Του Νικόλαου Ναγκούλη
Θα σταθώ αντάξιος, θα σταθώ ειλικρινής απέναντι στον εαυτό μου. Φόρεσα τη στολή μου σήμερα και κατέβηκα να υπερασπιστώ την Πατρίδα απέναντι στους εχθρούς. Στους εχθρούς που απειλούν με φόβο. Φόρεσα τη σάρισα για να τρυπήσω τους προδότες. Σήμερα νικήσαμε.
Σήμερα νικήσαμε, καταφέραμε, το αποδείξαμε: είμαστε θύματα. Το κράτος, τα ΜΑΤ, τα δακρυγόνα. Αυτοί μας λένε φασίστες. Όλοι τους είναι ίδιοι. Σήμερα αποδείξαμε πως είχαμε δίκιο: είναι όλοι τους προδότες. Σήμερα το αποδείξαμε: απειλείται η Πίστη μας. Ο δικέφαλος αετός έμεινε δίχως κεφάλι. Γελάω μόνος. Ξυπνάτε αδέρφια, μας θέλουν κοιμισμένους. Μαζί με τα αδέρφια μας θα παλέψουμε, μαζί με αυτούς που κρατάνε δικές μας σημαίες και βάζουν το Σταυρό μπροστά στη μάχη.
Με κοιτάζω στον καθρέφτη, κατάφερα να μην με αναγνωρίσω και χάρηκα γι’ αυτό. Θα σταθώ ειλικρινής απέναντι στον εαυτό μου. Σήμερα ήμουν Μεγάλος και απείλησα την εξουσία τους. Θα έρθει ο Βασιλιάς μας και θα πολεμήσει τους προδότες, και εγώ έτοιμος στέκομαι με τα όπλα μου να τον υπηρετήσω. Θα με κοιτάζει η γυναίκα μου και θα θαυμάζει πόσο μεγάλος είμαι. Θα με προσέξει ξανά (πως θα μπορεί να μην με προσέξει άλλωστε). Θα μιλάει στη μάνα και τις φίλες της με καμάρι για εμένα. Ο γιός μου θα καμαρώσει τον πατέρα του. Εγώ τον μεγάλωσα τον αλήτη! εγώ τον φιλούσα στην κούνια του και αυτός τώρα με φτύνει.
Με κοιτάζω στον καθρέφτη. Φλέγεται η ψυχή μου με ανυπομονησία. Γαμιέσαι Τσίπρα! Μου στερείς τα όνειρά μου. Κι εσείς με τις γραβάτες, προδότες, Ευρωπαίοι. Να δείτε τι λεφτά θα βγάζω εγώ, γιατί είμαι άξιος, και το σύστημα μου στέρησε την ευκαιρία. Οι αριστεροί τα λέτε αυτά και μετά προδίδετε την Πατρίδα, υποκριτές. Εγώ δουλεύω μέχρι το βράδυ για να ταΐσω τα παιδιά μου. Τεμπέληδες! Εντάξει δεν είστε όλοι υποκριτές. Μα οι περισσότεροι. Έχετε τα λεφτά σας, και είστε υλιστές. Υλισμός είναι η πίστη στα λεφτά, τι όχι; Ο Κωστής βέβαια είναι καλό παιδί και ψηφίζει ΚΚΕ… Ο καημένος. Εντάξει, θα φροντίσω να μην τον πειράξουμε, αν και τα θέλει και τα παθαίνει.
Τεμπέληδες! Ο άνθρωπος πρέπει να είναι δυνατός! θα σταθώ ειλικρινής απέναντι στον εαυτό μου. Σήμερα ανατέλλει ο υπεράνθρωπος. Όσοι δεν μας αντέχουν θα εξολοθρεύονται. Όσοι δεν δουλεύουν, θα τιμωρούνται. Οι Ελληναράδες με τους καφέδες και τα δικαιώματα και τις πορείες και τα βιβλία τους και τα οχτάωρα, μες στην τεμπελιά. Πως θα ανθίσει η οικονομία; τρώνε τα λεφτά και μετά μας φταίει η Μέρκελ. Καλά μας κάνουνε. Αν κάναμε αυτό που μας λέγανε τώρα δεν θα ήμασταν εδώ. Με τον Παπαδόπουλο γιατί είχαμε ανάπτυξη δηλαδή; Μετά μας φταίνε οι Κινέζοι που μας παίρνουν τα λιμάνια. Οι Κινέζοι είναι εργατικοί. Εγώ δεν είμαι ρατσιστής! Εντάξει δεν είναι και τίμιοι, μην είμαστε υποκριτές. Ο Έλληνας έχει το κούτελο καθαρό.
Τι όμορφη περικεφαλαία! Με αυτές θα πήγαιναν στη μάχη! με αυτές πολέμησαν τους Πέρσες, τους Βαρβάρους. Με αυτές θα πολέμησε και ο Αριστοτέλης και ο μαθητή του ο Πλάτωνας. Μόνο ο Χριστός δεν πολέμησε. Του είπα του παπα-Γιώργη: δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σταυρώθηκε ο Χριστός και δεν πολέμησε τους Ρωμαίους! Να φτιάξει κράτος και να πάρει το σπαθί στα χέρια του να καθαρίσει τους απίστους. Καμιά φορά λες και ο Θεός μας ξεχνάει, λες και δεν υπάρχει. Μα τι λέω, ποιος ευλόγησε τα όπλα για να νικήσουμε τους Τουρκαλάδες; Είμαστε μικροί στο χάρτη, μα δείτε πόσο δυνατοί! και τα αεροπλάνα μας, οι γενναίοι πιλότοι, πετάνε στα σύννεφα και αγναντεύουν τα νησιά! και φυλάνε την Πατρίδα. Θα ήθελα να κατάγομαι από ένα νησί, να πηγαίνω τα παιδιά μου και να βλέπουμε λίγη θάλασσα το καλοκαίρι, αλλά πληρώνουμε το δάνειο. Και τώρα μας παίρνουν και το σπίτι. Θα πάρω εκδίκηση.
Θα πάρω εκδίκηση. Θα υψώσω το δόρυ μου και θα τρυπήσω το κρέας τους. Θα την κάψω τη Βουλή τους, τις επιδοτήσεις τους και τα όνειρά τους να διαφεντεύουν. Θα χτίσουμε ξανά την Ελλάδα και θα κυματίζει ψηλά η σημαία η Ελληνική. Δυο χρόνια έκανα θητεία. Θα πάμε στο μέτωπο, θα νικήσουμε τους εχθρούς μας και θα λειτουργήσουμε στην Αγιά Σοφιά. Θα δώσω τη ζωή μου, θα κάνω ό,τι χρειαστεί. Ο πόλεμος είναι ζόρικο πράγμα. Θα κάνω ό,τι μου πεις γιατί εσύ θα ξέρεις. Σήμερα, θα τα αλλάξουμε όλα. Θα πάμε στη μάχη με τα παλικάρια μας, τους γενναίους φαντάρους. Τα νιάτα δεν φοβούνται το αίμα και όταν βλέπω Τούρκο νιώθω νέος και εγώ ξανά. Με κοιτάζω στον καθρέφτη. Κουράστηκα, δεν είμαι θύμα εγώ και παίρνω τις ευθύνες που μου αναλογούν. Δεν φταίω σε τίποτα! Τ’ ακους; Κοιτάω τον καθρέφτη και γεμίζω ελπίδα. Θα έδινα τα πάντα για να μπορώ να ονειρεύομαι και πάλι. Σήμερα, είμαι μεγάλος ξανά.
