Οι κυβέρνηση τους θέλει “όμηρους”
Εμείς συναγωνιστές ενάντια στις πολιτικές τους
15 χρόνια μετά την μαζική είσοδο μεταναστών στην Ελλάδα και μετά από 4 νόμους για τη “νομιμοποίηση” τους, οι μετανάστες μπορούν να αισθάνονται πια όπως και οι πιο πολλοί έλληνες εργαζόμενοι που βλέπουν ότι τα “οράματα” με τα οποία οι κυβερνήσεις τους εκβίαζαν για περισσότερες θυσίες, έχουν απλώς καταρρεύσει.
1 στους 2 μετανάστες παραμένει παράνομος. Όσοι είναι νόμιμοι δεν ξέρουν για πόσο θα είναι και όλοι μαζί αισθάνονται όμηροι διαρκείας.
Ο τελευταίος νόμος (Ν.3386) της Ν.Δ. που εφαρμόζεται από την 1η Οκτώβρη περιλαμβάνει δύο σκέλη. Το ένα αφορά τις προϋποθέσεις για να καταγραφούν όσοι είναι παράνομοι (περίπου μισό εκ.) και το άλλο αφορά όλες τις κατηγορίες μεταναστών (ανανεώσεις, υποχρεώσεις, οικογενειακή συνένωση κ.λ.π.)
Ως και προς τα δύο σκέλη αυτός ο νόμος κάνει τη “νομιμοποίηση” (και τη διατήρηση της νομιμότητας κάποιου μετανάστη) πιο ακριβή από ποτέ πριν -κι από τις πιο ακριβές στην Ευρώπη- και πιο δύσκολη.
1.500-3.000 ευρώ είναι το κόστος της “νομιμοποίησης” για όσους ήταν παράνομοι ως τώρα μετά την πρόσθεση του ποσού για τα 150 ένσημα κατ’ έτος και του παραβόλου (147 ευρώ). Αλλά τι κυνισμός, ζητάνε τα ίδια λεφτά ακόμα και από πρόσφυγες, στους οποίους αφού δεν έδωσε ποτέ πολιτικό άσυλο η ελληνική κυβέρνηση, τώρα τους εκβιάζει να “αγοράσουν” τη νομιμότητα τους.
Μέχρι και για το πιστοποιητικό υγείας, που χρειάζεται ένας παράνομος μετανάστης για να καταγραφεί, βάλανε χαράτσι 5 ευρώ, για να πληρώνονται -δήθεν- οι υπερωρίες των γιατρών (δες σε διπλανή στήλη).
Καθόλου τυχαία λοιπόν η συντριπτική πλειοψηφία των παράνομων μεταναστών αδυνατούν να καταγραφούν. Σύμφωνα με τα νούμερα που έδωσε το ίδιο το υπουργείο εσωτερικών στα μέσα Νοέμβρη μόνο 20.000 είχαν καταγραφεί σε ένα σύνολο 500.000!! Αυτό κι αν είναι η παραδοχή της χρεοκοπίας της υποτιθέμενης “νομιμοποίησης”.
Όσο για τους μετανάστες που όντας νόμιμοι επί 5 χρόνια στην Ελλάδα από τον Γενάρη του 2006 θα μπορούν να ζητήσουν 5ετή άδεια παραμονής, θα πρέπει να την πληρώσουν χρυσάφι και να αγωνιστούν πολύ γι’ αυτή. Υπολογίστε ότι οι πιο παλιοί μετανάστες έχουν ήδη οικογένεια και θα πρέπει να πληρώσουν μόνο για το παράβολο 900 ευρώ το άτομο. Και ταυτόχρονα να πετύχουν σε γραπτές εξετάσεις στην ελληνική γλώσσα. Η έμφαση είναι στο γραπτές γιατί η γραφή και η ανάγνωση μιας ξένης γλώσσας απαιτεί παρακολούθηση κάποιου είδους εκπαιδευτικής διαδικασίας, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο για σκληρά εργαζόμενους ανθρώπους όπως οι μετανάστες…
Πολλές φορές οι μετανάστες αναρωτιούνται: “μα είναι τρελή αυτή η κυβέρνηση, αφού θέλουμε να είμαστε νόμιμοι, αφού προσπαθούμε πάντα να εκπληρώνουμε τα κριτήρια, γιατί δεν μας δίνουν χαρτιά;” Όμως η κυβέρνηση είναι μια χαρά στα λογικά της και ξέρει τι θέλει. Αυτό για το οποίο πήρε συγχαρητήρια από τον ΟΟΣΑ (στην ετήσια έκθεση του για το 2005): χρησιμοποιώντας τους μετανάστες να καταργήσουν κατακτήσεις, να ανατρέψουν εργασιακές σχέσεις, να αφαιρέσουν δικαιώματα χωρίς να ανοίξει μύτη. Γιατί ποιος μετανάστης θα δέχονταν αν ήταν νόμιμος τους εκβιασμούς των εργοδοτών, την έλλειψη σύμβασης, την άρνηση πληρωμής του ΙΚΑ, τους χαμηλούς μισθούς; Ή ακόμα τους εξευτελισμούς και τις ταπεινώσεις της αστυνομίας και άλλων κρατικών φορέων;
Οι μετανάστες είναι το ίδιο θύματα επίθεσης και εκμετάλλευσης από τους καπιταλιστές και την κυβέρνηση, όσο και τα 2 εκ. έλληνες εργαζόμενοι που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας (με λιγότερα από 415 ευρώ το μήνα). Όμως πληρώνουν ακριβότερα το τίμημα για το γεγονός ότι οι ηγεσίες της αριστεράς και των συνδικάτων, υποτιμούν ή αδιαφορούν για την έκφραση των αναγκών τους, την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, τον συντονισμό των αγώνων τους. Επιλέγοντας αυτή την πολιτική φέρουν τελικά την κύρια ευθύνη για τις θρασύτατες επιθέσεις που δέχονται τα δικαιώματα όλων, μεταναστών και ελλήνων εργαζομένων, από την κυβέρνηση και τους καπιταλιστές.
Τα 3 τελευταία χρόνια πραγματοποιήθηκαν 7 πορείες μεταναστών απαιτώντας πραγματική νομιμοποίηση και να πάψει η ομηρία τους. Αυτή είναι μια πολύ σημαντική ένδειξη για την κατανόηση που αρχίσει να αναπτύσσεται ανάμεσα στους μετανάστες ότι πρέπει να παλέψουν, να οργανωθούν, να κινητοποιηθούν.
H YRE-CWI δεν έχει παίξει απλώς ρόλο σε αυτές τις κινητοποιήσεις, αλλά έχει επιλέξει να χτίσει μια οργάνωση κοινή ελλήνων και μεταναστών, που θα συνεχίσει να επιδιώκει την ενότητα ελλήνων και μεταναστών, ως τη μόνη δύναμη ενάντια στο ρατσισμό, την φτώχεια, την ανεργία, την καπιταλιστική εκμετάλλευση, για μια σοσιαλιστική κοινωνία.
Χριστίνα Ζιάκκα
