Του Νίκου Κοκκάλη
Οι δάσκαλοι στο Μεξικό βρίσκονται σε πανεθνική απεργία διαρκείας από τις 16 Μαΐου. Ο λόγος είναι το νέο νομοσχέδιο για την παιδεία της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης Πένια Νιέτο. Με το νομοσχέδιο αυτό, περικόπτονται άγρια οι μισθοί των δασκάλων και γίνεται επίθεση στα εργασιακά τους δικαιώματα μέσω μιας «διαδικασίας αξιολόγησης», ενώ σχεδιάζεται η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της Παιδείας.
Η απεργία έχει σημειώσει μεγάλα ποσοστά συμμετοχής, ιδίως στις πολιτείες Τσιάπας, Οαχάκα, Μιτσοακάν και Γκερέρο. Αυτές είναι και οι πολιτείες που είναι ταυτόχρονα χτυπημένες από τη φτώχεια, αλλά και που έχουν πρωταγωνιστήσει σε κάποια από τα μεγαλύτερα κινήματα την ιστορία της χώρας: όπως η εξέγερση της Οαχάκα το 2006, η «διαρκής εξέγερση» των Ζαπατίστας στην Τσιάπας, αλλά και το περσινό φοιτητικό κίνημα, μετά τη δολοφονία δεκάδων εκπαιδευόμενων αγροτικών δασκάλων από καρτέλ ναρκωτικών.
Ο αγώνας αυτός περιλαμβάνει σκληρές μορφές πάλης. Πολλές φορές, δάσκαλοι και αλληλέγγυοι γονείς, κλείνουν για ώρες μεγάλους αυτοκινητόδρομους, καταλαμβάνουν σχολεία και συγκροτούν απεργιακές φρουρές. Μέχρι τώρα, η κυβέρνηση Πένια Νιέτο χρησιμοποιεί το κλασικό οπλοστάσιο ενάντια στους εργαζόμενους: Παραμονές της απεργίας, η αστυνομία συνέλαβε δεκάδες βασικούς συνδικαλιστές της Εθνικής Ομοσπονδίας Δασκάλων, που κάλεσε την απεργία, ενώ στη διάρκεια της έγιναν πολλές προσπάθειες απεργοσπασίας και επιπλέον η κυβέρνηση απέλυσε με συνοπτικές διαδικασίες 4.000 δασκάλους!
Και σαν να μην έφτανε αυτό, στις 19 Ιούνη η Ομοσπονδιακή Αστυνομία επιτέθηκε με σφαίρες και δακρυγόνα σε ένα μπλόκο στο Νοτσιτσλάν, μια πόλη της Οαχάκα, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν δέκα διαδηλωτές και να τραυματιστούν πάνω από πενήντα.
Ακόμα όμως και η σκληρή καταστολή δεν έχει καταφέρει να τρομάξει τους απεργούς. Λίγες μέρες μετά την επίθεση, 250.000 διαδηλωτές παρέλυσαν την Πόλη του Μεξικού, εκφράζοντας τη συμπαράσταση τους στους αγωνιζόμενους δασκάλους.
Μέχρι τη στιγμή που γράφεται το άρθρο, η απεργία συνεχίζεται με αμείωτη ένταση!
Δεν είναι μόνο η παιδεία
Η κοινωνία της χώρας βιώνει την ακραία φτώχεια, την καταπίεση και την ανισότητα. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι.
Οι μισοί Μεξικάνοι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ ανάμεσα τους υπολογίζεται ότι βρίσκονται 40 εκατομμύρια παιδιά! Την ίδια στιγμή, δισεκατομμυριούχοι σαν τον μεγιστάνα Κάρλος Σλιμ (με περιουσία κοντά στα 75 δις δολάρια) χτίζουν τις αυτοκρατορίες τους!
Η βία και η εγκληματικότητα είναι ένα καθημερινό φαινόμενο στη μεξικανική κοινωνία. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν πέσει θύματα του περίφημου «πολέμου των ναρκωτικών» την τελευταία δεκαετία.
Περίπου 164.000 άνθρωποι δολοφονήθηκαν μόνο την εφταετία 2007-2014, ενώ 100 δήμαρχοι και 1000 εκλεγμένοι τοπικοί αξιωματούχοι δολοφονήθηκαν από συμμορίες τα τελευταία δέκα χρόνια.
Όλοι τους σχεδόν, θύματα των εμπόρων ναρκωτικών και της διαφθοράς που επικρατεί!
Εδώ και χρόνια, ο μεξικάνικος λαός βλέπει τη μια νεοφιλελεύθερη, διεφθαρμένη κυβέρνηση να διαδέχεται την άλλη και τον εαυτό του να βυθίζεται όλο και περισσότερο στην ανέχεια, ενώ μια ισχνή μειοψηφία πλουτίζει προκλητικά. Το πρόσφατο νομοσχέδιο, το οποίο αποκλείει ακόμη μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού από την εκπαίδευση, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής.
