα στη Νότια Γάζα, όπου έχει βρει καταφύγιο η πλειοψηφία των πάνω από 2 εκατομμυρίων κατοίκων, έχοντας εκτοπιστεί από τις επιθέσεις των τελευταίων μηνών. Μια τέτοια επίθεση θα έχει ολέθριες επιπτώσεις για τον πληθυσμό της Λωρίδας της Γάζας, που βρίσκεται πλέον στην πιο δραματική κατάσταση των τελευταίων δεκαετιών. Η πείνα έχει φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα, η ανθρωπιστική βοήθεια φτάνει στη Γάζα με το σταγονόμετρο, ενώ πλέον πεθαίνουν βρέφη λίγων ωρών ή ημερών, λόγω πολύ χαμηλού σωματικού βάρους με το οποίο γεννιούνται εξαιτίας του υποσιτισμού των μητέρων τους.
Τις τελευταίες μέρες διεξάγεται σφοδρή επίθεση στο νοσοκομείο Αλ Σίφα με εκατοντάδες νεκρούς, για τους οποίους το Ισραήλ ισχυρίζεται ότι ήταν μαχητές της Χαμάς, ενώ η ίδια το διαψεύδει. Κατά την επίθεση στο νοσοκομείο ο στρατός του Ισραήλ προχώρησε και σε εκατοντάδες συλλήψεις γιατρών, νοσηλευτών και ασθενών. Ανάμεσα στους συλληφθέντες ήταν ο δημοσιογράφος του Αλ Τζαζίρα Μαχμούτ Αλ Άουα, ο δεύτερος δημοσιογράφος του ίδιου δικτύου μέσα σε λίγες μέρες, με τον πρώτο (Ισμαήλ Αλ Γκουλ) να καταγγέλλει ότι κατά τη διάρκεια της σύλληψής του υπέστη βασανιστήρια.
Παρόμοιες είναι και οι καταγγελίες γιατρών και νοσηλευτών που είχαν συλληφθεί κατά την επίθεση στο νοσοκομείο Νάσερ και απελευθερώθηκαν μετά από μέρες ξυλοδαρμών, επιθέσεων από σκυλιά, κα. Παράλληλα συνεχίζονται οι επιθέσεις ενάντια στα πλήθη που συγκεντρώνονται για να παραλάβουν ανθρωπιστική βοήθεια και ανάμεσα στους νεκρούς βρίσκονται συχνά αυτοί που προσπαθούν να συντονίσουν τη διανομή των ειδών πρώτης ανάγκης. Στο μεταξύ στη Δυτική Όχθη, Παλαιστίνιοι αλλά και προσωπικό του ΟΗΕ δέχονται συστηματικά επιθέσεις από Ισραηλινούς εποίκους και το στρατό.
***
Η ακραία επιθετικότητα του Ισραηλινού στρατού, που δείχνει πλέον ξεκάθαρα ότι θέλει να τιμωρήσει το σύνολο του πληθυσμού της λωρίδας της Γάζας, δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί πίσω από καμιά δικαιολογία στα μάτια του πλανήτη. Ακόμη και ο στενότερος σύμμαχός του, η κυβέρνηση των ΗΠΑ, την ίδια ώρα βέβαια που προμηθεύει με όπλα και χρηματοδοτεί την ισραηλινή πολεμική μηχανή, αναγκάζεται να δείχνει δημόσια ότι παίρνει πρωτοβουλίες για τον τερματισμό της σφαγής. Σε αυτό το πλαίσιο ο Μπλίνκεν (υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ) επισκέφθηκε το Ισραήλ, σε μια προσπάθεια της αμερικανικής κυβέρνησης να πείσει τον Νετανιάχου να βρει κάποιου είδους «εναλλακτική» στη μεγάλης κλίμακας χερσαία επέμβαση στη Ράφα. Ο Νετανιάχου από την άλλη μεριά, απαντάει ότι είναι αποφασισμένος να προχωρήσει στην επιχείρηση, με ή χωρίς τη στήριξη των ΗΠΑ. Ένα κομμάτι του κατεστημένου των ΗΠΑ φοβούνται ότι το κράτος του Ισραήλ έχει ξεφύγει από τα όρια και ότι με την επιθετικότητα του μπορεί να προκαλέσει ευρύτερη ανάφλεξη στην περιοχή. Ταυτόχρονα ανησυχεί για τις επιπτώσεις που θα έχει αυτή η βαρβαρότητα στο πως βλέπουν την υπερδύναμη τόσο οι λαοί του πλανήτη όσο και οι κάτοικοι των ΗΠΑ. Για να μπορέσουν οι ιμπεριαλιστές να συνεχίζουν να ελέγχουν τον πλανήτη και να βγάζουν κέρδη, χρειάζονται ένα βασικό επίπεδο αποδοχής στη χώρα τους και στο εξωτερικό.
Χαρακτηριστικό είναι πως, αν και έχουν ήδη απορρίψει τρία ψηφίσματα που ζητούσαν την κατάπαυση του πυρός στο συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ, οι ΗΠΑ ήταν αυτή τη φορά το μέλος του οργανισμού που πήρε την πρωτοβουλία να κατεβάσει σχετικό ψήφισμα, το οποίο δεν πέρασε μετά από βέτο της Κίνας και της Ρωσίας που το κατήγγειλαν ως υποκριτικό και ανεπαρκές.
Στο εσωτερικό των ΗΠΑ φαίνεται αυτή τη στιγμή να αναπτύσσονται δυο διαφορετικές τάσεις. Η μία, αυτή της άκριτης στήριξης στο Ισραήλ οτιδήποτε κι αν κάνει. Αυτή η τάση εκφράστηκε τελευταία από τις δηλώσεις του συμβούλου του Ντόναλντ Τραμπ, Τζάρεντ Κούσνερ, σύμφωνα με τον οποίο η Γάζα αποτελεί «παραθαλάσσιο οικόπεδο» που πρέπει να «καθαριστεί» και να αξιοποιηθεί. Δεν δίστασε δε να πει ότι το Ισραήλ πρέπει «να τελειώσει τη δουλειά» στην Γάζα, μια δήλωση που δεν μπορεί να κρύψει τις ανατριχιαστικές αναλογίες με τη λογική της «τελικής λύσης» των ναζί.
Από την άλλη μεριά, οι φωνές κριτικής πληθαίνουν, ακόμα και εντός των υποστηρικτών του Ισραήλ. Στα μέσα του Μάρτη το μέλος του κόμματος των Δημοκρατικών και επικεφαλής της Γερουσίας Τσακ Σούμερ, δήλωσε ότι το Ισραήλ χρειάζεται άμεσα εκλογές και ότι κινδυνεύει «να μετατραπεί σε παρία», αν συνεχίσει να κυβερνάται από τον Νετανιάχου.
Συνολικά στο «δυτικό μέτωπο», οι φωνές κριτικής και προβληματισμού απέναντι στην επιθετικότητα και τους πολέμους αυξάνονται, καθώς όλο και περισσότεροι εκπρόσωποι του κατανοούν ότι το μπλοκ που εκπροσωπούν έχει σοβαρούς αντιπάλους και δεν μπορεί να επιλέγει τον δρόμο της σύγκρουσης παντού και πάντα. Απαντώντας στην πρόσφατη πρόταση του Μακρόν να σταλούν ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα στην Ουκρανία, ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας Ντομινίκ Ντε Βιλπέν, δήλωσε:
«…Σε κάθε περίπτωση, η διπλωματία μας δεν έχει κάνει αυτό που θα έπρεπε για να απομονώσει τη Ρωσία. Αν η Ρωσία ήταν απομονωμένη θα το ξέραμε… Νομίζω, παρεμπιπτόντως, ότι εμείς είμαστε πιο απομονωμένοι, δυστυχώς, από τη Ρωσία…
…αυτό είναι που καθιστά την κατάσταση στην Ουκρανία πραγματικό κίνδυνο και είναι επίσης αυτό που καθιστά την ισραηλινή πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα στη Γάζα πραγματικό κίνδυνο (επειδή αυτή η λογική της ανεξέλεγκτης βίας βρίσκει εφαρμογή και στην κατάσταση στη Γάζα)».
***
Στο μεταξύ οι κινητοποιήσεις που απαιτούν την άμεση κατάπαυση του πυρός συνεχίζονται σε ολόκληρο τον κόσμο. Στις ΗΠΑ, διαδηλώσεις οργανώθηκαν ακόμη και μπροστά στον Λευκό Οίκο κατά τη διάρκεια της ομιλίας του Μπάιντεν για την «Κατάσταση του Έθνους». Για άλλη μια φορά στο Λονδίνο πραγματοποιήθηκε κινητοποίηση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που απαίτησαν τον τερματισμό της επίθεσης ενάντια στους Παλαιστίνιους. Ανάμεσα στα πιο μαχητικά στρώματα που συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις είναι οι Εβραίοι που ζουν εκτός Ισραήλ (κυρίως στις ΗΠΑ και την Ευρώπη) και που εδώ και μήνες απαιτούν εκεχειρία και σεβασμό των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων, με κεντρικό σύνθημα το «Όχι στο όνομά μας». Ιδιαίτερα σημαντικές είναι και οι κινητοποιήσεις στο εσωτερικό του Ισραήλ, οι οποίες αντιμετωπίζονται με άγρια καταστολή και συλλήψεις.
Όμως τους τελευταίους μήνες η αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό έχει εκφραστεί και με πιο πρακτικές μορφές δράσης. Τον περασμένο Νοέμβρη διαδηλωτές/τριες στο λιμάνι Τακόμα της πολιτείας της Ουάσινγκτον μπλόκαραν τον απόπλου καραβιού που θα μετέφερε πολεμικό υλικό με προορισμό το Ισραήλ. Σε παρόμοιες δράσεις προχώρησαν πρόσφατα εργαζόμενοι στο λιμάνι του Όκλαντ και στα τέλη Φλεβάρη λιμενεργάτες στην Ινδία, που αρνήθηκαν να φορτώσουν όπλα που επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν για τη συνέχιση της σφαγής στη Γάζα.
Τέτοιες δράσεις είναι απαραίτητο να συνεχιστούν και να ενταθούν. Η διεθνής αλληλεγγύη, οι μαζικές διαδηλώσεις, οι δράσεις των εργαζομένων που προσπαθούν να μπλοκάρουν την πολεμική μηχανή που ισοπεδώνει την Γάζα, όπως και οι κοινοί αγώνες με τους εργαζόμενους και τους καταπιεσμένους μέσα στο ίδιο το Ισραήλ, είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να βάλει φρένο στον εφιάλτη που βιώνει ο παλαιστινιακός λαός.
