Της Σύνταξης
Δύο εκατομμύρια φτωχοί. Πάνω από 500.000 άνεργοι. Με τους χαμηλότερους μισθούς και ημερομίσθια στην ΕΕ των 15. Με έλλειμμα προϋπολογισμού 5.3% και δημόσιο χρέος στο 112.1% του ΑΕΠ. Η «ισχυρή Ελλάδα» του Κ.Σημίτη αλλά και της ΝΔ όταν μπαίναμε στην ΟΝΕ, κατέρρευσε σαν τραπουλόχαρτο στις γειτονιές του Περάματος, στα ερημωμένα χωριά της υπαίθρου, στην ανεργούπολη της Νάουσας, στα ΑΕΙ και ΤΕΙ που κλείνουν γιατί δεν έχουν να πληρώσουν τους συμβασιούχους εκπαιδευτικούς, στα Δωδεκάνησα και στο Β.Αιγαίο που ακόμα περιμένουν το καράβι… Και όταν όλα αυτά συμβαίνουν σε εποχές που η ελληνική οικονομία, στα χαρτιά, αναπτυσσόταν με τους μεγαλύτερους ρυθμούς στην ΕΕ ( 4.1%) και έπαιρνε 26.5 δις. ευρώ από το Γ΄ ΚΠΣ, τι θα συμβεί τα επόμενα χρόνια που οι προβλέψεις όλων των οικονομικών επιτελείων μιλούν για μείωση του ρυθμού της ανάπτυξης στο μισό (3.9% είναι ο στόχος της κυβέρνησης για φέτος, 2.3% κατά μέσο όρο εκτιμά η Κομισιόν από το 2007 – 2020).
Η απάντηση δεν είναι δύσκολη, αν αναλογιστεί κανείς την οικονομική στασιμότητα του ευρωπαϊκού καπιταλισμού που επιβάλλει ακόμα και στις πιο ισχυρές του χώρες – όπως τη Γερμανία – λιτότητα, μαζικέςαπολύσεις και το μεγαλύτερο χτύπημα του κράτους πρόνοιας μετά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Σε αυτό το οικονομικό περιβάλλον, η «ήπια προσαρμογή» της ΝΔ θα σημαίνει για μια ακόμη φορά μείωση των μισθών, επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, περιορισμό των κοινωνικών δαπανών, χτύπημα στο ασφαλιστικό, διόγκωση της ανεργίας και της ακρίβειας.
Όλες οι δημοσκοπήσεις πιστοποιούν ότι ναι μεν η ΝΔ παραμένει πρώτο κόμμα αλλά η δυσαρέσκεια απέναντι της αυξάνεται ραγδαία, ακόμα και μέσα στους ψηφοφόρους της. Οι διαρκείς ενδοκυβερνητικές τριβές, 9 μόλις μήνες μετά τις εκλογές, αντανακλούν την κοινωνική δυσαρέσκεια και αποκαλύπτουν τον φόβο της κυβέρνησης μπροστά στην ένταση των αγώνων.
Παρά την αντιπολίτευση-συμπολίτευση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και τη λαθεμένη πολιτική των ηγεσιών των κομμάτων της αριστεράς, οι αγώνες αναπτύσσονται και αρχίζουν να αποκτούν δυναμική.Ο Νοέμβρης ήταν γεμάτος από απεργίες και συγκεντρώσεις (οικοδόμοι, αγρότες, εργαζόμενοι σε Εμπορική και Εθνική τράπεζα, τοπικές απεργίες σε Εβρο, Νάουσα, Αγρίνιο, νησιά) ενώ ο Δεκέμβρης ξεκινάει με:
* απεργία και συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ στις 9/12
* Πανελλαδικό συλλαλητήριο φοιτητών-σπουδαστών με τη συμμετοχή μαθητών και δασκάλων και απεργία των εκπαιδευτικών ΑΕΙ – ΤΕΙ στις 10/12
* 48ωρη απεργία των εργαζομένων στην τοπική αυτοδιοίκηση (ΠΟΕ-ΟΤΑ) στις 9 και 10 /12
* 3ήμερο δράσης της ΓΣΕΕ και παναττικό συλλαλητήριο στις 15/12
* Κάθοδο και συγκέντρωση της Παναιγαιατικής επιτροπής (Β.Αιγαίο, Δωδεκάνησα, Κυκλάδες) στο υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας στις 16/12
* Απεργία των νοσοκομειακών γιατρών στις 10 και 16/12
Τέλος, υπάρχουν 2 αγώνες που συμπληρώνουν ήδη μήνες σε διάρκεια: των συμβασιούχων, που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις από το καλοκαίρι και των εργαζομένων στην ΤΡΙΚΟΛΑΝ της Νάουσας που έχουν καταλάβει το εργοστάσιο από τις 6 Οκτώβρη.
Το κίνημα των εργατών, της νεολαίας και των αγροτών δεν έχει άλλη επιλογή από τον αγώνα.
Το 2004 κλείνει με πολλές δυσκολίες για την καθημερινή ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων αλλά και την ελπίδα των αγώνων μας που δυναμώνουν. Για μια ακόμα φορά η μόνη πραγματική αντιπολίτευση στα κυβερνητικά σχέδια είμαστε εμείς. Οι από κάτω. Που δεν μας καλύπτουν οι υπάρχουσες πολιτικές και συνδικαλιστικές ηγεσίες. Είτε γιατί είναι συμβιβασμένες είτε γιατί ονειρεύονται γκούλαγκ και Στάλιν. Ξέρουμε ότι μόνο αν πάρουμε στα χέρια μας τους καθημερινούς αγώνες έχουν ελπίδες επιτυχίας, προκειμένου να μη γίνει η ζωή μας χειρότερη. Ξέρουμε επίσης ότι μέσα από μας θα βγει το καινούριο. Η νέα αριστερά. Η πολιτική εναλλακτική λύση που θα ξαναδώσει πίστη και όραμα και πάνω από όλα πραγματικά σοσιαλιστικές ιδέες.
