Με αφορμή τις εξελίξεις γύρω από την απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα, δημοσιεύουμε επικαιροποιημένο άρθρο για το ζήτημα από το τεύχος 529 της εφημερίδας Ξεκίνημα. Σήμερα, Τετάρτη 24 Φλεβάρη καλούνται συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για την πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στον Δ. Κουφοντίνα και υπέρ της ικανοποίησης των αιτημάτων του. Αθήνα: 6.30μμ πλ. Συντάγματος, Θεσ/νίκη: 5μμ Άγαλμα Βενιζέλου.
Από τις 8 Γενάρη ο Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται σε απεργία πείνας και από τις 22 Φλεβάρη σε απεργία δίψας. Η κατάστασή του είναι πλέον σε εντελώς οριακό σημείο και για την όποια εξέλιξη την ευθύνη θα φέρει ακέραια η κυβέρνηση που τον εξωθεί στο θάνατο.
Δεν πρόκειται για την υπεράσπιση ενός «κατά συρροή δολοφόνου» και ενός «τρομοκράτη» όπως έχουν καθημερινά βαλθεί να μας πιπιλίζουν τα αυτιά τα φιλοκυβερνητικά κανάλια. Πρόκειται για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων του κρατούμενου ΔΚ, τα οποία η κυβέρνηση έχει αναστείλει δημιουργώντας ένας καθεστώς εξαίρεσης, προσαρμοσμένο σήμερα στον Κουφοντίνα, αλλά έτοιμο για κάθε χρήση στο μέλλον.
Το αίτημά του είναι η μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού, όπως προβλέπει ο νόμος που η ίδια η κυβέρνηση ψήφισε μόλις το Δεκέμβρη, αλλά επί της ουσίας διαμαρτύρεται για την εκδικητική στάση του κράτους απέναντί του. Και αυτός ο αγώνας που κάνει αφορά τα απλά και κατοχυρωμένα δικαιώματά του.
***
18,5 χρόνια έχουν περάσει από την καταδίκη του σε πολλαπλή ισόβια κάθειρξη για τη δράση του ως μέλος της οργάνωσης «17 Νοέμβρη». Από τότε ζει σε ένα ιδιότυπο καθεστώς εξαίρεσης που περιλαμβάνει φωτογραφικούς νόμους και διατάξεις με στόχο τον περιορισμό ακόμα και των προβλεπόμενων από το σωφρονιστικό σύστημα δικαιωμάτων και ελευθεριών που δικαιούται.
Τελευταίο περιστατικό και αφορμή για την απεργία πείνας που ξεκίνησε ήταν η βίαιη μεταγωγή του από τις αγροτικές φυλακές Κασσαβέτειας στις φυλακές Δομοκού, αντί των φυλακών Κορυδαλλού, όπως προβλέπεται από το νόμο, με εντολή της Γενικής Γραμματέως Αντεγκληματικής Πολιτικής, Σοφίας Νικολάου.
Το γεγονός ότι είναι πολιτικές οι αποφάσεις που παίρνονται για τον τρόπο που θα εκτίσει την ποινή του αποδεικνύεται από τις αλλοπρόσαλλες «εξηγήσεις» της Σοφίας Νικολάου η οποία πότε επικαλείται υγειονομικούς λόγους για τη μεταγωγή του στον Δομοκό, πότε το γεγονός ότι οι φυλακές Κορυδαλλού αποτελούν «δικαστικές» φυλακές και άρα δεν μπορεί να επιστρέψει εκεί.
Με λίγα λόγια, η στάση της κυβέρνησης απέναντι στον ΔΚ έχει πολιτικά κίνητρα και στόχο έχει την ηθική, ψυχολογική και φυσική εξόντωση του Δ. Κουφοντίνα. Πολλά κυβερνητικά στελέχη το παραδέχονται έμμεσα καθημερινά στα κανάλια και στη Βουλή, ενώ παράλληλα επιτίθενται σε οποιονδήποτε τολμήσει να μιλήσει για δικαιώματα των κρατουμένων και του ΔΚ συγκεκριμένα.
***
Η δράση και οι απόψεις του Δημήτρη Κουφοντίνα είναι γνωστές στην ελληνική κοινωνία. Ως «Ξ» έχουμε διαχωρίσει ξανά και ξανά τη στάση μας από τις μεθόδους της ατομικής τρομοκρατίας και συγκεκριμένα από τις μεθόδους της 17Ν και του Δημήτρη Κουφοντίνα. Αυτή τη στιγμή όμως, αυτό που ζητάει ο Κουφοντίνας δεν έχει να κάνει με τίποτα άλλο παρά από την αναγνώριση των δικαιωμάτων του ως κρατούμενου. Η κυβέρνηση της ΝΔ αντιμετωπίζει τον Κουφοντίνα εκδικητικά με μόνο κριτήριο το πως θα επιδεινώσει τις συνθήκες κράτησής του.
Πλέον η κατάσταση της υγείας του είναι εντελώς οριακή, αλλά αυτό δεν φαίνεται να κλονίζει τα κυβερνητικά επιτελεία.
***
Μπροστά στην κατάφορη καταπάτηση των δικαιωμάτων του ΔΚ, στις φωτογραφικές διατάξεις και νομοθετήσεις, ένα κύμα συμπαράστασης έχει εκδηλωθεί. Για την περίπτωσή του έχει κινητοποιηθεί ο Συνήγορος του Πολίτη ο οποίος έθεσε ερωτήματα προς τη ΓΓ Αντεγκληματικής Πολιτικής Σοφία Νικολάου για το έννομο της μετακίνησης του ΔΚ στο Δομοκό.
Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου εξέδωσε ανακοίνωση όπου μιλάει για μεροληψία εις βάρος του κρατουμένου και για περιστολή των δικαιωμάτων του. Παράλληλα, δεκάδες νομικοί, πανεπιστημιακοί, διανοούμενοι έχουν εκδώσει ανακοινώσεις υποστήριξης των δικαιωμάτων του ΔΚ.
Ακόμα και μέσα από το στρατόπεδο της ΝΔ πλέον υπάρχουν φωνές που προσπαθούν να υπερασπιστούν το πιο απλό αστικό, δημοκρατικό αίτημα που είναι η εφαρμογή του νόμου. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να δούμε την τοποθέτηση της Ντόρας Μπακογιάννη ότι «ο νόμος πρέπει να ισχύει για όλους». Η κυβέρνηση Μητσοτάκη που πάντα πρόβαλε τον εαυτό της ως το απαύγασμα του «αστικού πολιτισμού» και του πραγματικού «αστικού φιλελευθερισμού» αποδεικνύει ότι δεν διστάζει να πετάξει στα σκουπίδια ακόμα τους νόμους που η ίδια έχει φτιάξει προκειμένου να εκδικηθεί τον ΔΚ καταδικάζοντάς τον σε θάνατο.
Τα αιτήματα του ΔΚ και ο αγώνας που κάνει βάζοντας μπροστά το σώμα του είναι δίκαιος. Δεν πρόκειται για έναν αγώνα υπέρ ή κατά της ατομικής τρομοκρατίας, όπως προσπαθούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να πει η κυβέρνηση της ΝΔ και τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Αλλά ένας αγώνας για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των κρατούμενων, ένας αγώνας ενάντια στην εκδικητική μανία της κυβέρνησης, ένας αγώνας ενάντια σε κάθε καθεστώς εξαίρεσης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
