«Αναζητώντας ελπίδες σε δύσκολους καιρούς» είναι ο τίτλος του άρθρου του γ.γ. της «Χρυσής Αυγής» στο φύλλο της 22ας Σεπτεμβρίου. Πράγματι, τελευταία οι καιροί φαίνονται αρκετά δύσκολοι για τη νεοφασιστική συμμορία του. Το «μεγάλο γεγονός» που προπαγάνδιζαν από τις αρχές του καλοκαιριού, η μεγάλη πανευρωπαϊκή εθνικιστική κατασκήνωση με τις χίλιες συμμετοχές από 8 χώρες της Ευρώπης, κατέληξε μια οικογενειακή συνάθροιση στις 17/9, έξω από τα γραφεία της «Χρυσής Αυγής», με περίπου 100 μέλη της ίδιας αλλά και ευρωπαίων ομοϊδεατών της (Forza Nuova-Ιταλία), που όπως και οι ίδιοι οι οικοδεσπότες τους είναι υπεύθυνοι για εμπρησμούς και επιθέσεις εναντίον μεταναστών, αριστερών νέων και αντιρατσιστών στις χώρες τους.
Την ίδια ώρα, στην Ομόνοια, η τουλάχιστον τετραπλάσια σε μέγεθος αντισυγκέντρωση, (που μάλιστα οργανώθηκε μέσα σε λίγες ώρες από την ανακοίνωση της «διαμαρτυρίας» των φασιστών), απέδειξε ότι ο εθνικισμός μπορεί να μην απαγορεύεται (και φυσικά δεν περιμένουμε να απαγορευτεί με πρωτοβουλία της συγκεκριμένης ή άλλης κυβέρνησης στα πλαίσια του καπιταλισμού), αλλά σίγουρα δεν μπορεί να γίνεται ανεκτός, όταν προκαλεί με τέτοιο τρόπο το σύνολο της κοινωνίας.
Όλο το καλοκαίρι λοιπόν οι φασίστες προπαγάνδιζαν την «φεστιβάλ μίσους», όπως το αποκαλούν, μοίραζαν υλικό, έκαναν σαφές σε όλους τους τόνους ότι τίποτα δε θα μπορούσε να τους εμποδίσει. Και σίγουρα η κυβέρνηση δεν είχε καμιά διάθεση να το κάνει, αφού όλο αυτό το διάστημα «δεν ήξερε τίποτα» και ακόμη και λίγες μέρες πριν τις ημερομηνίες της κατασκήνωσης, (στις 6/9) ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν πήρε ξεκάθαρη θέση για την απαγόρευση της νεοφασιστικής σύναξης, λέγοντας ότι «θα ενεργοποιηθεί μηχανισμός απαγόρευσης εφόσον κριθεί απαραίτητο».
Ωστόσο τα σχέδια για τη διοργάνωση του «φεστιβάλ μίσους» κάπου στην Πελοπόννησο είχαν ήδη ναυαγήσει, όχι από τις ασαφείς δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου, αλλά από την κινητοποίηση της τοπικής κοινωνίας, αφού είχε ήδη οργανωθεί τετραήμερο αντιφασιστικών εκδηλώσεων με τη συμμετοχή όλων των πολιτικών και συνδικαλιστικών φορέων της περιοχής -πλην της ΝΔ- στη Μεσσηνία από 12-15/9 με εξορμήσεις, αντιφασιστικά μαθήματα στα σχολεία, συναυλία και συγκέντρωση στο κέντρο της Καλαμάτας στις 15/9.
Τελευταία λύση για τους ευρωπαίους και εγχώριους φασίστες φάνηκε να είναι το camping INTERSTATION στη Στυλίδα, όπου η «Χρυσή Αυγή» είχε ξαναοργανώσει στο παρελθόν χωρίς την ευρωπαϊκή της παρέα αντίστοιχες (αν και όχι τόσο μεγαλεπήβολες) εκδηλώσεις. Για άλλη μια φορά τα σχέδια τους χάλασαν οι κάτοικοι της περιοχής και οι μαζικοί φορείς της Λαμίας, που σε συνεργασία με αντιρατσιστικές και αριστερές οργανώσεις πραγματοποίησαν αποκλεισμό του camping και συνέντευξη τύπου έξω από αυτό στις 15/9. Βέβαια, πριν από αυτό, εξαιτίας των έντονων αντιδράσεων της τοπικής κοινωνίας, ο ίδιος ο ιδιοκτήτης του χώρου που είχε συμφωνήσει να «φιλοξενήσει» την κατασκήνωση, αναγκάστηκε να τους επιστρέψει την προκαταβολή.
Οι έντονες αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών σε όποια περιοχή και αν επιχείρησαν να βρουν χώρο για την κατασκήνωση, δεν τους επέτρεψε να απομακρυνθούν από την Αθήνα. Όταν τελικά αποφάσισαν (στις 18/9) να πάρουν μέρος στο μνημόσυνο του Μελιγαλά, ήταν οι τοπικοί φορείς και κυρίως οι κάτοικοι της περιοχής που έκαναν ξεκάθαρο στους νεοφασίστες ότι είναι ανεπιθύμητοι, και όχι όπως μας ενημερώνει η «Χρυσή Αυγή» οι «κομματάρχες», οι «κοιλαράδες εργατοπατέρες» και οι «κρατικοδίαιτοι σύλλογοι – σφραγίδες».
Η απόπειρα προπηλακισμού της δημάρχου και δημοτικών συμβούλων από 30-40 χρυσαυγίτες ήταν η καλύτερη απόδειξη για τους πραγματικούς στόχους των νεοφασιστών και την ανάγκη οργανωμένης και μαζικής αντίδρασης για την αποτροπή των σχεδίων τους.
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι όσο συνέβαιναν όλα αυτά, οι ίδιοι οι φασίστες δεν έλεγαν κουβέντα για τον τόπο όπου θα οργάνωναν το φεστιβάλ μίσους, προσπαθώντας να κρατήσουν την τοποθεσία του κρυφή (αν και τελικά όπως αποδείχτηκε δεν βρήκαν κανένα χώρο για να το πραγματοποιήσουν), γνωρίζοντας πολύ καλά ότι όπου κι αν πήγαιναν θα ήταν ανεπιθύμητοι. Ενδεικτικά της παταγώδους αποτυχίας είναι τα σχόλια της ίδιας της εφημερίδας τους: «Αυτό που μετρά πάνω από όλα είναι ότι ήμασταν εκεί», «Θεοί και δαίμονες στράφηκαν εναντίον της Χρυσής Αυγής», «κατάρες και αφορισμοί, κακία και φθόνος…», πραγματικά αστείες δικαιολογίες, ανίκανες να εξηγήσουν το πώς εμποδίστηκαν οι «νέοι Σπαρτιάτες», να πραγματοποιήσουν τη γιορτή τους από μια χούφτα «μανιοκαταθλιπτικών νοικοκυρών», «κατ’ ουσίαν ανεπάγγελτων» και «ανεπρόκοπων φοιτητών».
…και το κίνημα
Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν για άλλη μια φορά κάτι που είναι ήδη γνωστό: όταν το κίνημα αποφασίσει να απαντήσει στις προκλήσεις των φασιστών, ακόμα και με κινητοποιήσεις οργανωμένες 1 μέρα πριν (όπως αυτή στις 17/9), είναι ικανό να ματαιώσει τα σχέδιά τους. Αποδεικνύει όμως και τον λανθασμένο τρόπο με τον οποίο βλέπουν το ζήτημα κομμάτια της αριστεράς και του κινήματος.
Από τη μια οι αναρχικοί, οι οποίοι χωρίς να έχουν καμία ουσιαστική συμμετοχή σε όσες πρωτοβουλίες πάρθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα, αρκέστηκαν για άλλη μια φορά στη γνωστή τακτική του πετροπόλεμου και των μολότοφ με τα ΜΑΤ, δίνοντας πάτημα στα κανάλια να παρουσιάσουν για άλλη μια φορά τα γεγονότα με τον προσφιλή τους τρόπο: καταστροφές, επεισόδια, δακρυγόνα, σπασμένα μαγαζιά και αυτοκίνητα κλπ. Ότι ακριβώς χρειάζεται για να μη μάθει κανείς ότι την ίδια μέρα αποτράπηκε η πορεία των φασιστών που περιορίστηκαν στο χώρο έξω από τα γραφεία τους.
Από την άλλη οργανώσεις και κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, με ελάχιστη ( Πρωτοβουλία Αγώνα, ΣΕΚ, ΔΕΑ) έως ανύπαρκτη (ΚΟΕ, Μ-Λ χώρος ) συμμετοχή στις αντιφασιστικές διαδηλώσεις. Από τα κοινοβουλευτικά κόμματα της αριστεράς ο ΣΥΝ είχε ελάχιστη συμμετοχή, με την εξαίρεση των τοπικών του στελεχών σε Καλαμάτα-Λαμία ενώ το ΚΚΕ κεντρικά δεν έκανε τίποτα, πέρα από μια ανακοίνωση της Δημοκρατικής Συσπείρωσης, τοπικά συμμετείχε στην Καλαμάτα, ενώ στην Λαμία, όχι απλά δε συμμετείχε, αλλά έβγαλε ανακοίνωση ότι τέτοιου είδους πρωτοβουλίες είναι «παραπλανητικές για το λαϊκό κίνημα», ότι δηλαδή το αποπροσανατολίζουν από τα πραγματικά του προβλήματα. Αλήθεια για το ΚΚΕ η άνοδος του εθνικισμού και του νεοφασισμού είναι ένα «φανταστικό» πρόβλημα;
———————
Δύο μέρες πριν τη θλιβερή συγκέντρωση της «Χρυσής Αυγής» και των ομοϊδεατών της, και ενώ βρίσκονταν ακόμη σε απεγνωσμένη αναζήτηση χώρου που θα στέγαζε τη διοργάνωση τους, άλλο ένα «ατυχές γεγονός» ήρθε να προστεθεί σε όλα τα υπόλοιπα. Ο μέχρι πρότινος καταζητούμενος υπαρχηγός της «νόμιμης πολιτικής οργάνωσης», ο περίφημος «Περίανδρος», παραδόθηκε στις αρχές, οι οποίες υποτίθεται ότι τον αναζητούσαν για την δολοφονική επίθεση εναντίον του Δ. Κουσουρή και άλλων 2 μελών του ΝΑΡ το 1998. Μέχρι στιγμής – 3 βδομάδες μετά- η «Χρυσή Αυγή» τηρεί σιγή ιχθύος για το γεγονός, σαν να μη συνέβη ποτέ, αν και τα προηγούμενα χρόνια δεν παρέλειπε κατά διαστήματα να αναφέρεται με υπερηφάνεια στον «αδικημένο» υπαρχηγό της και να δηλώνει με σιγουριά ότι μια μέρα «θα λάμψει η αλήθεια». Φυσικά το γεγονός δεν οφείλεται στο ζήλο της ΕΛ.ΑΣ, ωστόσο η καταδίκη του θα αποτελέσει μια ακόμη νίκη για το κίνημα, και βέβαια ένα σοβαρό πλήγμα στη νεοφασιστική συμμορία της «Χρυσής Αυγής».
Ηλέκτρα Κλείτσα
