Του Νίκου Κανελλή
Πριν από λίγες εβδομάδες ο Αχιλλέας Μπέος ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του για δήμαρχος Βόλου, ομολογουμένως με πολλά «ταρατατζούμ» και «καραμούζες». Έκτοτε οι λεκτικές φωτοβολίδες συνεχίζονται, όμως όσο πέφτει ο κουρνιαχτός από «τα εύκολα τα λόγια τα μεγάλα» αρχίζει να φαίνεται το πραγματικό περιεχόμενο της πολιτικής του πρότασης. Ενδεικτικά θα αναφερθούμε σε δυο σημεία της πρόσφατης συνέντευξης που έδωσε στις 14/02/2014.
Για το πετσόκομμα της κρατικής χρηματοδότησης
Το πρώτο σημείο αφορά τα οικονομικά του Δήμου. Όταν ο κ. Μπέος ρωτήθηκε που θα βρει τα λεφτά για να κάνει όλα όσα υπόσχεται (μια από τις υποσχέσεις του είναι κάνει το Βόλο Μονακό…) η απάντησή του ήταν «δεν χρειάζεται να βρεθούν δημόσιοι πόροι, αφού μπορούν να γίνουν επενδύσεις»!
Τι μας λεει ο κ. Μπέος δηλαδή; Ότι δεν έχει πρόβλημα που οι κυβερνήσεις έχουν πετσοκόψει την κρατική χρηματοδότηση για τους Δήμους πάνω από 60%, ότι δεν έχει αντίρρηση που βγαίνουν σε διαθεσιμότητα και απολύονται δημοτικοί υπάλληλοι, ότι δεν διαφωνεί που κλείνουν ολόκληρες δημοτικές υπηρεσίες/ δομές γιατί όταν γίνει αυτός δήμαρχος τότε θα βρει επιχειρηματικά συμφέροντα που θα κάνουν επενδύσεις!
Ωραίο το παραμύθι περί επενδύσεων. Το ακούμε και από την κυβέρνηση, το ξανακούμε από τον κ. Μπέο. Απαντάμε εν συντομία. Τα επιχειρηματικά συμφέροντα δεν κάνουν επενδύσεις για το καλό της κοινωνίας αλλά για να βγάλουν κέρδη και υπερκέρδη. Για αυτό άλλωστε απαιτούν πλήρη ασυδοσία σε ότι αφορά την καταστροφή του περιβάλλοντος και σε ότι αφορά το ξεζούμισμα των εργαζομένων. Ο κάθε Δήμος οφείλει να λειτουργεί και να προσφέρει στους πολίτες δημόσιες υπηρεσίες και δημόσια αγαθά που οι επιχειρηματίες, φίλοι του κ. Μπέου, ούτε θέλουν ούτε πρόκειται να προσφέρουν. Η πολιτική αντίληψη «δεν χρειάζονται δημόσια χρήματα επειδή θα γίνουν επενδύσεις» στην πράξη σημαίνει «ναι» στη μνημονιακή διάλυση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και ταυτόχρονα το να δοθεί «γη και ύδωρ» στα επιχειρηματικά συμφέροντα. Αυτή είναι λοιπόν η πραγματική πολιτική άποψη του κ. Μπέου και καθόλου δεν διαφέρει από τις απαιτήσεις της Γερμανικής ελίτ, των δανειστών και του Φούχτελ τους οποίους ο κ. Μπέος υποτίθεται πως αντιμάχεται.
Ενάντια στο σύστημα…
Πάμε παρακάτω. Στην ίδια συνέντευξη ο κ. Μπέος ισχυρίζεται ότι «Αντίπαλός μου στις εκλογές είναι το σύστημα. Είναι όλοι τους κι εγώ μόνος μου». Αυτή η φράση μας θυμίζει έντονα τη Χρυσή Αυγή που κι εκείνη το έπαιζε «εναντίον όλων» και εναντίον «του συστήματος» αλλά όπως αποδεικνύεται κάθε μέρα δεν είναι τίποτα άλλο από το μαντρόσκυλο του συστήματος που δέρνει και σκοτώνει. Ο κ. Μπέος όμως όταν ρωτήθηκε από τους δημοσιογράφους για τη Χρυσή Αυγή αρνήθηκε να απαντήσει ουσιαστικά.
Ο ισχυρισμός ότι ο κ. Μπέος είναι ενάντια στο σύστημα πραγματικά προκαλεί τη νοημοσύνη και τη μνήμη μας! Η πορεία του κ. Μπέου είναι γνωστή όμως αξίζει να θυμηθούμε κάποια πράγματα. Ο Αχιλλέας Μπέος έχει υπάρξει εδώ και χρόνια παράγοντας του ελληνικού ποδοσφαίρου και ιδιοκτήτης νυχτερινών κέντρων στην Αθήνα. Τον Ιούνιο του 2008 έγινε πρόεδρος του Ολυμπιακού Βόλου και παρέμεινε στη θέση αυτή ως τον Ιούνιο του 2011 όταν συνελήφθη, μαζί με άλλους παράγοντες του ποδοσφαίρου, κατηγορούμενος για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και στημένα παιχνίδια. Προφυλακίστηκε για ένα χρόνο και βγήκε τον Ιούνιο του 2012 με καταβολή εγγύησης 300.000 ευρώ (!) και περιοριστικούς όρους[2]. Για τις κατηγορίες αυτές συνεχίζει και σήμερα να είναι υπόδικος.
Ας θυμηθούμε τώρα τους αγώνες που έδωσε ο λαός μας όλο αυτό το διάστημα. Το Δεκέμβρη του 2008 είχαμε την εξέγερση της νεολαίας μετά τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου, μια εξέγερση που συγκλόνισε και το Βόλο. Το Μάη του 2010 είχαμε τις εργατικές κινητοποιήσεις ενάντια στο πρώτο μνημόνιο. Στις αρχές του 2011 είχαμε το κίνημα «δεν πληρώνω» και για αυτές τις κινητοποιήσεις δεκάδες Βολιώτες συνεχίζουν να σέρνονται στα δικαστήρια ακόμη και σήμερα. Το καλοκαίρι του 2011 είχαμε τις πλατείες των Αγανακτισμένων που πάλεψαν ενάντια στο Μεσοπρόθεσμο σχέδιο και για την ανατροπή της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου. Παράλληλα, αυτό το διάστημα, στο Βόλο αναπτύχθηκαν πολύ σημαντικοί τοπικοί αγώνες όπως ενάντια στους ποδηλατοδρόμους – σκάνδαλο, ενάντια στην κατασκευή πάρκινγκ στην πλατεία Πανεπιστημίου, για τη διάσωση του πάρκου του Αναύρου, ενάντια στα σχέδια της Engal να εγκαταστήσουν εργοστάσιο καύσης σκουπιδιών, ενώ στον αγώνα για την επαναπρόσληψη των 3 απολυμένων της ΜΕΤΚΑ οργανώθηκαν συγκεντρώσεις, απεργίες και άλλες κινητοποιήσεις για πολλούς μήνες μέσα στο 2010.
Αλήθεια πήρε ποτέ θέση για όλα αυτά ο κ. Μπέος; Είπε ποτέ έστω και μια κουβέντα που να αφορά τη ζωή των εργαζόμενων, των άνεργων, των νέων; Η απάντηση είναι όχι! Αντίθετα όλη αυτή την περίοδο που οι εργαζόμενοι, η νεολαία και ο λαός πραγματικά πάλευαν ενάντια στο σύστημα ο κ. Μπέος ασχολούνταν με το πως θα αυξήσει τα κέρδη του μέσα από τις όποιες επιχειρηματικές δραστηριότητές του (νόμιμες ή παράνομες δεν είναι δική μας δουλειά να το πούμε).
Για αυτούς τους λόγους οι δηλώσεις του κ. Μπέου ότι είναι δήθεν ενάντια στο σύστημα αποτελούν ψέματα και μάλιστα χοντροκομμένα. Ο κ. Μπέος είναι ο ίδιος μέρος του συστήματος του κέρδους και καμία σχέση δεν έχει ούτε με τις ανάγκες, ούτε και με τα πραγματικά συμφέροντα όλων όσων υποφέρουν και εξοργίζονται από τη σαπίλα, την κρίση και τη χρεοκοπία του οικονομικό-πολιτικού συστήματος.
