Στις 19 του περασμένου μήνα,
μια ομάδα αναρχικών επιτέθηκε
στα γραφεία της νεοναζιστικής οργάνωσης
“Χρυσή Αυγή”, με αποτέλεσμα
οι φασίστες να αρχίσουν να
πυροβολούν απροκάλυπτα, χρησιμοποιώντας
κυνηγετικό όπλο. Δύο
νέοι τραυματίστηκαν σοβαρά, ενώ
σε έρευνα που ακολούθησε στα
γραφεία της οργάνωσης, βρέθηκαν
6 μολότοφ έτοιμες προς χρήση.
Δε θα σταθούμε στο γεγονός
ότι για μια ακόμα φορά δεν ασκήθηκε
ποινική δίωξη εναντίον των
χρυσαυγιτών, κι ας ήταν μία από
τις πιο “δραστικές” ενέργειες που
έχουν κάνει μέχρι τώρα. Ούτε στο
ότι, ενώ τους τελευταίους μήνες η
“Χρυσή Αυγή” έχει κάνει ιδιαίτερα
αισθητή την παρουσία της, είτε με
κλασσικούς τρόπους (βλέπε μαχαιρώματα),
είτε με πρωτότυπους
(βλεπε κατασκήνωση – “αφού το
κάνουν οι αριστεροί, γιατί όχι και
μεις!”) ποτέ μα ποτέ η αστυνομία
δεν “καταφέρνει” να εντοπίσει αυτά
τα παληκάρια. Ας μην τους παρεξηγούμε,
φταίει ο Βουλγαράκης
που τους υπερ-απασχολεί, αφού
κατεβάζει και τον τελευταίο τρο-
χονόμο να φυλάει τις πορείες.
Εκεί όμως που αξίζει να σταθούμε
είναι η μέθοδος που επιλέγει
ο καθένας από μας όταν θέλει
να αντιπαρατεθεί με τους φασίστες.
Το βασικό ζήτημα είναι σε ποιους
θέλεις να απευθυνθείς. Αυτό θα καθορίσει
και τον τρόπο δράσης σου.
Όταν, για παράδειγμα, δύο περίπου
μήνες πριν οι, φασίστες θέλησαν
να κάνουν το περίφημο διεθνές
κάμπινγκ τους (ή αλλιώς hate- wave), η οργάνωσή μας πρωτοστάτησε
στις προσπάθειες ματαίωσης
του, παρακολουθώντας τις συσκέψεις
που οργάνωναν διάφοροι
φορείς σε τοπικό επίπεδο και κατεβάζοντας
ένα συγκεκριμένο πλαίσιο
δράσης (πορείες, αποκλεισμοί
δρόμων κλπ) το οποίο μπορούσε
να υλοποιηθεί αποκλειστικά με τη
συμμετοχή των κατοίκων (εργαζόμενοι
και νεολαίοι). Τελικά, το καμπινκ
ματαιώθηκε και οι ολιγάριθμοι
φασίστες κάναν μια συγκέντρωση
– παρωδία κοντα στα γραφεία
τους, στην οποία και πάλι μας βρήκαν
απέναντι τους.
Το ζήτημα σε τελική ανάλυση
είναι οτι δε μπορείς να αντιμετωπίσεις
ένα φαίνομενο όπως τους νεοναζί
και την προσπάθειά τους για
“άνοιγμα” στην κοινωνία, ένα φαινόμενο
δηλαδή με οικονομικές και
κοινωνικές βάσεις, κάνοντας ανταρτοπόλεμο
και μένοντας περιχαρακωμένος
στις γραμμές σου. Οι 2
τραυματίες από τα όπλα των φασιστών
και η αδιαφορία της κοινωνίας
για το γεγονός είναι η καλύτερη
απόδειξη για το αδιέξοδο αυτών
των μεθόδων. Το ζήτημα, η δυσκολία
και η μαγκιά για να το πούμε
και έτσι, είναι να πείσεις τα ίδια
κομμάτια της κοινωνίας στα οποία
απευθύνονται οι φασίστες (νεολαία
και εργαζόμενους). Το ουσιαστικό
κέρδος θα είναι η ίδια η κοινωνία
μαζικά να κινηθεί επιθετικά εναντίον
οργανώσεων όπως η Χρυσή Αυγή.
Άρτεμις Φύσσα
