Προκήρυξη του “Ξ”
Συνάδελφοι,
Την Τρίτη 24 Ιανουαρίου έγινε στο ξενοδοχείο Κάραβελ η γενική συνέλευση της ΕΣΗΕΑ. Ήταν η πρώτη γενική συνέλευση εδώ και δεκαετίες και πέτυχε την απαιτούμενη απαρτία ενάντια σε όλους όσους δεν είχαν εμπιστοσύνη ότι ο κλάδος μας θα ανταποκρινόταν στο σάλπισμα που απαιτούν οι καιροί. Η συνέλευση έγινε σε μαχητικό κλίμα αντίστασης στην επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι, με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα το ΑΛΤΕΡ, τη δημόσια τηλεόραση και την Ελευθεροτυπία.
Όλοι πια ξέρουμε! Ξέρουμε για τα ψέματα που μας τάιζαν για δεκαετίες. Ξέρουμε ότι η επίθεση δεν έχει τέλος. Ξέρουμε ότι με τις πολιτικές τους θα διαλύσουν τα πάντα. Ξέρουμε ότι όλα αυτά γίνονται για να πάρουν οι τραπεζίτες-δανειστές-τοκογλύφοι, ξένοι και Έλληνες, τα λεφτά τους.
Γι’ αυτό η συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων μας απαιτεί:
- την υπογραφή αξιοπρεπούς συλλογικής σύμβασης εργασίας, χωρίς καμία μείωση μισθών και διασφάλιση όλων των θεσμικών δικαιωμάτων μας,
- το σταμάτημα των απολύσεων και την προστασία των ανέργων συναδέλφων μας,
- την προστασία των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων και ταμείων,
- τη συνολική ανατροπή των πολιτικών της κυβέρνησης των τραπεζιτών και της Τρόικας.
Πώς θα τα πετύχουμε αυτά; Με ένα καλά μεθοδευμένο απεργιακό αγώνα διάρκειας και σε συντονισμό με τους αγώνες της υπόλοιπης κοινωνίας. Όλη η εμπειρία, όλων των κλάδων, της προηγούμενης περιόδου, έδειξε ότι δεν μπορεί κανένας κλάδος να νικήσει από μόνος του με το να καλεί κάθε τόσο μερικές 24ωρες ή 48ωρες απεργίες. Γι’ αυτό χρειάζεται ένα σχέδιο απεργιακό που να παραλύσει τα ΜΜΕ για βδομάδες – ένα σχέδιο επαναλαμβανόμενων και κυλιόμενων 48ωρων απεργιών.
Η πρώτη μεγάλη μάχη που έχουμε μπροστά μας είναι σήμερα Δευτέρα και αύριο Τρίτη, καθώς καλούμαστε να ψηφίσουμε ένα μαχητικό πλαίσιο για κινητοποιήσεις όπως αυτό που κατατέθηκε από ένα μεγάλο αριθμό συναδέλφων (16 συνολικά συνδικαλιστών – πρόταση Α’ στο σάιτ της ΕΣΗΕΑ) που εκπροσωπούν ένα μεγάλο φάσμα οργανώσεων και παρατάξεων της Αριστεράς και το οποίο προτείνει «… απεργιακό αγώνα διαρκείας, σε συντονισμό με όλες τις Ενώσεις του Τύπου» που «να απευθύνεται σε όλη την κοινωνία, καλύπτοντας το κενό ενημέρωσης με εναλλακτικά μέσα – διαδίκτυο, ραδιόφωνο, εφημερίδα, ακόμη και τηλεόραση».
Με δεδομένο ότι η μάχη για την υπερψήφιση αυτής της πρότασης δεν είναι καθόλου εύκολη, πρέπει να κινητοποιήσουμε όλες μας τις δυνάμεις ενάντια στην αντίθετη πρόταση (που δέχεται απ’ την αρχή μειώσεις μισθών – πρόταση Γ’ στο σάιτ της ΕΣΗΕΑ). Ένα ερώτημα όμως που απαιτεί απάντηση είναι το ακόλουθο: γιατί το ΚΚΕ/ΠΑΜΕ κατεβάζει δικό του ξεχωριστό πλαίσιο, το οποίο δεν προτείνει τίποτα πιο μαχητικό από το πλαίσιο της υπόλοιπης αριστεράς; Δεν βλέπει τον κίνδυνο να υπάρξει διάσπαση της ψήφου και τελικά καμία πρόταση να μην πάρει το 50%+1 που απαιτείται; Κι ότι κάτι τέτοιο θα αποτελούσε ουρανοκατέβατο δώρο στους εργοδότες; Δεν έχει βγάλει κανένα συμπέρασμα από το γεγονός ότι με αυτή ακριβώς τη στάση τον Σεπτέμβρη που πέρασε, βοήθησε τη ΔΑΠ να πάρει την πλειοψηφία στις φοιτητικές συνελεύσεις κι έτσι να κλείσει το κίνημα των καταλήψεων που τόσο πολύ είχε ανάγκη όχι μόνο ο αγώνας της Παιδείας αλλά όλη η κοινωνία;
Πρέπει λοιπόν να στηρίξουμε την Α’ πρόταση (http://www.esiea.gr/gr/2arxeio/2012/01/68.htm) των 16 συνδικαλιστών συναδέλφων μας. Την ίδια στιγμή χρειάζεται:
- να προχωρήσουμε στο δρόμο που χάραξαν οι συνάδελφοι στο ΑΛΤΕΡ και την Ελευθεροτυπία, συνδυάζοντας τις απεργίες με καταλήψεις των εργασιακών μας χώρων,
- να επιδιώξουμε ανοιχτά και τολμηρά το συντονισμό με άλλους κλάδους των εργαζομένων που μπορούν να μπουν σε αντίστοιχες απεργιακές κινητοποιήσεις διαρκείας,
- να κάνουμε τα πρώτα βήματα για μια εναλλακτική ενημέρωση, αξιοποιώντας τα υπό κατάληψη ΜΜΕ, μια ενημέρωση με γνώμονα τις ανάγκες, τις αγωνίες και τα συμφέροντα της κοινωνίας. Γιατί, στο τέλος-τέλος, χρειάζεται να απαντηθεί ένα καίριο ερώτημα: από που ως πού και με ποια λογική νοείται το πολύτιμο αγαθό της πληροφόρησης να είναι στα χέρια μερικών ιδιωτών –εφοπλιστών, τραπεζιτών, εργολάβων ή απλά εκδοτών– διαμορφώνοντας την «κοινή γνώμη» της κοινωνίας με βάση τα δικά τους συμφέροντα και σε βάρος, πάντα, της αλήθειας και της αντικειμενικότητας;
Εμπρός λοιπόν για έναν μεγάλο απεργιακό αγώνα, που θα λυγίσει την αδιαλλαξία των μεγαλοεκδοτών, της κυβέρνησης και των εταίρων της. Έναν αγώνα που θα μπορεί να μας οδηγήσει στην νίκη και θα αποτελέσει έναυσμα αντεπίθεσης για ολόκληρη την κοινωνία.
