Οι χθεσινές (28.02.2025) ήταν οι πιο μαζικές κινητοποιήσεις που έχουν να δουν τουλάχιστον δυο γενιές, από τη δεκαετία δηλαδή του 1970 και 1980 και μετά. Το Σύνταγμα είχε ξεχειλίσει, ήδη πριν την επίσημη ώρα του συλλαλητηρίου. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι με κόσμο σε όλο το κέντρο της πόλης. Η Ερμού γεμάτη μέχρι το Μοναστηράκι και μέχρι το Θησείο. Η Σταδίου γεμάτη μέχρι την Ομόνοια, το ίδιο και η Πανεπιστημίου. Η Αθηνάς γεμάτη κόσμο, το ίδιο και όλα τα στενά που συνδέουν την Αθηνάς με το Σύνταγμα. Το πλήθος ξεχειλίζει προς την Πατησίων, γεμίζει την Διονυσίου Αρεοπαγίτου και φτάνει μέχρι τον Ευαγγελισμό στη Βασιλίσσης Σοφίας και μέχρι τη Φραντζή στη Συγγρού.
Το μέγεθος προκαλεί δέος. Η συγκέντρωση ξεπερνά ακόμα και τις πιο μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις της εποχής των Μνημονίων – παρότι η συνείδηση εκείνη την εποχή, σε πολιτικό και ταξικό επίπεδο, ήταν σε πολύ διαφορετικά επίπεδα. Το αμερικανικό CNN είχε εκτιμήσει τότε ότι οι πιο μεγάλες διαδηλώσεις (στην Αθήνα) είχαν συγκεντρώσει 800.000. Χτες το πλήθος ήταν μεγαλύτερο!
Κάποιοι μαθηματικοί υπολογισμοί αναφέρουν περίπου μισό εκατομμύριο. Αυτό, όμως, αφορά μια στατική εικόνα των διαδηλωτών. Η πραγματικότητα είναι ότι μέχρι τη 1:00 μ.μ. υπήρχε ακόμα ένα ποτάμι που ανέβαινε προς το Σύνταγμα την ίδια στιγμή που ένα άλλο ποτάμι, αυτοί που είχαν έρθει πολύ νωρίτερα, έφευγε. Στη Θεσσαλονίκη οι αριθμοί υπολογίζονται σε 300.000, αριθμό ασύλληπτο. Ακριβώς η ίδια εικόνα σε όλες τις ελληνικές πόλεις – συγκεντρώσεις που δεν έχουν υπάρξει ποτέ ξανά!
Τέλος να σταθούμε στον αριθμό των συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας: Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του https://tempi2023.jodi.graphics/ (που έκανε την πιο επιμελή δουλειά) είχαμε συγκεντρώσεις σε 264 ελληνικές και πόλεις και άλλες 125 στο εξωτερικό, συνολικά 389! Κι αυτό είναι κάτι χωρίς προηγούμενο.
***
Η κυβέρνηση τελεί σε πανικό από τις 26 Γενάρη, την προηγούμενη συγκλονιστική κινητοποίηση. Ο αρχιμαφιόζος πρωθυπουργός και τα καθάρματα που τον περιστοιχίζουν, απατεώνες-ψεύτες-υποκριτές, πουλημένα τομάρια του χειρότερου είδους, το γύρισαν… στον θρήνο. Όλη η Ελλάδα πενθεί για την τραγωδία – μας ενημερώνουν… Όμως κάποιοι (κακοί κατά τον ανεκδιήγητο Γεωργιάδη) προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τον πόνο των γονιών που έχασαν τα παιδιά τους, για ίδιον όφελος – μας εξηγούν. Απομονώστε όλους αυτούς που προσπαθούν να μας διαιρέσουν – μας λένε.
Ξεχνούν μια μικρή λεπτομέρεια.
Χτες δεν είχαμε μια μέρα πένθους την οποία κήρυξε ο θλιβερός μαφιόζος που παριστάνει τον θλιμμένο πρωθυπουργό.
Είχαμε γενική απεργία!
Και τι γενική απεργία!
***
Η πόλη νεκρή απ’ άκρη σ’ άκρη, τα πάντα-όλα κλειστά. Εκατοντάδες χιλιάδες έκαναν απεργία για πρώτη φορά στην ζωή τους. Το Μετρό, στην υπηρεσία των διαδηλωτών, μεταφέροντας τους δωρεάν στο χώρο της συγκέντρωσης. Όλη η πόλη στα χέρια των εργαζομένων, της νεολαίας, των λαϊκών στρωμάτων, που φωνάζουν ρυθμικά «Δολοφόνοι» και «Μητσοτάκη γαμιέσαι».
Αυτή είναι η δύναμη του εργατικού κινήματος, όταν αποφασίσει να κινηθεί.
Δεύτερο, και πιο σημαντικό. Ήταν μια γενική απεργία που ξεκίνησε από τα κάτω. Καθαρά, ολοκληρωτικά, απόλυτα.
Το θέμα της μετατροπής της επετείου της 28ης είχε αρχίσει να συζητιέται σύντομα μετά την πορεία της 26ης Γενάρη – όχι απλά συγκέντρωση αλλά και απεργία. Σωματεία βάσης άρχισαν να υιοθετούν ψηφίσματα που να καλούν σε απεργία. Η δυναμική γινόταν ασυγκράτητη, το υιοθέτησε το ΠΑΜΕ και η ΑΔΕΔΥ, έβαλε τη σφραγίδα του ο Σύλλογος των γονέων και τελικά οι ξεφτιλισμένοι γραφειοκράτες της ΓΣΕΕ σύρθηκαν στο να καλέσουν κι αυτοί. Όχι πως ασχολήθηκε κανείς με το κάλεσμά τους… η γενική απεργία θα γινόταν έτσι κι αλλιώς (όπως έγινε και στις 8 Μάρτη του 2023, παρά την άρνηση της ΓΣΕΕ τότε να την καλέσει τότε).
***
Το κίνημα των Τεμπών είναι συγκλονιστικό και δείχνει την αποφασιστικότητα και το πείσμα ενός ολόκληρου λαού να απαντήσει στους εγκληματίες των υπουργικών γραφείων. Στα Τέμπη είχαμε ένα έγκλημα και οι υπεύθυνοι πρέπει να πληρώσουν. Η κυβέρνηση, ξεκάθαρα, και επίσημα, ειδικά μετά το προχθεσινό (27.02.2025) πόρισμα του ΕΟΣΔΑΜ, μπάζωσε την περιοχή για να αποκρύψει τα πραγματικά στοιχεία του εγκλήματος και τους υπεύθυνους.
Έγκλημα, δηλαδή, πάνω στο έγκλημα.
Η απόρριψη της κυβέρνησης και του Δικαστικού σώματος κυμαίνεται στο 80% στις διάφορες δημοσκοπήσεις.
Ο κόσμος τους πήρε χαμπάρι – δεν είναι «του καναπέ» όπως διάφοροι της Αριστεράς και του αναρχικού χώρου τον καταγγέλλουν. Ούτε η κοινωνία «συντηρητικοποείται» και «φασιστικοποιείται» (χωρίς αυτό να σημαίνει υποτίμηση των κινδύνων της Ακροδεξιάς) Παρακολουθεί και κινητοποιείται – όταν, όμως, γι’ αυτήν έχει νόημα.
***
Το κίνημα των Τεμπών δεν ξεγυμνώνει μόνο την κυβέρνηση, ξεγυμνώνει και την αντιπολίτευση. Τι έκαναν οι διάφοροι ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά, κλπ για να αποκαλύψουν το έγκλημα; Τίποτα!
Είναι γεγονός πως το ΚΚΕ κινητοποιήθηκε για τις 28 (μετά τις αποφάσεις πρωτοβάθμιων σωματείων) αλλά είναι επίσης γεγονός δεν πήρε την πρωτοβουλία της διερεύνησης του δυστυχήματος για να γνωστοποιήσει στην κοινωνία το τι πραγματικά παίχτηκε στα Τέμπη. Ούτε και πρωτοβουλίες/προτάσεις για τη συνέχιση και την κλιμάκωση του κινήματος.
Όλη τη δουλειά την έκανε ο Σύλλογος των γονέων των θυμάτων, τον οποίο το κατεστημένο πολέμησε με λύσσα, ειδικά την Μαρία Καρυστιανού. «Έπαιξαν και χάσανε»! Ο κόσμος στηρίζει τον Σύλλογο – και μόνο από αυτόν περιμένει! Ένα σύνθημα του Συλλόγου σήμερα εμπνέει όσο τίποτα άλλο: «Μέχρι το τέλος»!
***
Κάποτε τέτοια κινήματα τα δημιουργούσε η Αριστερά. Όχι πια, δυστυχώς. Η υπάρχουσα μαζική Αριστερά κι αυτό ισχύει για όλη την Ευρώπη και όλο τον κόσμο, έχει δοκιμαστεί και έχει αποτύχει. Ούτε προοπτική, ούτε έμπνευση δεν μπορεί να δώσει. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα προτιμούν να δίνουν την εμπιστοσύνη τους σε πρόσωπα που έχουν αποδείξει πως έχουν την τόλμη και την αποφασιστικότητα να συγκρουστούν. Όχι τυχαία, τέτοια άτομα είναι μανάδες, όπως η Μαρία Καρυστιανού και η Μάγδα Φύσσα, που έχασαν τα παιδιά τους από αυτούς που οι κυβερνώντες προστατεύουν.
Μέσα από τέτοια κινήματα ξαναγεννιέται η ελπίδα και η προοπτική. Η Μαρία Καρυστιανού, η Μάγδα Φύσσα και πολλοί άλλοι δίπλα τους και μαζί τους, δεν θα δειλιάσουν, δεν θα κάνουν πίσω, θα πάνε πολύ μακριά αυτή τη μάχη που ξεκίνησαν. Όμως δεν μπορούν να ανατρέψουν το σύστημα που δημιουργεί αυτούς που δολοφονούν τα παιδιά τους – γιατί κάτι τέτοιο απαιτεί την ύπαρξη οργανωμένων δυνάμεων με στόχο και σχέδιο ανατροπής και διαχείρισης της νέας εξουσίας. Για να γίνει αυτό χρειάζεται να χτιστεί μια άλλη Αριστερά – νέα, μαχητική, ασυμβίβαστη, με καθαρό στόχο και σχέδιο για την ανατροπή του καπιταλισμού, για μια σοσιαλιστική κοινωνία, με την πραγματική έννοια της λέξης. Χρειάζεται μια επαναστατική μαζική Αριστερά, για να παλέψει για μια κοινωνία που τα κέρδη δεν θα είναι πάνω από τους ανθρώπους, μια κοινωνία που δεν θα παράγει διαρκώς «Τέμπη» στον βωμό των συμφερόντων μιας παρασιτικής ελίτ.
***
Εν των μεταξύ και άμεσα χρειάζεται να δούμε πως το κίνημα θα συνεχίσει. Αυτό σημαίνει:
- Αγώνας μέχρι τέλους για να καταρρεύσει η συγκάλυψη.
- Ανεξάρτητη Επιτροπή Έρευνας, που να αποτελείται από φορείς που δεν έχουν καμία σχέση με τα κατεστημένα συμφέροντα – επιστημονικούς φορείς, εκπροσώπους των συγγενών, εκπροσώπους των εργαζομένων στον ΟΣΕ και του ευρύτερου συνδικαλιστικού κινήματος.
- Παραδειγματική τιμωρία των ενόχων όποιοι κι αν είναι, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται.
- Εκδίωξη της Hellenic Train από τους σιδηρόδρομους της χώρας χωρίς αποζημίωση –όπως όλοι οι καπιταλιστές το μόνο που τη νοιάζει είναι τα κέρδη της.
- Εθνικοποίηση του ΟΣΕ με στόχο και μοναδικό κριτήριο την εξυπηρέτηση της κοινωνίας κι όχι το κέρδος του κάθε κερδοσκόπου.
- Εργατικός και κοινωνικός έλεγχος και διαχείριση σε συνθήκες πλήρους διαφάνειας, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να έχουμε ασφαλείς συγκοινωνίες στην υπηρεσία της κοινωνίας.
- Εκδημοκρατισμός και έλεγχος της Δικαιοσύνης – να τελειώνουμε με το παραμύθι της «ανεξάρτητης Δικαιοσύνης». Είναι κομμάτι του κατεστημένου, το οποίο υπηρετεί πιστά και αναντίρρητα. Χρειάζονται εκλεγμένοι δικαστές υπόλογοι στην κοινωνία και ενίσχυση του θεσμού των ενόρκων ώστε να έχουν τον αποφασιστικό λόγο σε κάθε σημαντική δίκη.
- Χρειάζεται, παράλληλα με τις πρωτοβουλίες του Συλλόγου να δούμε το θέμα της σύνδεσης τοπικών και κοινωνικών φορέων με το κίνημα. Η πανσπερμία συλλόγων, κινημάτων και οργανώσεων που ήταν στις συγκεντρώσεις δείχνει τη δυναμική – τα Τέμπη πρέπει να αγκαλιαστούν από κάθε ενεργή συλλογικότητα σε τοπικό και όχι μόνο επίπεδο. Να οργανωθούν σε κάθε περιοχή και χώρο συζητήσεις, δράσεις, εκδηλώσεις, κινητοποιήσεις.
- Να οριστεί μια επόμενη ημερομηνία σταθμός, που να σηματοδοτεί σοβαρή κλιμάκωση. Όχι όμως σε βιαστικές σπασμωδικές ενέργειες. Μια τέτοια κλιμάκωση μπορεί να είναι μια 48ωρη γενική απεργία. Χρειάζεται χρόνος για τη σωστή προετοιμασία της, με συζητήσεις στους εργασιακούς χώρους, τη συγκρότηση επιτροπών και πρωτοβουλιών σε επίπεδο βάσης, από τοπικές επιτροπές με μαζική απεύθυνση (εργαζόμενους στις συγκοινωνίες, συνδέσμους γονέων, εκπαιδευτικών, μαθητών, φοιτητών, τοπικών κινημάτων, κλπ) ώστε να εξασφαλιστεί η επιτυχία της.
Η μαφία που κυβερνά είναι ριγμένη στα σχοινιά. Μην υπάρχουν αυταπάτες ότι θα «διορθώσει τα λάθη της». Έχουμε ευθύνη να μην την αφήσουμε να πάρει ανάσα, να μην την αφήσουμε να αντεπιτεθεί.
