Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από τότε που η κυβέρνηση εξήγγειλε το πάγωμα των μισθών στο δημόσιο και έκτακτα φορολογικά μέτρα για να αντιμετωπιστεί η κρίση. Και πριν κλείσει ο Μάρτης ήρθαν τα καινούρια, που πάνω κάτω θα προβλέπουν:
– Νέα αύξηση στους έμμεσους φόρους (ποτά, τσιγάρα) τα οποία είχαν αυξηθεί μόλις τον προηγούμενο Φλεβάρη.
– Ειδικοί φόροι κατανάλωσης (στο φυσικό αέριο, το κρασί και βλέπουμε)
– Εξίσωση των ορίων συνταξιοδότησης προς τα πάνω, που σημαίνει ότι 140,000 γυναίκες οι οποίες μπήκαν στην αγορά εργασίας τα τελευταία 25 χρόνια θα δουλεύουν από 5 έως 15 χρόνια περισσότερο.
– Το ξεπούλημα τηςΟΑ, του ΟΣΕ, της ΕΥΑΘ (εταιρία ύδρευσης Θεσσαλονίκης), των Ταχυμεταφορών των ΕΛΤΑ
– Νέα λιτότητα μέχρι το 2013
Και αυτός ο δρόμος δεν έχει τέλος. Η ελληνική κυβέρνηση ουσιαστικά περιμένει την Κομισιόν να της πει τι θα κάνει, μια και ο Καραμανλής δηλώνει κουρασμένος και σε κάθε ευκαιρία τα ρίχνει στην κρίση, η οποία μας πλήττει όλους.
Κάθε εξαγγελία όμως και κάθε μέτρο δείχνει ποιοι είναι αυτοί που καλούνται να πληρώσουν το μάρμαρο. Οι εργαζόμενοι, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Δεν είναι τυχαίο ότι από όλα αυτά τα μέτρα και τους φόρους αυτοί που λείπουν είναι οι μεγάλες επιχειρήσεις. Στις οποίες χαρίζονται οι ασφαλιστικές εισφορές, αθωώνονται για τις φορολογικές και λογιστικές απάτες και επίσης έχουν το ελεύθερο για απολύσεις, μειώσεις μισθών και ωραρίων κοκ.
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση ο Γιώργος Παπανδρέου ασχολείται με συναντήσεις επιχειρηματιών και βασικά περιμένει τις εκλογές. Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ δεν μπορούν να δώσουν προοπτική αγώνα στο εργατικό κίνημα και εξαγγέλλουν μόνο σποραδικά και χωρίς προετοιμασία γενικές απεργίες ουσιαστικά για την τιμή των όπλων.
Το καθήκον της οργάνωσης των αγώνων του εργατικού κινήματος, της νεολαίας, των αγροτών πέφτει στην αριστερά και κυρίως στο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος μπορεί και πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες για να προετοιμάσει την κοινωνία για τις μάχες που έρχονται.
