Της Ελένης Βέτσικα
Στη Γερμανία το ακροδεξιό κόμμα NPD φαίνεται να κερδίζει σταδιακά έδαφος. Μετά τις εκλογές για το τοπικό Κοινοβούλιο της Σαξονίας όπου απέσπασε το 9% των ψήφων, στις πρόσφατες εκλογές του κρατιδίου του Μεκλεμβούργου- Πομερανίας το ακροδεξιό –ή καλύτερα νεοναζιστικό- NPD σημείωσε δραματική άνοδο. Το 7,3% των ψήφων που έλαβε στις εκλογές της 17ης Σεπτέμβρη του χάρισε 6 έδρες στο τοπικό Κοινοβούλιο, σημειώνοντας αύξηση +6,5% από τις προηγούμενες εκλογές του 2002. Εκτιμάται ότι το NPD ψηφίστηκε κατά μέσο όρο από άνδρες 30-40 χρόνων από τους οποίους 1 στους 5 είναι άνεργος. Κι ενώ στο Βερολίνο την ίδια ημέρα δεν μπόρεσε να ξεπεράσει το 5% που θα του άνοιγε τις πόρτες του Κοινοβουλίου, κατάφερε ωστόσο να τριπλασιάσει σχεδόν το ποσοστό του (από 0.9% το 2001 αναρριχήθηκε στο 2.4%).
Κοιτώντας το κρατίδιο Μεκλεμβούργου – Πομερανίας είναι ξεκάθαρο ότι τα παραπάνω ποσοστά δείχνουν την αντίδραση του πληθυσμού στις περικοπές των δημοσίων δαπανών, την οικονομική ανασφάλεια και τη φτώχεια της συγκεκριμένης περιοχής που έχει το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας στη χώρα (πάνω από 20%). Όμως, είναι επίσης και μία σοβαρή απόδειξη ότι η αριστερά απέτυχε να δώσει σοβαρές απαντήσεις και να εμπνεύσει την αντίστοιχη εμπιστοσύνη.
Ο κίνδυνος της ακροδεξιάς λοιπόν ενισχύεται, πράγμα που έκανε τον Holger Apfel (επικεφαλής του NPD στη Σαξονία) να θριαμβολογήσει για «μία υπέροχη ημέρα για τους Γερμανούς που θέλουν να παραμείνουν Γερμανοί». Το εθνικιστικό αυτό φαινόμενο δεν είναι καινούριο, παραδείγματα αντίστοιχα υπάρχουν σε πολλές χώρες της Ευρώπη κι απέναντι τους δεν μπορούμε να σταθούμε άπραγοι. Αρχικά η μάχη δεν είναι δυνατό να δοθεί μόνο σε εθνικό επίπεδο. Οφείλουμε να πολεμήσουμε το κύμα αυτό που προωθεί και επιδιώκει τον απομονωτισμό, το ρατσισμό, την Ευρώπη-φρούριο, σε πανευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.
Εκλογικά η στήριξη της αριστερών παρατάξεων δεν είναι αρκετή, χρειάζεται στις προεκλογικές εκστρατείες σταθερή και δυναμική έμφαση για τον κίνδυνο που κρύβει η άνοδος της ακροδεξιάς. Για να το πετύχουμε αυτό είναι βέβαια απαραίτητη η συσπείρωση της νεολαίας και των εργαζομένων απέναντι στον κίνδυνο των νεοναζί. Έτσι, αν μετανάστες, εργαζόμενοι και νεολαία λειτουργήσουν μαζί θα αποτελέσουν μία αποφασιστική και καταλυτική δύναμη ενάντια στην απειλή των φασιστών
