Μπορεί πριν δύο μήνες η Ν. Αφρική να φιλοξένησε το πιο επικερδές για την FIFA Μουντιάλ, να ξοδεύτηκαν αμύθητα ποσά σε εγκαταστάσεις που είναι αδύνατο να συντηρηθούν όμως η αλαζονεία του κεφαλαίου και των πολιτικών που το εκπροσωπούν δεν έχει όρια. Η κυβέρνηση ξόδεψε δισεκατομμύρια στο Μουντιάλ γνωρίζοντας πως θα χρειαστεί να κάνει περικοπές στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων για να το χρηματοδοτήσει. Τώρα αρνείται να ικανοποιήσει τα αιτήματα τους για αυξήσεις κατά 8,6% και θέσπιση επιδόματος στέγασης ύψους 1000 Ραντ (107 ευρώ).
Οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν στις αρχές Αυγούστου με μια 24ωρη απεργία στην οποία συμμετείχαν πάνω από 1 εκ. δημόσιοι υπάλληλοι, προειδοποιώντας την κυβέρνηση πως αν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματα μέσα στις επόμενες δύο ημέρες θα κηρυχθεί απεργία διαρκείας. Η πρόταση της κυβέρνησης ήταν 7% αύξηση μισθών και 630 Ραντ επίδομα. Η αγανάκτηση των εργαζομένων ήταν πολύ μεγάλη και δεν επέτρεψε στα συνδικάτα να συνθηκολογήσουν. Η πίεση που δέχτηκε η ηγεσία του COSATU -η μεγαλύτερη εργατική συνομοσπονδία της χώρας- την ανάγκασε στις 18/8 να καλέσει απεργία διαρκείας, η οποία συνεχίζεται μέχρι και την στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο.
Οι διαδηλώσεις συγκέντρωσαν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους. Η οργή των απεργών επικεντρωνόταν στον Υπουργό Δημόσιου Τομέα, Richard Baloyi ο οποίος υπέγραψε την πρόταση της κυβέρνησης, στον Πρόεδρο της χώρας, Jacob Zuma που αφενός απείλησε τους απεργούς με μαζικές απολύσεις και αφετέρου έκρινε την απεργία παράνομη και τέλος στον Υπουργό Υγείας που δήλωσε πως οι εργαζόμενοι των νοσοκομείων που απεργούν είναι δολοφόνοι. Όσο οι μέρες κυλούσαν και όσο η κυβέρνηση παρέμενε αμετακίνητη τόσο η συνείδηση άλλαζε. Έτσι, ενώ στο ξεκίνημα των κινητοποιήσεων ένα δημοφιλές σύνθημα ήταν το “Viva ANC” (Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσσο, το κυβερνών κόμμα) στην συνέχεια αυτά άλλαξαν σε “The ANC is the enemy” (το ANC είναι ο εχθρός).
Η ηγεσία του COSATU σε καμία περίπτωση δεν ήθελε να έρθει σε τέτοια ρήξη με το ANC καθώς το COSATU, το ANC και το Κ.Κ. Ν. Αφρικής είναι μέλη της Τριμερούς Συμμαχίας από την περίοδο της πτώσης του Απαρτχάιντ. Δυο χρόνια πριν, ο νυν Πρόεδρος, Jacob Zuma, θεωρούνταν ένας σύγχρονος «μεσσίας» από τις ηγεσίες των συνδικάτων. Το COSATU ευχαρίστως θα δεχόταν την πρόταση της κυβέρνησης για 7% αυξήσεις και 630 Ραντ επίδομα. Αυτό όμως που τους ανάγκασε να καλέσουν την απεργία διαρκείας ήταν η αγανάκτηση των εργαζομένων που δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα, που βρέθηκαν μπροστά στις συκοφαντίες της κυβέρνησης και που αντιμετώπισαν την καταστολή στις διαδηλώσεις τους (χρησιμοποιήθηκαν ακόμα και πλαστικές σφαίρες).
Τα επιχειρήματα «δεν υπάρχουν λεφτά» και «για όλα φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι» δεν αποτελούν ελληνική πρωτοτυπία. Ωστόσο, κανείς δεν μιλά για το ποιος ευθύνεται για τις 1 εκ. θέσεις εργασίας που έχουν χαθεί από το 2008, ούτε πως μόλις το 40% των ενήλικων εργάζονται και το 70% των εργαζομένων παίρνει μισθό λιγότερο από 2.500 Ραντ (340 δολάρια) τον μήνα. Κανείς επίσης δεν μιλάει για την ακρίβεια που εξανεμίζει το εισόδημα των εργαζομένων. Και φυσικά, κανείς δεν αναφέρεται στην μείωση του ποσοστού φορολογίας των κερδών των επιχειρήσεων από 45% σε 28%. Για όλα αυτά όμως οι εργαζόμενοι δεν έχουν καμία ευθύνη. Ευθύνη έχουν μόνο οι αποτυχημένες νεοφιλελεύθερες πολιτικές και η απληστία του κεφαλαίου.
Οι θέσεις του Δημοκρατικού Σοσιαλιστικού Κινήματος
Το Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κίνημα – DSM, είναι αδερφή οργάνωση του Ξεκινήματος στην Ν. Αφρική. Καθ’ όλη την διάρκεια των απεργιών και των διαδηλώσεων βρέθηκε μαζί με τους εργαζόμενους και έθεσε τα παρακάτω σημεία σαν σημεία πάλης: την συνέχιση των απεργιακών κινητοποιήσεων, την οργάνωση επιτροπών υποστήριξης των δημοσίων υπαλλήλων, την αποχώρηση του COSATU από την Τριμερή Συμμαχία και τέλος την ανάγκη για την δημιουργία ενός εργατικού κόμματος που θα παλεύει για τους εργαζόμενους και για τον σοσιαλισμό.
*Διαβάστε (στα αγγλικά) προκήρυξη του DSM για την απεργία εδώ
