Σχόλιο του «Ξ»
Ο Τσίπρας έχει ένα πολύ καλό χαρτί στα χέρια του, απέναντι στη ΝΔ στις επερχόμενες εκλογές, κι αυτό ονομάζεται Κυριάκος Μητσοτάκης.
Τα μέτρα που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός στις 7 Μάη είναι, βέβαια, καθαρά προεκλογικού χαρακτήρα – αυτό το ξέρει και ο τελευταίος εργαζόμενος, συνταξιούχος και μικρομεσαίος. Όμως αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι τα λαϊκά στρώματα βλέπουν θετικά αυτά τα μέτρα. Είτε πρόκειται για τη θεσμοθέτηση της 13ης σύνταξης, είτε για τη μείωση της φορολογίας στα είδη διατροφής και σίτισης, είτε για τις 120 δόσεις για την πληρωμή οφειλών στην εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία, όλα αυτά για τα λαϊκά στρώματα λειτουργούν ανακουφιστικά. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως μπορούν να ανατρέψουν το κλίμα και να κάνουν τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτη δύναμη στις εκλογές – η διαφορά με τη ΝΔ παραμένει μεγάλη και κάτι τέτοιο είναι μάλλον απίθανο να συμβεί.
Όμως ο Μητσοτάκης και το επιτελείο του φαίνεται να βάλθηκαν να κάνουν ότι περνά από ανθρώπου χέρι για να βοηθήσουν τον Τσίπρα να τα πάει καλά και τη ΝΔ να χάσει όσο περισσότερα γίνεται.
Η απάντηση της ΝΔ στις εξαγγελίες του Τσίπρα είναι ότι η ΝΔ δεν δεσμεύεται από κανένα από τα μέτρα του Τσίπρα – «τίποτε από όσα ανακοίνωσε η κυβέρνηση δεν δεσμεύει τη ΝΔ» είπε ο εκπρόσωπος τύπου Κ. Κυρανάκης. Με άλλα λόγια, η ΝΔ απειλεί να πάρει πίσω την 13η σύνταξη, τις φορομειώσεις και τις 120 δόσεις;
Στρέφουν όλη την έμφασή τους στην επίθεση ενάντια στον Πολάκη και δεν κατανοούν ότι η αθυροστομία του Πολάκη είναι δευτερεύον ζήτημα για τα λαϊκά στρώματα. Κατηγορούν τον πατέρα Τσίπρα για φιλοχουντικό – πράγμα που αποδεικνύεται ψέμα. Και, σαν επιστέγασμα στο τέλος, ο Μητσοτάκης μιλά για την 7ήμερη βδομάδα εργασίας για τους εργαζόμενους (μέσα από επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας) γιατί, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, αυτό απαιτούν οι συνθήκες και η εποχή μας. Μετά προσπαθούσε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, λέγοντας ότι εννοούσε ότι η επιχείρηση μπορεί να δουλεύει σε 7ήμερη βάση (σάμπως αυτό να είναι κάτι καινούργιο) αλλά όχι οι εργαζόμενοι…
Για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα δεν υπάρχει κανένας ενθουσιασμός στην κοινωνία. Αυτό όμως που ως ένα σημαντικό βαθμό θα λειτουργήσει στις επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις είναι το ποιος είναι «το μικρότερο κακό» για τις συνθήκες ζωής και εργασίας των εργαζομένων. Και ο Μητσοτάκης κάνει ότι μπορεί για να αποδείξει ότι είναι το «χειρότερο κακό», ότι θα χτυπήσει αλύπητα βιοτικό επίπεδο, δικαιώματα και κοινωνικές παροχές για να προσφέρει στο κεφάλαιο περισσότερα και αυξανόμενα κέρδη.
Ασφαλώς το βασικό πρόβλημα είναι άλλο: είναι η απουσία μιας πειστικής και με προοπτική πρότασης από τη μεριά της Αριστεράς. Παρά το «φιλολαϊκό προφίλ που προσπαθεί να προβάλει ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να καταψηφιστεί, γιατί έχει εγκαταλείψει τις υποσχέσεις και τις αρχές της Αριστεράς – κι έτσι γυρίζει την Αριστερά πολλά χρόνια, αν όχι δεκαετίες, πίσω. Έχει ΠΑΣΟΚοποιηθεί εντελώς: όχι μόνο εφαρμόζει τις πολιτικές που αντίστοιχα θα εφάρμοζε το ΠΑΣΟΚ αν ήταν στη θέση του, όχι μόνο η σύνθεσή του έχει αλλοιωθεί (διώχνοντας την αριστερή του βάση και «κερδίζοντας» εκατοντάδες στελέχη του ΠΑΣΟΚ) αλλά και οι σχέσεις του είναι σαφώς προσανατολισμένες στη Σοσιαλδημοκρατία (κόμματα τύπου ΠΑΣΟΚ) και σε διεθνές επίπεδο και σε τοπικό, επιδιώκοντας την λεγόμενη «πλατιά προοδευτική συμμαχία» μαζί με το ΠΑΣΟΚ το Ποτάμι και τη ΔΗΜΑΡ.
Σ’ αυτές τις συνθήκες η Αριστερά, δυστυχώς, μένει απελπιστικά καθηλωμένη. Οι ευθύνες βαρύνουν ιδιαίτερα το ΚΚΕ, που σαν το μαζικό κόμμα της Αριστεράς έχει αποτύχει παταγωδώς να δώσει διέξοδο και μένει «κολλημένο» στα τραγικά ποσοστά του 5-6%. Βαρύνουν όμως και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τη ΛΑΕ. Ένα βασικό πρόβλημα του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η «αδυναμία» τους να εμφανίσουν μια ενωτική πολιτική όχι μόνο προς τα υπόλοιπα κόμματα της Αριστεράς αλλά και προς τα κινήματα. Η ΛΑΕ από την άλλη, παρότι έχει ενωτική προσέγγιση, έχει στραφεί στον εθνικισμό («πατριωτισμό» το ονομάζει) πράγμα που την αποξενώνει από τα πιο μαχητικά και ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνίας.
Η μάχη για να κτίσουμε μια νέα, επαναστατική, Αριστερά επομένως συνεχίζεται. Μια αριστερά που από τη μια θα επιμένει σε ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό πρόγραμμα κι από την άλλη θα επιδιώκει τη συνεργασία με την υπόλοιπη Αριστερά τα μαχητικά συνδικάτα/σωματεία της βάσης και τα κοινωνικά κινήματα με στόχο ένα πλατύ μέτωπο αντίστασης στις επιθέσεις και για την αντεπίθεση του εργατικού και μαζικού κινήματος. Αυτή την περίοδο, ενόψει των εκλογών του Μάη, εμφανίζονται μια σειρά από συνεργασίες στις γραμμές της ριζοσπαστικής Αριστεράς που δείχνουν μια προοπτική για το μέλλον. Το πιο σημαντικό από αυτά τα παραδείγματα είναι η περίπτωση της «Πόλης Ανάποδα» στη Θεσσαλονίκη και η εκλογική συνεργασία της με την «Δύναμη Ανατροπής». Σ’ αυτό, και σε άλλα παρόμοια εγχειρήματα πρέπει να επενδύσουμε με στόχο να αλλάξει ριζικά ο σημερινός χάρτης της Αριστεράς.
