Του Ανδρέα Παγιάτσου

Τις προηγούμενες βδομάδες ομάδα αναρχικών μοίρασε προκήρυξη σε φοιτητικούς χώρους με ευθεία επίθεση ενάντια στο Ξεκίνημα. Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί σχολιασμό των βασικών ζητημάτων που θέτουν. Στη συνέχεια του σχολίου μας δημοσιεύουμε αυτούσιο και το κείμενο των αναρχικών το οποίο έχει τίτλο "Απάντηση σε ψεύδη και συκοφαντίες" και υπογράφεται "Μπάχαλοι ενάντια στη συκοφάντηση".

Το σχόλιο του Ξ στην προκήρυξη που μοίρασε ομάδα αναρχικών

Δεν έχουμε διάθεση να μπούμε σε διάλογο μαζί με τη συγκεκριμένη ομάδα αναρχικών (ή "μπάχαλων" όπως τους αρέσει να υπογράφουν), αφού αυτό που βασικά κάνει το κείμενο τους είναι να επιβεβαιώνει αυτά για τα οποία τους κάνουμε κριτική. Οι θέσεις μας είναι διαφορετικές, όπως ήταν πάντα ανάμεσα στους μαρξιστές και τους αναρχικούς, και στόχος αυτού του σχολίου δεν είναι να επαναλάβει τις διαφορετικές μας προσεγγίσεις είτε στα ζητήματα της θεωρίας, είτε στα ζητήματα των μορφών πάλης. Όμως έχουμε υποχρέωση να απαντήσουμε σε κάποια σημεία για να αποκαταστήσουμε μια σειρά από αλήθειες, αφού το κείμενο τους, όσο κι αν τιτλοφορείται "απάντηση σε ψεύδη και συκοφαντίες" κάθε άλλο παρά ανταποκρίνεται στον τίτλο του.

Οι προτάσεις μας στο κίνημα

Το πιο σημαντικό σημείο στο οποίο θέλουμε να σταθούμε, βρίσκεται προς το τέλος της προκήρυξής τους και αφορά τη στάση του Ξ. απέναντι στο φοιτητικό κίνημα.

Υποστηρίζουν ότι δήθεν το Ξ πρότεινε σταμάτημα του αγώνα των φοιτητών την περίοδο Γενάρη και Φλεβάρη. Είμαστε υποχρεωμένοι να τους καταγγείλουμε για συνειδητό ψέμα και λασπολογία. Το Ξ ποτέ δεν πήρε τέτοια θέση! Τους προκαλούμε, γι’ αυτό, να παρουσιάσουν το υλικό στο οποίο το Ξ διατυπώνει τέτοια θέση!

Σε πλήρη αντίθεση μ’ αυτά που γράφουν, η θέση του Ξ ήταν για μαχητική κλιμάκωση των κινητοποιήσεων σαν προϋπόθεση για τη νίκη, και στα πλαίσια αυτά η σύνδεση του φοιτητικού κινήματος με το εργατικό κίνημα και τις τοπικές κοινωνίες, για το χτίσιμο του πανεκπαιδευτικού μετώπου και την πίεση στις συνδικαλιστικές ηγεσίες για το κάλεσμα γενικής απεργίας. Αυτές οι θέσεις εκφράζονται με σαφήνεια σε δεκάδες διαφορετικές προκηρύξεις του Ξ ή εντύπων και παρατάξεων στις οποίες ανήκουν μέλη του Ξ.

Το Ξ ήταν υπέρ της συνέχισης των κινητοποιήσεων, σε όλη τη διάρκεια των κινητοποιήσεων από το Γενάρη και μετά. Ακόμα και όταν η μεγάλη πλειοψηφία των αριστερών κινήσεων/οργανώσεων ακόμα και μέσα στα ΕΑΑΚ είχε φτάσει στο συμπέρασμα ότι δεν μπορούσαν να προτείνουν συνέχιση των καταλήψεων και μετά το Πάσχα, επειδή ο νόμος είχε περάσει και υπήρχε κούραση στον κόσμο, το Ξ υποστήριζε συνέχιση με ευέλικτες μορφές, δηλ. όπου ήταν δυνατό 5μερες καταλήψεις, αλλού λιγότερες μέρες, σε συνδυασμό με πορείες, κλπ, και επιδιώκοντας πάντα τη σύνδεση με το εργατικό κίνημα.

Όλα τα σχετικά κείμενα είναι στο σάιτ του Ξ (βλέπε, χαρακτηριστικά, https://xekinima.org/news/displayNeolea.php?tbl=neolea&id=192), και οι αναρχικοί "αποκαταστάτες της αλήθειας" μπορούσαν να τα δουν αν είχαν τη διάθεση να ασχοληθούν πραγματικά με την αλήθεια.

Για τις εκλογές, τις συνεργασίες, τον "εισοδισμό" κλπ…

Οι "μπάχαλοι" έχουν "ανακαλύψει την Αμερική" κατακεραυνώνοντας το Ξ για τη στάση του σε εκλογές που έγιναν πριν από… 14 χρόνια! Καταγγέλλουν επίσης σαν καιροσκοπισμό τη συνεργασία μελών του Ξ στο φοιτητικό χώρο με άλλες παρατάξεις της Αριστεράς, (αλλού ΕΑΑΚ, αλλού ΑΡΕΝ, ακόμα και ΠΚΣ σε κάποιες περιπτώσεις). Επιχειρούν δε να μας δώσουν μαθήματα για τον πραγματικό "εισοδισμό" όπως τον εννοούσε ο Τρότσκι (στο μεσοπόλεμο). Δυο λόγια σαν απάντηση χρειάζονται.

Για το ΠΑΣΟΚ της δεκ. του ’70…

Από την ιστορία του το Ξ δεν έχει τίποτε να κρύψει. Στην πρώτη του ιστορική περίοδο το Ξ έχτισε τις πρώτες του δυνάμεις παλεύοντας μέσα από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, όταν αυτό ήταν αριστερό και συσπείρωνε μαζικά ταξικούς μαχητές. Αυτό το ξέρουν όλοι όσοι έχουν γνώση του χώρου της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Κι ότι τότε ψήφιζε και ΠΑΣΟΚ, ασφαλώς είναι αλήθεια.

Εδώ και 16 ακριβώς χρόνια το Ξ έκανε μια στροφή, εγκαταλείποντας κάθε σχέση με το χώρο του ΠΑΣΟΚ και παρεμβαίνοντας σαν ανεξάρτητη οργάνωση στο κίνημα, με δημόσια διακηρυγμένο στόχο το χτίσιμο μιας νέας αριστεράς, επαναστατικής. Για τους μπάχαλους, βέβαια, τα ζητήματα τακτικής, οι διαφορετικές αντικειμενικές συνθήκες, η συνείδηση των μαζών και ο τρόπος με την οποία οι επαναστάτες θα την προσεγγίσουν, είναι ψιλά γράμματα.

Οι θέσεις του Ξ, με την έννοια των αρχών και των στρατηγικών επιδιώξεων, ήταν βέβαια πάντα οι ίδιες. Αυτό αποφεύγουν να το αναφέρουν οι αναρχικοί μας. Όπως αποφεύγουν κάτι άλλο, πιο σημαντικό: η θέση των αναρχικών είναι γενικά ενάντια στις εκλογές, κι ενάντια στη συμμετοχή σ’ αυτές, πάντα και παντού. Γιατί δεν λένε τη θέση τους; Στη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών το Ξ καλεί σε ψήφο στα κόμματα της αριστεράς. Αυτό δεν τους ενοχλεί;

Για τον εισοδισμό

Σε ότι αφορά στον "εισοδισμό" (στο ΠΑΣΟΚ sστις δεκαετίες του ’70 και του ’80) δε, δεν είναι κάπως αστείο να προσπαθούν να μας εξηγήσουν τις πραγματικές θέσεις του Τρότσκι, αυτοί οι φανατικοί αντιτροτσκιστές;

Τους πληροφορούμε πάντως πως ο "εισοδισμός" όπως τον περιέγραψε ο Τρότσκι στη δεκαετία του ’30 δεν έχει καμία σχέση με αυτό που αυτοί νομίζουν, δεν ήταν καθόλου μια κρυφή, μυστική, πρακτορική ταχτική. Αντίθετα, ήταν ανοιχτή, ευέλικτη και δημόσια.

Έτσι και στην περίοδο των δεκαετιών του ’70 και του ’80 το Ξ διατηρώντας πάντα την ανεξαρτησία της οργάνωσής του παρέμβαινε στον ευρύτερο χώρο του ΠαΣοΚ, έκανε ανοιχτή και σκληρή κριτική στο ΠαΣοΚ, καλούσε σε αγώνα ενάντια σε όλη την ηγεσία του και εξηγούσε ότι η Σοσιαλδημοκρατία είναι αναπόφευκτο να προδώσει σε μια επόμενη φάση το κίνημα και τους αγωνιστές του. Αυτή την περίοδο το Ξ έκανε ταυτόχρονα και παρέμβαση στο χώρο του ΚΚΕ καθώς και ανεξάρτητη μετωπική παρέμβαση στο χώρο της νεολαίας. Όλα αυτά μπορεί να φαντάζουν αρκετά σύνθετα αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο από προσαρμογή της τακτικής στις συγκεκριμένες συνθήκες εκείνης της περιόδου.

Για τις συνεργασίες με ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ, κλπ

Το κείμενο των αναρχικών κατακεραυνώνει το Ξ για καιροσκοπισμό ("…οι συγκεκριμένοι είναι πάντα όπου φυσάει ο άνεμος") επειδή αλλού συνεργάζεται με τα ΕΑΑΚ αλλού με την ΑΡΕΝ κι αλλού με την ΠΚΣ (αναφέρουν την Πάτρα).

Το Ξ δεν εκφράζεται πλήρως ούτε από το χώρο των ΕΑΑΚ (ή του ΜΕΡΑ) ούτε από το χώρο της ΑΡΕΝ (ή του ΣΥΡΙΖΑ), παρά τις συνεργασίες που συχνά αναπτύσσει με αυτούς τους χώρους. Και γι’ αυτό, δεν μπορεί να ταυτιστεί μαζί τους, δεν μπορεί να ενταχθεί σε μια κοινή πορεία με κανένα από τους δύο σχηματισμούς..

Το Ξ έχει επανειλημμένα εκφράσει την άποψή του υπέρ της πλατιάς συνεργασίας της Αριστεράς, στη βάση συγκεκριμένων προτάσεων/προγράμματος (σοσιαλιστικού). Όσο αυτό (η πλατύτερη συνεργασία της Αριστεράς) δεν γίνεται πραγματικότητα, το Ξ υποχρεωτικά θα εξετάζει την κάθε συνεργασία που κάνει, συγκεκριμένα, ανά περίοδο, ανά πόλη ανά χώρο κοκ. Κάτω από κάποιες συνθήκες θα συνεργάζεται με παρατάξεις των ΕΑΑΚ, στις σχολές και, κάτω από άλλες, με παρατάξεις της ΑΡΕΝ, διατηρώντας πάντα και την κριτική του απέναντι σε αυτούς τους χώρους και τις θέσεις του. Η συνεργασία δεν γίνεται σε βάρος των θέσεών μας, το Ξ δεν νερώνει τις απόψεις του και δεν εγκαταλείπει τις αρχές του για χάρη συνεργασιών.

Σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμα, όταν άτομα από το χώρο της ΠΚΣ ενταχθούν στο Ξ, (τους ενημερώνουμε πως αυτό δεν έγινε μόνο στην Πάτρα) το Ξ θεωρεί πως αυτοί οι αγωνιστές μπορεί να συνεχίσουν να συνεργάζονται με το σχήμα από το οποίο έχουν προέλθει, δηλαδή την ΠΚΣ, για ένα χρονικό διάστημα, τουλάχιστο. (Και πάντα βέβαια στη βάση συγκεκριμένων πολιτικών θέσεων/προτάσεων – αυτών του Ξ).

Αυτή είναι η ερμηνεία των συνεργασιών του Ξ με άλλες δυνάμεις. Έχει να κάνει με απλή λογική κι όχι με το που φυσάει ο άνεμος. (Το πρόβλημα έχει μάλλον να κάνει με τη σχέση ανάμεσα στην "απλή λογική" και τους "μπάχαλους").

Οι μπάχαλοι "εκφραστές" του κινήματος..

Τέλος, μας κατακεραυνώνουν ότι δεν είναι 50 αλλά εκατοντάδες κι ότι έχουν τη συναίνεση της πλειοψηφίας.

Αν κάποιο από τα μέλη του "Ξ" έγραψε κάπου ότι ο αριθμός των κουκουλοφόρων είναι 50, το έκανε σχηματικά. Τυπικά μιλώντας, αυτό είναι λάθος, αφού οι αναρχικοί /μπάχαλοι ή όπως θέλουν να ονομάζονται είναι στην πραγματικότητα, όσοι οι ίδιοι καυχιούνται, δηλαδή μερικές εκατοντάδες (ο μεγαλύτερος αριθμός που έχουμε δει να χρησιμοποιούν για τον εαυτό τους είναι 400).

Το μαζικό κίνημα, από την άλλη, τους πληροφορούμε, είναι εκατοντάδες χιλιάδες. Και στις μεγάλες του στιγμές είναι εκατομμύρια. Αυτές τις εκατοντάδες χιλιάδες και τα εκατομμύρια, οι αναρχικοί αυτοί όχι μόνο δεν σέβονται, αλλά χλευάζουν. Ποτέ δεν ρωτούν, ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τις δημοκρατικά εκφρασμένες θέσεις του!

Εδώ μας απαντούν πως δεκάδες συνελεύσεις πήραν αποφάσεις υπέρ των δικών τους θέσεων.

Ποιες αλήθεια είναι αυτές οι δεκάδες γενικές συνελεύσεις, στις οποίες αναφέρονται και οι οποίες υποτίθεται υποστηρίζουν τις αναρχικές μεθόδους; Σε ποιες γενικές συνελεύσεις μπήκε με σαφήνεια η πρόταση να κατέβουν όλοι με καλυμμένα πρόσωπα και μολότοφ για να συγκρουστούν με τα ΜΑΤ;

Οι εκατοντάδες των γενικών συνελεύσεων ψήφιζαν τα πλαίσια που κατέβαιναν από τις δυνάμεις της αριστεράς. Και μάλιστα το κίνημα του Γενάρη – Φλεβάρη στηρίχτηκε στο γεγονός πως το σύνολο περίπου της αριστεράς (από την ΠΚΣ, στην ΕΑΑΚ, στα ΔΑΡΑΣ, στην υπόλοιπη εξωκοινοβουλευτική αριστερά) ξεπέρασε για ένα διάστημα τις ανόητες αντιπαραθέσεις και κατέβηκε με κοινά πλαίσια. Πως ξαφνικά έγιναν αυτά τα πλαίσια φιλοαναρχικά;

Η βασική ερώτηση την οποία οι "μπάχαλοι" αποφεύγουν, είναι: είναι διατεθειμένοι οι μπάχαλοι να αποδεχτούν τις αποφάσεις γενικών συνελεύσεων αν διαφωνούν με αυτές;

Τι θέλουν να πουν με τις αναφορές σε "δεκάδες συνελεύσεις"; Ότι οι αναρχικοί είναι διατεθειμένοι να μπουν στις διαδικασίες του κινήματος και να σεβαστούν τις αποφάσεις της πλειοψηφίας; Όχι βέβαια! Αν οι συγκεκριμένοι αναρχικοί – μπάχαλοι έχουν πραγματικά γνώση των αναρχικών ιδεών, θα έπρεπε να ξέρουν πως ο αναρχικός αρνείται να δεσμευτεί από τις αποφάσεις της πλειοψηφίας, αν δεν συμφωνεί μαζί τους κι αυτό σαν θέση αρχής!

Κουκούλες

Τα μαζικά κινήματα δεν έχουν σχέση με καλυμμένα πρόσωπα. Κανένα μεγάλο κίνημα καμιά μεγάλη επανάσταση πουθενά, δεν χρειάστηκε κουκούλες γιατί η δύναμή του ήταν στη μαζικότητά του.

Έτσι ήταν το Πολυτεχνείο, το ’73. Έτσι ήταν οι αγώνες της δεκαετίας του ’70 που έχτισαν το συνδικαλιστικό και το φοιτητικό κίνημα, που είχε διαλύσει η χούντα. Έτσι ήταν οι ηρωικοί αγώνες των "Προβληματικών Επιχειρήσεων" της δεκαετίας του 80. Χωρίς κουκούλες ήταν οι εργάτες της ΕΑΣ (οδηγοί αστικών λεωφορείων) για 3 μήνες στους δρόμους, οι εξεγερμένοι εργάτες της Πειραϊκής Πατραϊκής στην Πάτρα, στις αρχές της δεκαετίας του 90… Το ίδιο οι αγρότες, οι καθηγητές αλλά και οι μαθητές στις σκληρές μάχες του τέλους της δεκαετίας του ’90. Και πιο πρόσφατα τα μεγάλα κινήματα ενάντια στο ασφαλιστικό (2001), ενάντια στον πόλεμο (2003) κλπ.

Διεθνώς, καμία από τις πρόσφατες μεγάλες λαϊκές εξεγέρσεις των λαών της Λατινικής Αμερικής τα τελευταία χρόνια, στην Αργεντινή, τη Βολιβία, το Εκουαδόρ, κλπ, δεν χρειάστηκαν κουκούλες… για να μην πάμε πίσω σε μεγάλες εργατικές επαναστάσεις, όπως την ρώσικη, την ισπανική, και τόσες άλλες.

Τα παρισινά προάστια και ο αγώνας ενάντια στον CPE

Για να δικαιολογήσουν τη χρήση των κουκούλων οι "μπάχαλοι" αναφέρονται στην εξέγερση των νεαρών μεταναστών δεύτερης γενιάς στα προάστια του Παρισιού. Γιατί όμως δεν επιλέγουν να αναφερθούν στο κίνημα που ανάτρεψε τον νόμο πρώτης πρόσληψης (CPE);

Το κίνημα ενάντια στον CPE δεν φόραγε κουκούλες. Αυτό το κίνημα νίκησε, έχοντας αναγκάσει τα συνδικάτα να καλέσουν γενικές απεργίες και κατεβάζοντας διαδηλώσεις 3 εκατομμυρίων. Και η νίκη του ήταν μεγάλη με πανευρωπαϊκή διάσταση!

Η εξέγερση στα γκέτο, δεν νίκησε. Ήταν μια έκρηξη, στην οποία η αριστερά είναι αλληλέγγυα, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως οι μαρξιστές πρέπει να υιοθετήσουν άκριτα τις μορφές πάλης στις οποίες κατέφυγαν πολλοί από τους αγανακτισμένους νέους των γκέτο (που φόραγαν κουκούλες): το κάψιμο χιλιάδων αυτοκινήτων η καταστροφή της μικρής περιουσίας του μέσου γάλλου εργαζόμενου, όσο κι αν ήταν κατανοητά λόγω της ωμής καταπίεσης των μεταναστών β’ γενιάς, ήταν λαθεμένα γιατί απομόνωναν τους νέους των γκέτο από την πλειοψηφία των γάλλων εργαζομένων και της γαλλικής κοινωνίας και τελικά συμβάλλανε στην ενίσχυση του Σαρκοζί (τότε υπουργού εσωτερικών, τώρα προέδρου) οδηγώντας την εξέγερση σε αδιέξοδο.

Παλαιστίνιοι…

Αναφέρονται επίσης στους Παλαιστίνιους και τους Ζαπατίστας.

Σ’ ότι αφορά τους Παλαιστίνιους, είναι άξιο απορίας πως οι "μπάχαλοι" δεν βλέπουν πως οι μάζες των νεολαίων που συγκρούονται με τον ισραηλινό στρατό, και αντιμετωπίζουν τα τανκς με πέτρες δεν φοράνε κουκούλες. Οι μάζες που συμμετέχουν στην ιντιφάντα, τη μαζική εξέγερση των παλαιστινιακών μαζών, δεν φοράνε κουκούλες.

Αυτοί που φοράνε τις κουκούλες είναι οπλοφόροι (κάποιοι – όχι όλοι) της Φατάχ και της Χαμάς. Η Φατάχ και η Χαμάς, αποτελούν τη σημερινή παλαιστινιακή αρχή – είναι δηλαδή οι εκπρόσωποι του κράτους το οποίο τόσο πολύ μισούν οι αναρχικοί (οι αναρχικοί είναι ενάντια σε κάθε μορφή κράτους). Πως έγιναν ξαφνικά οι οπλοφόροι της Φατάχ και της Χαμάς πρότυπό των αναρχικών;

Ακόμα κι αν τα παραβλέψουμε το ποιοι είναι αυτοί που σήμερα φοράνε τις κουκούλες, γενικά μιλώντας το να πορεύεται ένας ένοπλος παλαιστίνιος μαχητής με κουκούλα, σε μια διαδήλωση, διεκδικώντας τα πιο στοιχειώδη ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα, στην Δυτική Όχθη ή την Γάζα που βρίσκονται υπό την κατοχή του ισραηλινού στρατού, ο οποίος απλά φωτογραφίζει και μετά δολοφονεί, είναι αν μη τι άλλο, κατανοητό! Τι σχέση όμως έχει αυτό με τον αναρχικό που πορεύεται στην Αθήνα;

…και Ζαπατίστας

Για τους Ζαπατίστας. Κι εδώ να διορθώσουμε κάτι: δεν φοράνε όλοι οι Ζαπατίστας κουκούλες. Ο αντάρτικος στρατός των Ζ. καθώς και οι ιθαγενείς αγρότες που τους στηρίζουν, δεν φορούν κουκούλες. Κουκούλες φοράνε μόνο ο Μάρκος και οι άλλοι "κομαντάντε" – δηλαδή οι επικεφαλής αυτού του κινήματος.

Και γιατί φοράνε; Η εξήγηση που οι ίδιοι δίνουν είναι πως δεν θέλουν να αναπτυχθεί "προσωπολατρεία" – δεν θέλουν δηλαδή να γίνει ο Μάρκος κάτι σαν τον Τσε, ας πούμε. Αν είναι σωστή ή λάθος, αυτή η αντίληψη, είναι θέμα προς συζήτηση. Πάντως η αντίληψη των "μπάχαλων" για την κουκούλα δεν είναι η αντίληψη του Μάρκος και των άλλων ηγετών των Ζαπατίστας γι αυτήν.

Ξανά όμως τίθεται ένα ερωτηματικό, για το πόσο εύκολα, και στο τέλος-τέλος, γιατί, οι αναρχικοί θέλουν τόσο πολύ να ταυτιστούν με τους Ζαπατίστας. Αφού οι τελευταίοι είχαν επιχειρήσει μετατραπούν σε νόμιμο κόμμα και να μπουν σε κανονικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες, αφού έκαναν διαπραγματεύσεις με το μεξικανικό κράτος με το οποίο κατέληξαν σε ένα συμβιβασμό να τους αφήσει (το κράτος) ήσυχους στην περιοχή τους, την (μικρή και απομονωμένη) Τσιάπας, κι αυτοί με τη σειρά τους να μην ενοχλούν και πολύ (γι΄ αυτό και οι Ζαπατίστας δεν ακούγονται και πολύ τελευταία..) αφού αυτή είναι η πρόσφατη ιστορία των Ζαπατίστας, λοιπόν, πώς οι αναρχικοί επιμένουν να τους παρουσιάζουν σαν πρότυπο (και ειδικά τις κουκούλες που χρησιμοποιούν οι ηγετικοί Ζαπατίστες);

Αντάρτικα/ενοπλα μαζικά κινήματα

Η αναφορά στους παλαιστίνιους και τους Ζαπατίστας αποτελεί αναφορά σε αντάρτικα / ένοπλα μαζικά κινήματα, της μια ή της άλλης μορφής. Απέναντι σε αυτά τα κινήματα το Ξ έχει στο παρελθόν ασκήσει σοβαρή κριτική, και στην ηγεσία των Παλαιστινίων ειδικά την Φατάχ (η οποία έχει ξεπουλήσει τον αγώνα των παλαιστινιακών μαζών) και στον Μάρκος και τους Ζαπατίστες. Οι αναρχικοί φαίνεται να μην έχουν λέξη να πουν γι’ αυτά, αντίθετα τουςπαρουσιάζουν σαν πρότυπα.

Το ουσιαστικότερο ζήτημα όμως είναι άλλο και οι αναρχικοί μας βέβαια το προσπερνούν σαν να μην υπάρχει. Και είναι ένα τεράστιο ζήτημα: και οι παλαιστινιακές οργανώσεις και οι Ζαπατίστας εκπροσωπούν μαζικά κινήματα, εκπροσωπούν λαούς ή ένα μεγάλο τμήμα τους. Εκπροσωπούν λαϊκές εξεγέρσεις. Οι αναρχικοί τι εκπροσωπούν;

Εκτός ορίων…

Όλα τα πιο πάνω λίγο ενδιαφέρουν βέβαια τον αναρχικό-μπάχαλο. Βασικά θεωρεί την δική του προσωπική "επανάσταση" σαν επανάσταση της κοινωνίας… νομίζει πως τα πράγματα είναι τόσο απλά και τόσο εύκολα όσο το να πετάς μια μολότοφ…

Δίπλα από κάθε μεγάλο κίνημα θα υπάρχουν πάντα οι μικρές ομάδες που δεν θα έχουν καμία σχέση ούτε με τις αποφάσεις αυτών των κινημάτων ούτε με κάποιο σχέδιο για το πώς αυτά τα κινήματα θα νικήσουν. Από τα μαζικά κινήματα δεν μπορούν να δουν τίποτα – το μόνο που βλέπουν είναι το δικό τους "ρόλο"… Το χειρότερο είναι πως αν και όταν τα μαζικά κινήματα καταφέρουν να νικήσουν, αυτοί οι "μπάχαλοι" έχουν το θράσος να νομίζουν πως αυτοί το οδηγήσανε στη νίκη.

Βέβαια όποιος διαφωνεί μαζί τους είναι ένας συκοφάντης… Έτσι και οι "δικοί" μας μπάχαλοι, κατηγορούν το Ξ για συκοφαντία, και βγάζουν προκήρυξη ενάντια στη "στην λάσπη και το ψέμα" για να αποκαταστήσουν την αλήθεια… Και το κάνουν καταγγέλλοντας, το Ξ ότι χρησιμοποιεί τις ίδιες μεθόδους με τον Γκαίμπελς! Τον, "υπουργό διαφώτισης και προπαγάνδας" της Ναζιστικής Γερμανίας…!!

Φοβεροί δεν είναι; Τέτοια αποκατάσταση της αλήθειας, τόση αντικειμενικότητα, τόση σοβαρότητα… πραγματικά μας εκπλήττει! Συγχαρητήρια κύριοι!

_______________

η προκήρυξη των αναρχικών:

Απάντηση σε ψεύδη και συκοφαντίες

Τα γκρουπούσκουλα του Ξεκινήματος στο 5° τεύχος του εντύπου "Παιδεία Μάχης" παραθέτουν κείμενο-μνημείο ψέματος και διαστρέβλωσης. Πάνω στο λιβελογράφημά τους έχουμε να πούμε μερικά πράγματα. Πρώτα από όλα ψεύδονται συνειδητά για τις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων. Δεκάδες συνελεύσεις κερδίθηκαν με πλαίσια που πρότειναν ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ – ΚΑΤΑΛΗΨΈΙΣ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ. Ενώ υπήρξαν και σχολές όπως τα ΕΜΜΕ όπου είχαν μια πολύ ξεκάθαρη στάση πάνω στο ζήτημα των συγκρούσεων. Ξέρουμε ότι αυτό μπορεί να στεναχωρεί τους Ξεκινηματίες αλλά τι να γίνει; Επίσης μπορεί να τους στεναχωρεί πως πολλές συγκρούσεις όπως η 8 Ιουνίου και η 8 Μάρτη δεν πραγματοποιήθηκαν από "50 κουκουλοφόρους" αλλά από εκατοντάδες κόσμου, όπως μπορούν να "αγνοούν" την ξεκάθαρη συναίνεση από την πλειοψηφία των παρευρισκόμενων στις πορείες, φοιτητών η οποία εκφραζόταν είτε με χειροκροτήματα και συνθήματα επιδοκιμασίας για τις σπασμένες κάμερες είτε φωνάζοντας : ”βάλτε φωτιά κάψτε καλά όλα τα νομοσχέδια το σύνταγμα και την βουλή και την κυβέρνηση αυτή", "μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι", "είμαστε οι Ούννοι του Μάη και του Ιούνη" είτε ανοίγοντας τις αλυσίδες για να καλύψουν τους συγκρουόμενους, είτε "βρίζοντας" κάθε φορά που δεν πραγματοποιούνταν το "πέσιμο" στην βουλή.

‘Από τη στιγμή που το κίνημα πάρει μια τέτοια απόφαση δε φοβάται και δεν έχει να κρύψει τίποτα και από κανένα. Άρα η λογική της κουκούλας είναι εκτός των όρων του μαζικού κινήματος"

Άλλο ένα ψέμα που εκτοξεύεται ανερυθρίαστα από το συγκεκριμένο κείμενο. Είναι γνωστό πως η στοιχειώδης αυτοπροστασία απέναντι στην κρατική καταστολή με την κάλυψη του προσώπου με κουκούλες είναι χαρακτηριστικό πολλών "μαζικών κινημάτων".

Μπορούμε να δώσουμε πολλά παραδείγματα κινημάτων και αγώνων και μάλιστα …πολύ "μαζικότερων" όπως οι εξεγερμένοι των γαλλικών γκέτο, οι εξεγερμένοι τη Αργεντινής το 2001, οι Ζαπατίστας, οι παλαιστίνιοι αγωνιστές, που κάλυπταν τα πρόσωπά τους.

Επίσης κανείς δεν υποστήριξε πως το να καταστραφούν μερικά ΑΤΜ συνιστά κατάλυση του αστικού κράτους. Όπως κατάλυση του αστικού κράτους δεν συνιστά ούτε και μια πορεία 30.000 ατόμων. Οι συγκρούσεις που εξελίχθηκαν στις πορείες του Ιούνη όσο-και στις" 17 Γενάρη, 22 Φεβρουαρίου και 8 Μάρτη καθώς και οι επιθέσεις που πραγματοποιήθηκαν σε άλλες φοιτητικές πορείες, μπορεί "να μην έριξαν το κράτος" αλλά σίγουρα δεν αφορούν μερικές σπασμένες βιτρίνες. Πραγματοποιήθηκαν γενικευμένες συγκρούσεις γύρω από το Πολυτεχνείο επί ώρες, η Βουλή πολιορκήθηκε στην κυριολεξία, καταστράφηκαν 10άδες κάμερες παρακολούθησης τραπεζών και όχι μόνο, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη καταστράφηκαν πάνω από 20 κάμερες του ε4ί, καταστράφηκαν πάνω από 10 οχήματα Διπλωματικών Σωμάτων, εταιρειών σεκιούριτυ, και βουλευτών, όλες οι τράπεζες στην Συγγρού "ανακαινίστηκαν", οδοφράγματα σηκώθηκαν, οι Ματάδες στελνόντουσαν ανά δεκάδες στο 401…

Στις 8 Μάρτη μάλιστα η κατάσταση λίγο έλειψε να ξεφύγει από κάθε έλεγχο μυρίζοντας ’91, τότε που το νομοσχέδιο αποσύρθηκε από την κυκλοφορία λόγω των γενικευμένων συγκρούσεων στο κέντρο της Αθήνας… Όσο για το "επιχείρημα" που προβάλλεται πως δίνεται πάτημα στα ΜΜΕ να συκοφαντούν τι να πει κανείς; Δεν έχουμε αυταπάτες για τον ρόλο των ΜΜΕ. Κάθε αγώνας που στρέφεται ενάντια στην κυριαρχία δεν μπορεί παρά να συκοφαντείται. Ενώ οι 2 πορείες μετά την 17 Γενάρη στις οποίες δεν άνοιξε μύτη ήταν μαζικότατες δεν παρουσιάστηκαν ούτε ως 3° θέμα από τα δελτία ειδήσεων. Οι συγκρούσεις όμως δεν είναι η μοναδική έκφραση αγώνα που συκοφαντείται. Τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ δεν είχαν κανένα πρόβλημα να κρώζουν τις φοιτητικές πορείες γιατί "κλείνουν τους δρόμους και δεν μπορεί να μετακινηθεί ο πολίτης" ενώ "το εμπορικό κέντρο της πόλης παθαίνει τεράστια ζημιά από το κυκλοφοριακό μπλακ άουτ", και επίσης "οι φοιτητές χάνουν τις εξεταστικές τους γιατί κάποιες μειοψηφίες κλείνουν τις σχολές". Συνεπώς το θέμα δεν είναι το πως θα παρουσιάσουν τα μήντια της κυριαρχίας μια κατάσταση. Γιατί αν προεκτείναμε αυτήν την συλλογιστική δεν θάπρεπε να κάναμε και πολλά…

Αλλά η συκοφαντία συνεχίζεται. ‘ "Γιατί σε πορείες αναρχικών δεν γίνονται μπάχαλα, αφού αυτό πιστεύουν ότι πάντα πρέπει να γίνεται (και γίνονται στις πλάτες του φοιτητικού κινήματος);

Είναι βέβαιο πως οι του Ξεκινήματος έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τον Γκαίμπελς. Ένα ψέμα όσο χοντροκομμένο και αν είναι δεν θα σβηστεί εντελώς και σε περίπτωση έλλειψης επιχειρημάτων πρέπει να χρησιμοποιείται. Ας τους ενημερώσουμε λοιπόν πως έχοντας πολύμορφη δράση, οι αναρχικοί δεν κάνουν "μόνο μπάχαλα". Αντίθετα συμμετέχουν στους κοινωνικούς αγώνες με εκδηλώσεις, με δυναμικά και πολυάριθμα μπλοκ, και ενίοτε και με συγκρούσεις. Ενώ είναι πολλές οι περιπτώσεις που επιλέγεται η αυτόνομη βίαιη δράση όπως το 2003 στη Θεσσαλονίκη, στην αναρχική αντιφασιστική πορεία στις 19 Μάη του 2004, στις συγκρούσεις στο Μοναστηράκι ενάντια στην ολυμπιάδα, η πολλάκις μετατροπή του πολυτεχνείου σε πεδίο μάχης, οι δεκάδες εμπρησμοί που πραγματοποιούνται κάθε μήνα. Αυτά τα λίγα ως απάντηση στις συκοφαντίες τους. Όσο για τις πλάτες του φοιτητικού κινήματος; Όπως ειπώθηκε και πριν στις συγκρούσεις συμμετείχαν 100άδες φοιτητές που σίγουρα δεν ήταν αναρχικοί και η συναίνεση πολλών ακόμα ήταν κάτι παραπάνω από εμφανείς…

”Κατ αρχήν- πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι δεν είναι όλοι οι αναρχικοί μπάχαλοι. Αλλά αυτοί που δεν είναι και σέβονται την δημοκρατία του κινήματος πρέπει επιτέλους να καταδικάσουν τη δράση των μπάχαλων και να μην κάνουν την πάπια”. Όσο για την προσπάθεια τους να διαχωρίσουν τους αναρχικούς σε "καλά" και "κακά παιδιά"; Ας κάνουν όρεξη…

Επίσης θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε μερικά πράγματα που τους βολεύει να τα "ξεχνάνε". Η "μεγαλύτερη φοιτητική πορεία των τελευταίων δεκαετιών με περισσότερα από 30.000 άτομα" δηλαδή η πορεία της 8ης Μάρτη, έγινε αρκετό καιρό μετά τις προτροπές των ξεκινημάτων για "λήξη".

Μπορεί να μην τους βολεύει να θυμούνται αλλά εμείς θυμόμαστε πως ήδη πριν την πορεία με τους πυροβολισμούς στο υπουργείο Αιγαίου κριτίκαραν για την προσωρινή μειωμένη προσέλευση του κόσμου στις πορείες λέγοντας πως "αυτά είναι τα αποτελέσματα 1 χρόνου καταλήψεων" και πως ο κόσμος "δεν τραβάει άλλο κάθε εβδομάδα πορεία". Φυσικά αυτό δεν τους εμπόδισε να πανηγυρίζουν για την πορεία αυτή – που αν είχε επικρατήσει η γνώμη τους οι καταλήψεις θα πρεπε να χαν λήξει- και ποιος ξέρει; ίσως να πανηγύριζαν και για τη γραμμή τους…Αλλά δεν μας κάνει εντύπωση.

Οι συγκεκριμένοι είναι πάντα όπου φυσάει ο άνεμος. Παλιότερα συνεργαζόντουσαν με την ΠΚΣ στην Πάτρα ενώ σήμερα δεν έχουν πρόβλημα να κατεβαίνουν στις μισές σχολές με τα ΕΑΑΚ στις άλλες μισές με την Αριστερή Ενότητα -και σε μερικές άλλες μόνοι τους υπό το όνομα "Ματσέτα"…Και φυσικά η επαναστατική τους γραμμή δεν τους εμπόδισε – το ’93 να δώσουν "κριτική ψήφο" στο ΠΑΣΟΚ ούτε και να κάνουν "εισοδισμό" στο συγκεκριμένο κόμμα (διαστρέφοντας και την έννοια της ούτως ή άλλως πρακτορικής πρακτικής του εισοδισμού, αφού ως εισοδισμός οριζόταν η εισχώρηση στα Κομουνιστικά Κόμματα τροτσκιστών χωρίς να γίνουν αντιληπτοί ώστε να φέρουν τις θέσεις τους όσο πιο κοντά γινόταν στις θέσεις τις τετάρτης Διεθνούς (είπατε κάτι για μυστικότητα και προβοκάτσια;) ενώ οι ίδιοι στην πραγματικότητα δεν μπήκαν καθόλου χωρίς να γίνουν αντιληπτοί και μάλλον δεν είχαν σκοπό να φέρουν το Πασόκ πιο κοντά στην 4 Διεθνή…).

Απέναντι στην λάσπη και το ψέμα απαντάμε εντείνοντας την δράση μας για την όξυνση του κοινωνικοταξικού πολέμου. Αγώνας με όλα τα μέσα για την κοινωνική απελευθέρωση!

***

"παρόλες τις συκοφαντίες αυτές τα πρόσωπα με τις κουκούλες γινόντουσαν ολοένα και περισσότερα" Σ Κατσαρός

ΜΠΑΧΑΛΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΗ