10Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ», 457, 2ο Ιούλη – 10 Αυγούστου, που κυκλοφορεί
Ζούμε την περίοδο του παραλογισμού. Υπάρχει η πραγματικότητα που όλοι βιώνουμε, μια κατάσταση αβίωτη που όσο πάει γίνεται ακόμα χειρότερη. Και δεν δείχνει από πουθενά να έρχεται κάποια βελτίωση.
Από την άλλη, υπάρχουν οι δηλώσεις των στελεχών της κυβέρνησης, με βάση τις οποίες «προχωράμε», «πάμε καλά», «έρχεται η ανάπτυξη», και διάφορα άλλα αντιστοίχου ποιότητας «επιχειρήματα»…
2 χρόνια πριν αυτή την περίοδο βιώναμε την κορύφωση και το ξεπούλημα του αγώνα που ξεκίνησε η ελληνική κοινωνία το 2010 ενάντια στη λιτότητα και τα Μνημόνια. 2 χρόνια πριν στο Δημοψήφισμα είχε φανεί ξεκάθαρα ότι ο Ελληνικός λαός ήταν διατεθειμένος να δώσει τη μάχη μέχρι το τέλος. Όμως η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πρόδωσε τον αγώνα αυτό, και τώρα υπηρετεί το σύστημα που υποτίθεται θα πολεμούσε. Αυτός είναι ο λόγος της μαζικής απογοήτευσης και της κοιλιάς που περνάει το κίνημα.
Όσα success story και αν εφεύρει ο Τσίπρας, δεν μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα. Όσα νούμερα και αν παρουσιάσει, όση ανάπτυξη και αν υποσχεθεί, καθημερινά ο λαϊκός κόσμος μετράει απώλειες.
Μόνο τους τελευταίους μήνες είχαμε μια σειρά εργατικά ατυχήματα στην καθαριότητα (και μάλιστα θανατηφόρα) και τον επισιτισμό λόγω ανεπαρκών μέτρων ασφάλειας και εντατικοποίησης της εργασίας.
Το τελευταίο διάστημα είχαμε την αυτοκτονία απλήρωτης εργαζόμενης στα Γιαννιτσά, την στιγμή που ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι η μη καταβολή του μισθού «δεν αποτελεί βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας».
Τα λαϊκά στρώματα να στενάζουν κάτω από το βάρος της πολιτικής της κυβέρνησης και των Θεσμών με τη διαρκή φοροεπιδρομή και την εργασιακή ζούγκλα που έχουν επιβάλει.
Το ξεπούλημα κάθε τι δημόσιου σε αρπακτικά του εξωτερικού, με τελευταίο παράδειγμα τη Σαμοθράκη που θα ξεκοιλιαστεί προκειμένου να βγάλουν κέρδη τα συμφέροντα της «πράσινης ανάπτυξης».
Είχαμε το δικαστικό σύστημα να δείχνει άλλη μια φορά τα δόντια του, κρατώντας στη φυλακή την Ηριάννα ΒΛ ενώ μαχαιροβγάλτες της Χρυσής Αυγής, διεφθαρμένα πολιτικά πρόσωπα, και «επιχειρηματίες» του κοινού ποινικού κυκλοφορούν ελεύθεροι.
Και τόσα άλλα…
Μέσα σε αυτό το ζοφερό τοπίο υπάρχουν παρόλα αυτά εστίες αντίστασης, στην Ελλάδα και παγκόσμια.
Οι μαζικές διαδηλώσεις στο Αμβούργο κατά τις συνόδου των 20 πλουσιότερων χωρών δείχνουν ότι υπάρχει αντίσταση ενάντια στις πολιτικές των καπιταλιστών σε όλο τον κόσμο.
Σε μια σειρά χώρες, ακόμα και στις μητροπόλεις του καπιταλισμού, βλέπουμε πολιτικά φαινόμενα (Ιρλανδία, Βρετανία, ΗΠΑ, κτλ) που δείχνουν την τάση αμφισβήτησης του κατεστημένου σε μαζικό επίπεδο.
Και αυτή η τάση θα βαθαίνει καθώς οι καπιταλιστές δεν μπορούν να λύσουν κανένα από τα προβλήματα του συστήματος τους.
Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη Οκτωβριανή επανάσταση, και 81 από την Ισπανική, όπου οι εργάτες και οι αγρότες πάλεψαν για μια άλλη κοινωνία, σοσιαλιστική. Αυτοί οι αγώνες στοιχειώνουν ακόμα το σύστημα, και μας δίνουν δύναμη να συνεχίσουμε.
Σχετικά άρθρα
- 2 χρόνια από το Δημοψήφισμα: η άνοδος και η συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ
- Αμβούργο: «κολασμένη» εβδομάδα για τους G20
- Εργατικά ατυχήματα: Για ποιό λόγο πρέπει να βιαστούν οι ντελιβεράδες;
- Αυτοκτονία απλήρωτης εργαζόμενης: Ο Άρειος Πάγος νίπτει τας χείρας του
- Υπόθεση Ηριάννας ΒΛ: Ποιός νοιάζεται για τις αποδείξεις;
